Petycja o natychmiastowe uwolnienie Maryam Moghadam i Behtash Sanaeeha

W zeszłym roku na Berlinale, gdzie My Favourite Cake brał udział w konkursie, autorzy nie mogli wziąć w nim udziału. Reżim w Teheranie skonfiskował im paszporty, uniemożliwiając im wyjazd. Film jest dostępny w kinach od kilku tygodni, ale Maryam Moghadam i Behtash Sanaeeha znów utknęły w Iranie, czekając na proces, który ma się odbyć 1 marca. Władze Iranu oskarżają obu reżyserów o nakręcenie filmu „obraźliwego”, „obraźliwego dla moralności publicznej”, „mającego charakter propagandy antyreżimowej” i „nielegalnie wyświetlanego bez zgody rządu w celu dystrybucji”; bardzo poważne zarzuty, które mogą wiązać się z bardzo wysokimi karami. W odpowiedzi na ten ostatni akt cenzury i przemocy wobec wolności artystycznej wystosowano petycję wzywającą władze Republiki Islamskiej do „natychmiastowego i bezwarunkowego anulowania wszystkich zarzutów postawionych Maryam Moghadam i Behtash Sanaeeha”. W tekście, pod którym podpisali się artyści, przedstawiciele instytucji kulturalnych z całego świata – m.in. Alberto Barbera, dyrektor Festiwalu Filmowego w Wenecji; Vanja Kalujercic, dyrektor Festiwalu Filmowego w Rotterdamie; Celine Sciamma, bracia Dardenne, Pedro Almodovar, Jafar Panahi, Mohammad Rasoulof, Laura Poitras – czytamy: „Jesteśmy wierni Maryam i Behtash, ich wolności i prawu do tworzenia i wyrażania siebie, tak jak powinien móc to robić każdy reżyser i artysta”.

Mój perski ogród opowiada historię współczesnego Iranu z perspektywy wspaniałej postaci kobiecej, granej przez wspaniałą Lili Farhadpour, siedemdziesięcioletnią wdowę, która nigdy nie wyszła ponownie za mąż, która budzi się w południe, słucha muzyki, tańczy sama, z miłością pielęgnuje swój ogród, a przy lunchu rozmawia z przyjaciółkami o romansach, deklarując tym samym „skandaliczną” niezależność.

Pewnego dnia poznaje mężczyznę w swoim wieku i podczas długiej nocy, którą spędzają razem w jej domu, tańcząc, pijąc, robiąc rzeczy zakazane kobietom w irańskich filmach – takie jak pokazywanie ich w domu bez welonu – oboje doświadczają różnych etapów związku, niemal tak, jakby całe życie mieściło się w tych kilku godzinach, w delikatnej, a zarazem nieokiełznanej formie kinematograficznej, która uchwytuje uniwersalne ludzkie emocje i oświetla irańską rzeczywistość.

«JEŚLI CHCESZ coś zmienić, musisz walczyć. Jeśli wszyscy uciekniemy, nigdy nie wygramy. Musimy odzyskać to, co do nas należy" – napisali na tych łamach. Jesteśmy z nimi. Aby podpisać: www.change.org/p/iran-clear-maryam-behtash-of-all-charges-now