Eseje, biografie i fikcja: literacka mapa do zrozumienia tego, co dzieje się w obliczu polaryzacji w Argentynie

W roku wyborczym i klimacie narastających napięć ideologicznych, argentyński przemysł wydawniczy kreuje się na centralnego gracza w debacie publicznej . Szeroki wachlarz tytułów, od esejów politycznych i biografii po powieści i refleksje zbiorowe, sprawia, że ​​książki nie tylko przyciągają czytelników, ale stają się także narzędziami do analizy i refleksji. Tego typu publikacje wykraczają poza ramy literatury, stając się sednem dyskursu społecznego, kwestionując perspektywy i dominujące narracje społeczeństwa przechodzącego nieustanną transformację.

Wśród nowych wydawnictw znalazły się dzieła obejmujące całe spektrum ideologiczne, odzwierciedlające różnorodność i polaryzację krajowego programu politycznego. Od biografii takich jak El Príncipe Pabla de Leóna, w której analizowana jest postać Miguela Ángela Pichetto, po eseje takie jak El arca de Milei Valerii Di Croce, w którym analizuje konstelację aktorów stojących za fenomenem libertarianizmu, argentyńska panorama literacka przedstawia się jako mapa złożonej teraźniejszości politycznej . Jednocześnie fikcje takie jak Trucizna władzy Gabrieli Cerruti oraz książki zawierające refleksje historyczne, jak Argentine DNA Pacho O'Donnella, uzupełniają ofertę, która oddaje napięcie i bogactwo kraju przechodzącego społeczne i kulturowe przekształcenia.

Aby przeanalizować biografię krajowego przedstawiciela prowincji Buenos Aires, Miguela Ángela Picheto, przez pryzmat twórczości Niccolò Machiavellego, autor Pablo de León opublikował El Príncipe. Biografia Miguela Ángela Picheto (Planeta) przedstawiająca portret jednego z najbardziej wpływowych polityków w najnowszej historii Argentyny.

Z kolei autorzy zdecydowanie bliżsi kirchneryzmowi dodają także swoje dzieła: Symptom Milei. Notatki z upadłej Argentyny autorstwa historyka Hernána Brienzy oraz Prowadzenie kapitału: państwo czy rynek, fałszywa dychotomia autorstwa ekonomistki i byłej urzędniczki państwowej Delfiny Rossi .

Martínez de Hoz: Cywilny przywódca dyktatury wojskowej (Ediciones Continente), książka Juliána Zícariego , jest próbą nie tylko analizy postaci Martíneza de Hoza i jego programu ekonomicznego, ale także przeglądu przemówień czołowych przywódców dyktatury, zawartych w wywiadach, oświadczeniach prasowych, wspomnieniach i przemówieniach.

Zoon Politikona: Identity, Struggle and Militancy , Gabriela Ivy, opublikowane przez Puntos suspensivos ediciones. Jest to pierwsza książka autorki, która zaprasza czytelników do przyjrzenia się, przez pryzmat jej własnych doświadczeń, kształtowaniu się queerowej, transwestyckiej tożsamości, która obejmuje drag w kontekście neoliberalizmu lat 90. XX wieku, i temu, w jaki sposób odradza się ona dziś.

Argentyńskie DNA , autorstwa pisarza, historyka i psychoanalityka Pacho O'Donnella, przedstawia rewizjonistyczną perspektywę oficjalnej historii naznaczonej liberalizmem, zakładając, że przeniknął on zarówno do przywódców politycznych i gospodarczych, jak i do wyobraźni społecznej.

Jest też miejsce na fikcję: „Trucizna władzy” autorstwa byłej rzeczniczki prezydenta Gabrieli Cerruti. Po dwóch latach spędzonych na pierwszej linii polityki i dziennikarstwa Cerruti zwraca się w stronę narracji w swojej nowej powieści, thrillerze politycznym, którego akcja rozgrywa się między Casa Rosada a rezydencją prezydencką w Olivos.

Jedną z książek, która wzbudziła największe zainteresowanie jest Mnich. Prawdziwa historia Santiago Caputo , autorstwa dziennikarzy Mai Jastreblansky i Manuela Jove'a . 26 stycznia 2024 r. rząd oficjalnie mianował Santiago Caputo „doradcą prezydenckim”. Ale wówczas młody konsultant był już kimś o wiele większym. Książka bada między innymi, kim jest ten ekspert w dziedzinie komunikacji politycznej, który w rekordowym czasie stał się najbardziej zagadkowym członkiem „żelaznego trójkąta” obok braci Milei, a także w jaki sposób zdobył tak wielką władzę, nie piastując formalnych stanowisk ani nie ponosząc odpowiedzialności na mocy Ustawy o etyce publicznej.

Dziennikarze Maia Jastreblansky i Manuel Jove podążyli śladami zagadkowego Caputo, od jego dzieciństwa w Belgrano i letnich pobytów w Martindale, poprzez pierwsze kroki stawiane u boku Jaime Durána Barby i Rodrigiego Lugonesa w firmie konsultingowej Move Group, aż po jego teraźniejszość z biurem w Casa Rosada i nieformalnym pokojem nazwanym „Pokojem Parravicini”.

Z drugiej strony Jorge Fontevecchia opublikował Milei kontra Fonteveccia. Dziennik początków kariery radykalnego prezydenta (Planeta), antologia felietonów założyciela Editorial Perfil oraz kompilacja tekstów rejestrujących na bieżąco kluczowe momenty rządów Milei.

Z zeszłego roku, ale z ciągłością, Karina. Siostra. Szef. La Soberana (Sudamericana) dziennikarki Victorii De Masi, która stawia pytanie, co kryje się za wizerunkiem prezentowanym przez siostrę prezydenta.

Kolejną nowością wydawniczą skupiającą się na bieżącej polityce jest książka Ernesto Tenenbauma : Milei: A History of the Present , wydana w zeszłym roku przez Planetę. W tej książce Tenenbaum rekonstruuje ścieżkę, jaką przebył Javier Milei, aby stać się postacią polityczną, z nieznanego źródła.

Dziennikarz Alejandro Bercovich prowadzi obecnie program El país que quieres los propietarios (Kraj, którego chcą właściciele ) (Planeta), w którym przedstawia hipotezę o jednomyślnym poparciu wielkich argentyńskich kapitalistów dla Milei, zgodnie z opisem autora. Oto sześć esejów „o toczącej się debacie na temat naszej demokracji”.

Arka Milei: Jak i z kim budowała swoją potęgę? , autorstwa Valerii di Cruce , oferuje przewodnik pozwalający rozszyfrować konstelację intelektualistów, osób wpływowych, polityków z odzysku, osób z zewnątrz i postaci marginalnych, którym udało się znaleźć miejsce pod skrzydłami prezydenta. Z tej perspektywy Javier Milei nie jest odosobniony: stanowi część szerszej sieci, która wykracza poza jego własną postać i łączy go z nową globalną prawicą – partiami, ośrodkami analitycznymi, fundacjami, potentatami technologicznymi – którzy dziś dążą do czegoś więcej niż tylko widoczności.

Esej ten zaprasza nas do przyjrzenia się Argentynie, która zmienia się na nowo pośród kryzysów i algorytmów, gdzie debata publiczna coraz częściej odbywa się na platformach cyfrowych i gdzie to, co nowe, być może nie jest tak nowe, jak się wydaje. Ponieważ, jak przypomina nam autor, „tylko to, co zapomnieliśmy, jest nowe”.

Książka „Radość okrucieństwa. Argentyna w czasach Milei” autorstwa Francisa Rosemberga gromadzi analizy z różnych perspektyw politycznych, etycznych, prawnych, psychologicznych i filozoficznych, aby zrozumieć i opracować narzędzia, które pomogą nam działać i zmieniać rzeczywistość, w której żyjemy.

Były urzędnik kirchnerowski Guillermo Moreno prezentuje swoją książkę Peronism Today . Moreno został skazany przez sądy trzykrotnie (w 2017 r. za wykorzystanie funduszy publicznych na zakup partyjnych upominków z napisem „Clarín kłamie”, w 2022 r. za groźby wobec zarządu Papel Prensa i w 2024 r. za nadużycie władzy i niszczenie dokumentów publicznych w Indec), ale w tej książce analizuje sukcesy i porażki wygranej dekady: błędnego koła, po którym nastąpił, jego zdaniem, upadek z powodu złego zarządzania Macriego, błędnej decyzji Cristiny tylko dla Alberto Fernándeza, braku doktryny i kierunku w jego rządzie oraz Partii Justycjalistycznej, w którą wmieszała się polityka wyborcza i socjaldemokracja.

Siglo XXI opublikował poprawioną wersję Powrót do Keynesa ; napisany przez obecnego gubernatora prowincji Buenos Aires, Axela Kicillofa . W tej książce Kicillof oferuje wnikliwą i aktualną interpretację myśli brytyjskiego ekonomisty, badając jego wkład w zagadnienie towarów, pieniądza, kapitału i pracy. Daleki od nostalgicznej perspektywy, twierdzi, że aktualność poglądów Keynesa jest bardziej potrzebna niż kiedykolwiek w globalnym (i lokalnym) kontekście, w którym kapitalizm po raz kolejny wykazuje oznaki wyczerpania.

Kolejną nowością wydawniczą jest książka Juana Luisa Gonzáleza , autora El loco , pierwszej biografii Milei. W tym roku zaprezentujemy The Forces of Heaven. Tajemnice, wyznania i niebezpieczeństwa pierwszego mesjańskiego prezydencji . „W The Madman wyjaśniłem, kim jest Milei. Siły Niebios kończą tę pracę i starają się zjednoczyć wszystkie elementy tej społecznej, politycznej i mistycznej układanki. Ponieważ w rzeczywistości polityczny i ekonomiczny projekt libertarianina jest jedynie maską, która ukrywa prawdziwą Milei” – wyjaśnił autor.

Na koniec, na liście, która jest wciąż w trakcie tworzenia, znajduje się Left-Handed: Notes Against Resignation, Meekness, and Conformism, pierwsza książka Myriam Bregman , w której autorka przedstawia historię ruchu odzyskanych fabryk, procesy przeciwko sprawcom ludobójstwa i siłę feminizmu, który przypomina nam, dlaczego jest lewicowy.

W świecie politycznym pełnym napięć i niepewności książki pełnią funkcję termometru mierzącego aktualny klimat i odzwierciedlającego bieżącą sytuację. Istnieją biografie, kroniki, eseje, a nawet fikcja literacka, które ukazują odwagę społeczeństwa w trakcie przekształceń. Tak więc walka o narrację nie toczy się tylko w mediach i serwisach społecznościowych: toczy się również na platformach oferujących nowe wydania.