Zmarł Clint Hill, ochroniarz, który próbował uratować Kennedy’ego w dniu zamachu

Zabójstwo prezydenta Johna F. Kennedy'ego uważane jest za najbardziej szokującą zbrodnię publiczną XX wieku. Nawet 60 lat po tym tragicznym wydarzeniu z 22 listopada 1963 r. nadal wywołuje szok. Jeden z ochroniarzy zyskał wówczas szczególną sławę, gdyż był bohaterem obrazu , który krążył po całym świecie.

Na kultowym zdjęciu widać mężczyznę imieniem Clinton Hill , odwróconego plecami do kamery, jadącego limuzyną kilka minut po ataku w Dallas . Agent Secret Service który był na pierwszych stronach wszystkich gazet, zmarł w wieku 93 lat . Informację tę potwierdziła w poniedziałek jej rzeczniczka Jennifer Robinson.

Znany jako „mężczyzna w garniturze”, pełnił funkcję ochroniarza Jacqueline Kennedy i to on zapobiegł jej upadkowi na ziemię, popychając ją do tyłu na siedzeniu.

„Uważam, że agent specjalny Clinton Hill uratował życie pani Kennedy ” – powiedział później David F. Powers, asystent Kennedy’ego, który jechał w samochodzie rezerwowym Secret Service, podczas przesłuchania przez Komisję Warrena.

„Prawdopodobnie spadłby z tyłu samochodu i znalazłby się tuż pod kołami innych samochodów nadjeżdżających z kolumny” – dodał Powers.

Trzynaście dni po ataku Hill otrzymał najwyższe odznaczenie Departamentu Skarbu za „nadzwyczajną odwagę i bohaterski wysiłek w obliczu skrajnego niebezpieczeństwa”. Jak widać na nagraniach wideo i sekwencjach obrazów, narażał własne ciało, próbując chronić prezydenta i ocalić jego życie.

W 2010 roku, w 47. rocznicę morderstwa, Hill napisała esej dla „The New York Times” , w którym opisała swoje bolesne wspomnienia. „Na początku karawana przypominała każdą inną, w której brałem udział jako oficer: adrenalina krążyła, a członkowie oddziału byli w stanie gotowości” – opisał.

„ Usłyszałem wybuch , spojrzałem na prezydencką limuzynę i zobaczyłem, jak prezydent chwyta się za gardło i chwieje się w lewo. Pobiegłem do limuzyny i byłem tak skupiony na dotarciu do prezydenta i pani Kennedy, aby zapewnić osłonę, że nie usłyszałem drugiego strzału ” – powiedział.

Wtedy usłyszał trzeci śmiertelny strzał. „Uderzył prezydenta w prawą górną część głowy i wszędzie była krew” – wspominał, odczuwając ból i bezradność.

Widział też zakrwawionego Johna Connally'ego , gubernatora Teksasu, który również został postrzelony, ale przeżył. Limuzyna ruszyła w stronę szpitala Parkland Memorial Hospital, a on pozostał na tylnym siedzeniu. Pod nim leżał prezydent, twarzą do góry, na kolanach żony.

To Hill zdjął kurtkę po przybyciu do szpitala i przykrył głowę Kennedy'ego, aby można go było przewieźć do szpitala na wózku inwalidzkim. Kilka minut później ogłoszono zgon Johna F. Kennedy’ego, a godzinę później Biały Dom potwierdził tę informację.

„Przez następne cztery dni pozostałem u pani Kennedy ” – powiedział w swoim eseju w The Times. „Kobieta, która zaledwie kilka dni wcześniej była tak szczęśliwa i pełna entuzjazmu na myśl o podróży do Teksasu, była teraz w głębokim szoku. „Jego oczy odzwierciedlały ból narodu i świata ” – ubolewał.

Wszystkie agencje bezpieczeństwa wskazały Lee Harveya Oswalda , uważanego za autora materiału , i aresztowały go dwie godziny później. Wokół tego zamachu narosło wiele teorii i napisano na jego temat mnóstwo książek, których różne wersje podważają oficjalną wersję wydarzeń.

Hill kontynuował swoją pracę ochraniającą panią Kennedy, Caroline i syna Kennedych, Johna Jr., przez kolejny rok. Później pełnił funkcję ochroniarza prezydentów Lyndona B. Johnsona, Richarda M. Nixona i Geralda R. Forda.

Hill został zaproszony przez Mike'a Wallace'a do programu 60 Minutes , gdzie Po raz pierwszy publicznie opowiedział o swoim cierpieniu i przyznał, że obwiniał się za to, że nie zareagował ani ułamka sekundy przed oddaniem strzałów. „Czuję się z tego powodu bardzo winny; Gdyby zwrócił się w innym kierunku, zostałby uratowany. „To moja wina i będę z tym żył aż do grobu” – powiedział.

Kryzys emocjonalny skłonił go do przejścia na emeryturę w 1975 r. w wieku 43 lat, przy wsparciu lekarzy. W tym czasie byłem zastępcą dyrektora odpowiedzialnym za wszystkie siły ochrony. W późniejszych latach przemawiał na różnych wydarzeniach i napisał książkę o tym, co się wydarzyło, „Five Days in November”, napisaną wspólnie z Lisą McCubbin Hill.