Pisanie jako powrót autorstwa Priscilli Velázquez Rivera

Przeprowadzka często niesie ze sobą pożegnania i nowe początki. Dla Priscilli Velázquez Rivery przeprowadzka do innego kraju oznaczała o wiele więcej: była to zmiana życia, oderwanie się od tego, co znajome, a przede wszystkim okazja, by raz na zawsze objąć pisarkę, którą zawsze nosiła w sobie.

Studiowała ekonomię i rozwinęła solidną karierę w świecie korporacji, aż okoliczności zmusiły ją do emigracji do Bogoty w Kolumbii. To, co początkowo było procesem straty i adaptacji, wkrótce stało się okazją do spojrzenia na pustą stronę bez strachu.

To, co zaczęło się jako rozstanie , okazało się darem . W tej nowo odkrytej ciszy i przestrzeni Priscilla znalazła okazję, by nadać kształt historii, nad którą rozmyślała od jakiegoś czasu. Nadszedł czas, by zacząć od nowa i objąć swoje prawdziwe pasje.

Z tego impulsu zrodziła się jej pierwsza powieść , którą zgłosiła na konkurs, aby utorować sobie drogę. Pięć lat później, z powrotem w Santo Domingo, kontynuowała eksplorację nowych historii i konsolidację swojego narracyjnego głosu.

Jej powieści obejmują La valiente piconera (Odważna Piconera, 2019), za którą otrzymała nagrodę Honorable New Woman Award na 17. Konkursie Literatury Kobiecej Princesa Galiana w Hiszpanii i była finalistką Nagrody Fikcyjnej Camilo José Cela; La cuna del escorpión (Kolebka Skorpiona, 2022), za którą otrzymała Nagrodę Nowatorską im. Manuela de Jesúsa Galvána za powieść w 2021 r. przyznawaną przez Ministerstwo Kultury Republiki Dominikańskiej; oraz Luz rabiosa (Wściekłe światło, 2024), która otrzymała wyróżnienie honorowe na 3. Konkursie Iberoamerykańskich Opowiadań i Powieści im. Eleny Poniatowskiej Amor w Meksyku. Dwie z tych prac zostały zaadaptowane na scenę.

Velázquez Rivera uważa się za estetę , kogoś, kto w tym, co wizualne, w sztuce i w literaturze znajduje sposób na patrzenie na świat z intensywnością i znaczeniem. Jego podejście łączy intuicję i strukturę; pociąga go porządek, ale pozwala wyobraźni go zakłócić.

W każdej ze swoich książek rozpoczyna nową eksplorację. Jest przekonana, że ​​literatura powinna poruszać , wyzwalać i rzucać wyzwania, a nawet w bólu lub brzydocie piękno może się objawić .

Od tamtej pory Priscilla kontynuowała pisanie, pewna, że ​​znalazła swoją drogę . W każdej historii znajduje okazję do samopoznania, przejścia między pamięcią a wyobraźnią, gdzie potwierdza nie tylko swój głos, ale także swój dom.

Przeczytaj więcej

TEMATY -