Przywrócić zaufanie

RAE definiuje „zaufanie” jako niezachwianą nadzieję, jaką ktoś ma w kimś lub czymś, a także jako pewność siebie. „Zaufanie” to koncepcja w odpowiedzi na ogromne rozczarowanie wewnątrz i na zewnątrz rządu kryzysem kwasu siarkowego, jak Enric Juliana nazywa obecny krater polityczny. To zaufanie zostało teraz złamane. A zaufanie, jak wiadomo, jest kruche; szybko się je traci i potrzeba czasu, aby je przywrócić.

Kryzysy mają trzy fazy: alarm, reakcja i odbudowa. Obecna sytuacja pozostaje sytuacją maksymalnego alarmu dla władzy wykonawczej z powodu kryzysu kwasu siarkowego i dla demokracji z powodu nadchodzącego autorytaryzmu. Przejście do następnej fazy, przywracanie zaufania, wymaga zdecydowanego, stałego i konsekwentnego wysiłku ze strony wszystkich podmiotów politycznych i instytucji w odpowiedzi. Zarówno rząd, jak i jego partnerzy muszą zadać sobie jedno pytanie: jak najlepiej wzmocnić demokrację w Hiszpanii? I jest tylko jedna metoda: pełna odpowiedzialność. W naszej demokracji zaufanie jest zapisane w artykule 112 Konstytucji za pośrednictwem mechanizmu: „kwestii zaufania”, niepodważalnego instrumentu optymalnej odpowiedzialności wobec wszystkich obywateli. Jeśli prezydent je straci, rezygnuje.

W Hiszpanii istnieją środowiska, które spodziewają się, że sytuacja ta doprowadzi do dalszego pogorszenia systemu demokratycznego.

Ta prezydentura narodziła się w Kongresie na mocy artykułu 113 Konstytucji, który reguluje głosowanie wotum nieufności i musi powrócić do Kongresu z tych samych powodów, co wniosek. To wotum zaufania zostało dziś utracone. Ale wszyscy aktorzy nadal mają zdolność polityczną, aby je przywrócić, działając oczywiście na wszystkich frontach: po pierwsze, prezydent rządu, Pedro Sánchez , musi poprosić o głosowanie wotum zaufania, aby kontynuować funkcję premiera, od federalnego komitetu PSOE 5 lipca; po drugie, musi następnie przedstawić głosowanie wotum zaufania Kongresowi Deputowanych, po obradach Rady Ministrów, co będzie trudne; i po trzecie, jeśli wygra — jak to się stało z Adolfo Suárezem w 1980 r. i Felipe Gonzálezem w 1990 r. — musi udzielić głosu narodowi hiszpańskiemu w nadchodzących wyborach, po przedstawieniu i przedyskutowaniu ogólnego budżetu państwa (GSE). Nie natychmiast, ponieważ Hiszpania potrzebuje budżetu. To, co stanie się z ogólnym budżetem państwa, zadecyduje jednak, kiedy odbędą się wybory w 2026 roku. Teraz najważniejsze jest wzmocnienie demokracji.

Kiedy ludzie czują się wysłuchani i docenieni, zaufanie do instytucji demokratycznych ulega wzmocnieniu. Aby przywrócić zaufanie, musi być udział. Tak zaczyna się trzecia faza: odbudowa. Członkowie, przedstawiciele i obywatele. Każdy musi podjąć decyzję. I cokolwiek wszyscy aktorzy prawnie zdecydują, zawsze będzie przejawem pełnej demokracji i sukcesem, który wzmocni naszą demokrację. Niezależnie od tego, czy ich decyzją będzie kontynuacja premiera, czy zmiana rządu.

Są sektory w Hiszpanii, które spodziewają się dalszego pogorszenia naszego systemu demokratycznego w związku z tą sytuacją. Najnowszy CIS (Central American Citizens' Information System), opublikowany jako nieaktualny, ponieważ nie odzwierciedlał skutków tego kwasu siarkowego, powiedział nam, że lewica wysłała już prawie milion wyborców do wstrzymania się od głosu. Tymczasem Alberto Núñez Feijóo może legalnie przedstawić wniosek o wotum nieufności. Wie jednak, że ten Kongres nie uczyni go prezydentem i ma prawo tego nie zrobić. Prezydent musi jednak podjąć inicjatywę, udzielając w pełni demokratycznej odpowiedzi i wiedząc, że w życiu, tak jak w polityce, to wzajemne zaufanie, bardziej niż wzajemne interesy, utrzymuje grupy ludzkie razem.

Hiszpania wybiera wolnych polityków, a Hiszpanie rozumieją te momenty. Kongres również: albo przywraca się zaufanie, albo na przykład przywraca się to, co pozostało z systemu dwupartyjnego, z tą atmosferą narodowego konsensusu. Zaufanie do instytucji odbudowuje się właśnie wtedy, gdy ktoś jest podatny na zranienie, jak w przypadku prezydenta, i nie wykorzystuje się tego. Zwróćcie uwagę na tych, którzy robią inaczej. Popełnią poważny błąd polityczny.

Kiedy byłem dzieckiem, powiedziano mi, że stare drewno jest najlepsze do palenia; stare wino jest najlepsze do picia; starzy autorzy są najlepsi do czytania; a starzy przyjaciele są najlepsi do zaufania. Przywrócenie zaufania nie polega tyle na posiadaniu wszystkich odpowiedzi, co na byciu otwartym na wszystkie pytania.

Przyszły tydzień Od bojowości do Hiszpanii

Pierwszym krokiem w kierunku przywrócenia zaufania jest pojawienie się prezydenta Sáncheza na dzisiejszej konferencji prasowej po spotkaniu federalnego komitetu wykonawczego, aby zademonstrować przekonanie, bezpieczeństwo, pewność, stanowczość i lojalność wobec członków, a także przejrzystość wobec wszystkich Hiszpanów. Największym atutem PSOE jest jej członkostwo, prawdziwie magiczne. Opiera się czasowi, odległości i ciszy. Wyjaśniłem to w tej samej kolumnie zatytułowanej „Dni Ferrari Red” kilka lat temu. Drugim krokiem, jaki musi podjąć, jest niezwłoczne spotkanie ze wszystkimi swoimi partnerami parlamentarnymi.

Hawkeye Autorytarna prawica

System dwupartyjny nie sprzyja współistnieniu, ani nie jest ramą wyborczą dla młodszych pokoleń. Jeśli zaufanie nie zostanie przywrócone, autorytarna prawica będzie miała jasną ścieżkę do realizacji swojego planu wiosną 2026 r., gdy pozwy sądowe, takie jak sprawa Kitchen, dotkną jej preferowanego partnera, Partię Ludową (PP), a w 2027 r., gdy Le Pen wygra pierwszą turę francuskich wyborów prezydenckich, w wyborach lokalnych i regionalnych. Vox ma już 15% poparcia, ponad 50 miejsc, we wszystkich ostatnich sondażach. Gdyby SALF był na miejscu, byłby blisko wyników Podemos.