Sen Joe McDonagh z Kildare – „To prawdopodobnie znajdowało się tylko w najgłębszych zakamarkach mojego mózgu”
Paweł Keane
KRÓTKO PO kolejnym ZDOBYCIU Pucharu Christy Ring w ubiegłym roku bramkarz Kildare, Paddy McKenna i jego koledzy spotkali się z menadżerem Brianem Dowlingiem, aby omówić dalsze działania.
Żadne hrabstwo nie wygrało tych zawodów więcej razy i, szczerze mówiąc, żaden z graczy z Kildare nie marzył o ponownym zwycięstwie.
McKenna brał udział we wszystkich pięciu triumfach Kildare w zawodach Ring Cup w latach 2014–2024 i zależało mu na regularnej rywalizacji na wyższym poziomie.
Osiągnięcie nowych standardów sprawności fizycznej było warunkiem koniecznym, jak czuli gracze. Wprowadzono szereg zmian w zapleczu Dowlinga, a być może najważniejszą z nich było dodanie eksperta od siły i kondycji Mickeya Gillicka.
Prawdę mówiąc, gracze otwierali drzwi Dowlingowi, który sam wyczuł potrzebę świeżego podejścia.
„On się z nami zgadzał, miał to już ustalone, zanim do niego poszliśmy” – powiedział McKenna. „Sam wiedział, że, no tak, będziemy potrzebować czegoś dużego, idąc do Joe Mac”.
To była trudna zima pod względem inwestycji fizycznych, ale dywidenda okazała się imponująca.
„To zdecydowanie najlepsza forma, jaką kiedykolwiek osiągnąłem” – powiedział McKenna. „To prawdopodobnie dość łatwe zadanie dla bramkarza, ale jeśli chodzi o chłopaków na boisku, wszyscy są w świetnej formie. I oni też chcą więcej. To właśnie chcieliśmy”.
Choć nie było to całkiem proste między zeszłorocznym zwycięstwem w Ring Cup a kwalifikacją do jutrzejszego finału Joe McDonagh Cup przeciwko Laois. W rzeczywistości, gdy Kildare rozpoczęło tegoroczne rozgrywki od porażki w pierwszej rundzie z Kerry, wyglądało na to, że ich stary nawyk upadania na twarz w wyższej klasie rozgrywkowej się powtarza.
Był to dziewiąty mecz Kildare w Pucharze McDonagh w trzech różnych kampaniach — 2021, 2023 i 2025 — i dziewiąta porażka z rzędu.
Siedem tygodni i cztery nieprawdopodobne zwycięstwa później McKenna jest o krok od największego osiągnięcia w swojej karierze. Prawdę mówiąc, samo utrzymanie się w drugiej lidze hurlingu w tym roku byłoby postępem.
„To było prawdopodobnie tylko w odległych głębinach mojego mózgu na tym etapie”, powiedział McKenna o meczu finałowym Croke Park po porażce z Kerry. „Na szczęście nie dotarliśmy do 10 porażek z rzędu. Spójrz, to był po prostu powrót do podstaw, uświadomienie sobie, że musimy pojawić się na każdym meczu”.
Kiedy więc dokładnie Kildare zaczęło myśleć o faktycznym wygraniu konkursu i śmiałej ofercie uruchomienia Leinster SHC w 2026 roku?
„Szczerze mówiąc, kiedy poznaliśmy wynik w Carlow, to chyba spadł nam z nieba wielki cios” – powiedział pięciokrotny zwycięzca Ring Cup, nawiązując do zwycięstwa w trzeciej rundzie.
„Carlow osiągnęło kilka świetnych wyników w ciągu ostatnich kilku lat, remisując z Kilkenny w mistrzostwach Leinster w zeszłym roku, pokonując Waterford w lidze na początku tego roku i utrzymując swój status w Dywizji 1B.
„To jest poziom, na którym chcemy regularnie rywalizować, więc wiedzieliśmy, że jeśli uda nam się osiągnąć dobry wynik przeciwko nim… i pokonać Laois i Westmeath, trzy drużyny, które awansowały do mistrzostw Leinster, to właśnie wtedy nabraliśmy motywacji i zrozumieliśmy, że tak, to może być nasz cel”.
Rzecz w tym, że Kildare nie wślizgnęło się po prostu do jutrzejszego decydującego meczu na Croke Park. Byli na czele grupy, podczas gdy to Laois musiał wyczarować późnego gola, aby zremisować z Carlow i wypchnąć Barrowsiders na prowadzenie różnicą bramek.
Laois nadal są faworytami do wygrania i zrekompensowania ubiegłorocznej przegranej z Offaly. Trzech z ich obrońców wyjściowych – Lee Cleere, Padraig Delaney i Ryan Mullaney – wraz z półobrońcą Paddy Purcellem, grało w zwycięskim finale w 2019 r. Kilku innych wykonawców z 2019 r. zostało pozostawionych na ławce rezerwowych w finale tego sezonu.
Jednak ich przewaga nad Kildare pod względem doświadczenia i tradycji hurlingu może zostać przyćmiona przez czystą desperację drużyny Lilywhites Briana Dowlinga, która chce jak najlepiej wykorzystać tę rzadką okazję.
„Będzie ciężko i powiedziałbym, że Laois odrobią pracę domową na nasz temat” – powiedział McKenna. „Powiedziałbym, że dowiedzieli się o nas bardzo dużo, kiedy graliśmy z nimi w O'Moore Park kilka tygodni temu”.
Pewne jest tylko to, że Kildare zagra z Dublinem lub Tipperary w ćwierćfinale All-Ireland w Newbridge w przyszły weekend.
Wygraj jutro, a ich wątpliwą nagrodą będzie randka z Tipperary. Przegraj, a to Dubs przyjadą do przebudowanego St Conleth's Park.
Dla niektórych, zrzucenie finalistów Joe McDonagh Cup z powrotem do wyścigu o MacCarthy Cup jest niepotrzebne, a nawet niesprawiedliwe. Obrońcy tytułu All-Ireland, Clare, już odeszli z rywalizacji, podobnie jak Waterford, Wexford, Offaly i Antrim.
„Widzę obie strony medalu” – powiedział McKenna. „Fakt, że Joe McDonagh to osobna konkurencja i, na przykład, nie ma innej konkurencji w GAA, w której zwycięzcy biorą udział w oddzielnie prowadzonej konkurencji, którą można wygrać bez rozgrywania wcześniejszych gier w niej.
„Ale to też świetna marchewka, wiedząc, że mamy jeszcze dwa tygodnie tego i podsumowujesz hurling, co jest świetne. Wtedy hurling jest najlepszy”.
Kildare awansowało już do Division 1B National League w przyszłym sezonie. Dotarcie do Leinster SHC byłoby zwieńczeniem ich najlepszego sezonu od dziesięcioleci. Ostatni raz rywalizowali w Leinster w 2004 roku. McKenna jest przekonany, że sukces jest trwały, wskazując na rozwój hurlingu w całym hrabstwie.
„Na przykład w Round Towers znów jest hurling” – powiedział. „Wiele osób z południowego Kildare miało tradycję hurlingu, gdy była silna w latach 60. i 70., a teraz znów ożywa.
„Towers, Twomilehouse, w Kilcullen też jest hurling, a Moorefield chce teraz przejść na emeryturę, co jest czymś wielkim. To byłby tak zwany klub piłkarski, z tytułami Leinster Club, ale pokazują, że potrafią też dobrze rzucać.
„Aby hurling mógł być zrównoważony w Kildare, potrzebujemy, aby każdy klub poszedł w tym kierunku i udostępnił zawodników, a tak się właśnie dzieje”.
The 42
