Niezapomniane skarby: Argentyńskie obiekty światowego dziedzictwa

Obiekty światowego dziedzictwa to miejsca uznane przez Organizację Narodów Zjednoczonych do spraw Oświaty, Nauki i Kultury (UNESCO) za obiekty o wyjątkowej uniwersalnej wartości, zarówno ze względu na ich znaczenie kulturowe, jak i przyrodnicze. Są one uważane za część wspólnego dziedzictwa ludzkości , dlatego też podejmowane są działania mające na celu ich ochronę dla przyszłych pokoleń.

Co roku UNESCO wybiera obiekty spośród licznych propozycji różnych krajów i w ten sposób rozszerza listę, która w 2025 r. będzie liczyła łącznie 1248 obiektów ze 170 krajów, podzielonych na obiekty kulturowe (972), przyrodnicze (235) i mieszane (41).

Na czele listy znajdują się Włochy , które mają 61 obiektów dziedzictwa kulturowego, następnie Chiny (60), Niemcy (56), Francja (54) i Hiszpania (50).

W Ameryce Łacińskiej krajem z największą liczbą obiektów wpisanych na listę światowego dziedzictwa jest Meksyk (36), następnie Brazylia (25) i Peru (13). Argentyna ma ich 12, ale dodała również trzy obiekty dziedzictwa niematerialnego, co rozszerza listę do 15.

Oto po kolei argentyńskie miejsca warte odwiedzenia .

To wyjątkowe naturalne piękno sprawia, że jest to trzecie co do wielkości kontynentalne pole lodowe na świecie. Jako pierwsze miejsce w kraju zostało wpisane na listę UNESCO w 1981 roku.

Położony w Santa Cruz, jest największym parkiem narodowym Argentyny , zajmującym powierzchnię 726 927 hektarów. Swoją nazwę zawdzięcza 47 dużym lodowcom, które rodzą się na rozległym Południowym Polu Lądolodowym Patagońskim, zajmującym prawie połowę obszaru chronionego. Na całym obszarze znajdują się również setki mniejszych lodowców, niezależnych od Lądolodu.

Lodowiec Perito Moreno, położony 80 km od El Calafate, jest najpopularniejszą atrakcją parku , szczególnie ze względu na łatwy dostęp , imponujące piękno i okresowe pękanie czoła lodowca, co powoduje imponujące zawalenia się lodu.

W 1984 roku UNESCO wpisało na Listę Światowego Dziedzictwa ruiny pięciu misji jezuickich położonych w dżungli: San Ignacio Miní, Santa Ana, Nuestra Señora de Loreto i Santa María la Mayor (Misiones), a także ruiny Sao Miguel das Missoes w Brazylii, zbudowane na terytorium Guaraní w XVII i XVIII wieku.

Najpopularniejszym kościołem jest San Ignacio Miní, który został odbudowany z zachowaniem splendoru typowej dla tego regionu urbanistyki i sztuki amerykańskiego baroku, zarówno na ścianach świątyni, jak i na jej fasadzie oraz w rezydencji ojców jezuitów.

W nocy (jeśli pogoda na to pozwala) prezentowany jest nowoczesny pokaz dźwięku i obrazu, w którym wspomnienia, niczym duchy, przeżywają na nowo swoją historię.

Również w 1984 roku uznano go za najchętniej odwiedzany park narodowy w Argentynie, którego sercem są Wodospady Iguazu , wybrane jako jeden z 7 Cudów Naturalnych Świata. W parku znajduje się również piękny las deszczowy Paranaense, będący domem dla ponad 2000 gatunków roślin i zwierząt, takich jak tapiry, mrówkojady olbrzymie, wyjce, oceloty i aligatory.

Przy wejściu można wsiąść do ekologicznego pociągu po dżungli (w cenie biletu), który zatrzymuje się na stacjach Cataratas (dostęp do górnego i dolnego szlaku) oraz Garganta del Diablo (początek szlaku prowadzącego do głównego wodospadu). Dostępne są również wycieczki po dżungli i rejsy po rzece Iguazú.

W spektakularnym kanionie rzeki Pinturas , na stepie Santa Cruz, znajdują się jaskinie, w których znajduje się niezwykła kolekcja sztuki naskalnej datowana na okres od 13 000 do 9 500 p.n.e.

Jaskinia zawdzięcza swoją nazwę odciskom dłoni odbitym na jej ścianach , zarówno pozytywowym, jak i negatywowym, choć znajdują się tam również przedstawienia gatunków zwierząt, zwłaszcza guanako, a także sceny myśliwskie.

„Artyści malujący te obrazy mogli być przodkami historycznych społeczności łowców-zbieraczy w Patagonii, odkrytych przez europejskich osadników w XIX wieku” – głosi oświadczenie UNESCO z 1999 roku.

Chroniony obszar naturalny w Chubut , charakteryzujący się fascynującą ilością i różnorodnością fauny morskiej. Od czerwca do listopada główną rolę odgrywa wieloryb biskajski południowy , a od września do marca pingwiny magellańskie .

Obszar chroniony zajmuje powierzchnię 887 775 hektarów, a z miasta Puerto Pirámides można wybrać się na wycieczkę połączoną z obserwacją wielorybów.

Ponadto przez cały rok można tam obserwować uchatki i orki , a szczyt sezonu przypada na okres od lutego do kwietnia. Słonie morskie można spotkać także latem.

W 2000 roku UNESCO uznało te dwa parki, położone naprzeciwko siebie i o łącznej powierzchni ponad 275 300 hektarów. Park Prowincjonalny Ischigualasto (San Juan) i Park Narodowy Talampaya (La Rioja) mieszczą najpełniejszą na świecie kolekcję skamieniałości z okresu triasu, który rozpoczął się około 245 milionów lat temu i zakończył około 37 milionów lat później.

Obejmują one szeroką gamę przodków ssaków oraz szczątki dinozaurów i roślin, ilustrując ewolucję kręgowców i charakterystykę paleośrodowisk triasowych.

Ponadto w obu miejscach znajdują się niezwykłe formacje geologiczne , w tym 140-metrowe czerwonawe ściany prowadzące do El Hongo, boiska do gry w bule i Doliny Malowanej.

Kompleks jezuicki w Kordobie, jednym z centralnych obszarów byłej prowincji Paragwaju Towarzystwa Jezusowego, składa się z uniwersytetu, kościoła, rezydencji ojców jezuitów i szkoły Montserrat.

W tym bloku, a także w pięciu estanciach w górach Kordoby , znajdują się budynki religijne i świeckie z bezprecedensowego okresu religijnego, społecznego i ekonomicznego, trwającego ponad 150 lat, pomiędzy XVII a XVIII wiekiem, i wpisanego na listę UNESCO w 2000 roku.

Jezuicki Szlak Estancias składa się z historycznych estancji Caroya, Jesús María, Santa Catalina, Alta Gracia i La Candelaria, położonych w pobliżu miasta.

W 2003 roku UNESCO uznało tę andyjską dolinę, położoną w Jujuy, za „krajobraz kulturowy” ludzkości , znany ze swojej historii, geologii i tradycji kulturowych.

Rozciąga się na długości 170 km, między Volcán na południu a Abra Pampa na północy. Najczęściej odwiedzanymi miejscami są Purmamarca, Tilcara i Humahuaca.

Oprócz imponujących krajobrazów, pełnych formacji skalnych i kolorów , takich jak Cerro de los 7 Colores, pasmo górskie Hornocal i Garganta del Diablo, główną atrakcją tego obszaru są pozostałości 10 000-letniego szlaku handlowego między grupami etnicznymi zamieszkującymi ten obszar, a także ślady działalności prehistorycznych grup łowców-zbieraczy, ślady Imperium Inków oraz bitwy o niepodległość Argentyny.

Ta rozległa sieć, o długości około 30 000 km, została zbudowana na przestrzeni wieków przez Inków, aby ułatwić komunikację, transport i handel , a także w celach obronnych. Została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 2014 roku.

Jest to sieć dróg , która rozciąga się od szczytów Andów do wybrzeża Pacyfiku, wkraczając do Argentyny z Boliwii przez Punę i przebiegając przez Jujuy, Saltę, Tucumán, Catamarcę, La Rioję, San Juan i Mendozę.

Niektóre atrakcje obejmują Quebrada Grande i Las Escaleras (Jujuy); Santa Rosa de Tastil i kompleks ceremonialny wulkanu Llullaillaco (Salta); La Ciudacita (Tucumán); Shincal de Quimivil (Catamarca); Park Narodowy San Guillermo (San Juan); i Puente del Inca (Mendoza), między innymi.

Ten dom, zbudowany przez słynnego szwajcarskiego architekta Le Corbusiera w La Plata, jest częścią grupy 17 dzieł projektanta z siedmiu krajów, docenionych w 2016 r. za „Wyjątkowy wkład w ruch modernistyczny”.

Są to dzieła ukończone w latach 50. XX wieku , a UNESCO podkreśla, że „stanowią one świadectwo wynalezienia nowego sposobu ekspresji architektonicznej”. Wśród nich znajdują się Kompleks Kapitolu w Czandigarh (Indie), Narodowe Muzeum Sztuk Pięknych Zachodu w Tokio (Japonia) i Jednostka Mieszkaniowa Marsylii (Francja).

Le Corbusier zaprojektował dom w La Plata na zlecenie chirurga Pedra Curutcheta w 1948 roku. Plany przesłał pocztą i zaproponował swojego ucznia, Argentyńczyka Amancio Williamsa, na stanowisko kierownika projektu. Od 2021 roku w domu mieści się Prowincjonalne Muzeum Architektury i Urbanistyki. Można je zwiedzać od czwartku do niedzieli w godzinach 13:00-17:00, po wcześniejszej rezerwacji.

Ochrona lasów lahuán lub alerce , najstarszych żyjących organizmów w Argentynie i drugich najstarszych na świecie, była jednym z głównych celów utworzenia w 1937 r. tego parku narodowego, położonego w paśmie górskim Chubut.

Obszar ten, wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO w 2017 r. , zajmuje powierzchnię 236 000 hektarów i znajduje się 50 km od Esquel. Znajduje się tam wiele szlaków turystycznych wiodących przez najbardziej spektakularne krajobrazy Patagonii, a także duży, dziewiczy obszar, do którego nie można dotrzeć.

Rejs po jeziorze Menéndez i krótka wędrówka zaprowadzą Cię do Milenario Alerzal , gdzie rośnie Alerce Abuelo (modrzew wielki) – drzewo o średnicy 2,20 metra i wysokości 57 metrów, którego wiek szacuje się na około 2600 lat.

Jest to najnowszy argentyński obiekt wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa (w 2023 r.). Po raz pierwszy UNESCO przyznało ten status miejscu poświęconemu pamięci.

Szkoła Mechaników Marynarki Wojennej (ESMA) mieści się w dzielnicy Nuñez w Buenos Aires. W czasie ostatniej dyktatury wojskowej (1976–1983) działał tam największy tajny ośrodek zatrzymań .

Przekształcony w muzeum, obiekt posiada stałą wystawę, która przywołuje wydarzenia, jakie miały tam miejsce, poprzez opowieści ocalałych.

Wstęp do muzeum jest bezpłatny. Można zwiedzać je od środy do soboty w godzinach 10:00–17:00. W soboty o godzinie 11:00 i 14:00 organizowane są wycieczki z przewodnikiem.

Argentyna ma trzy obiekty wpisane na listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego ludzkości. Upamiętniają one wiedzę, wyrażenia i techniki przekazywane z pokolenia na pokolenie i kształtujące tożsamość.