WYJAŚNIONE: Nowy skandal korupcyjny uderza w hiszpańską partię opozycyjną

Kolejny tydzień i kolejny skandal korupcyjny wstrząsający wyższymi szczeblami hiszpańskiej polityki.

Jak szczegółowo opisał The Local, ciągłe oskarżenia o korupcję wokół bliskiego kręgu premiera Hiszpanii Sáncheza w ostatnich miesiącach postawiły jego rząd w trudnej sytuacji. Dla wielu komentatorów politycznych pytaniem było raczej kiedy, niż czy rząd upadnie.

Oskarżenia pod adresem żony, brata, prokuratora generalnego i dwóch byłych pomocników Sáncheza sprawiły, że jego stanowisko wydało się nie do utrzymania. Partie opozycyjne zaczęły gwałtownie domagać się jego rezygnacji i apelować o przeprowadzenie przedterminowych wyborów.

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ: Najnowsze wiadomości o korupcji w Hiszpanii

Teraz jednak hiszpańska prawica została uwikłana we własną, potężną sieć korupcyjną. Opozycyjna Partia Ludowa (PP), która do zeszłego tygodnia wykorzystywała skandale jako broń polityczną, znalazła się w pułapce własnych, dość żenujących oskarżeń, które grożą zniweczeniem całego politycznego impetu i, co dla niej irytujące, danie Sánchezowi i hiszpańskiej lewicy koła ratunkowego, gdy wydawało się, że nie będzie on w stanie dłużej walczyć.

Cristóbal Montoro, były minister finansów Hiszpanii w prawicowym rządzie Rajoya w latach 2011-2015, poprzedzającym Sáncheza, został oskarżony o stworzenie „sieci wpływów” i przyjmowanie łapówek na rzecz firm gazowych, które zatrudniły jego kancelarię prawną. Wcześniej pełnił również funkcję ministra finansów w rządzie Aznara.

Montoro jest jedną z ponad 20 osób oskarżonych, w tym wysokich rangą urzędników skarbowych, o przyjęcie co najmniej 11 milionów euro od firm energetycznych w zamian za korzystną politykę rządu.

W 2004 roku, kiedy PP straciła władzę na rzecz socjalistów (PSOE), Montoro zrezygnował ze stanowiska. W tym samym roku na krótko został posłem do Parlamentu Europejskiego, a w 2006 roku założył kancelarię prawną, początkowo o nazwie Montoro y Asociados, później przemianowaną na Equipo Económico, z czterema byłymi urzędnikami wysokiego szczebla ze swojego ministerstwa. Kancelaria ta jest teraz w centrum spisku.

Montoro powrócił do polityki krajowej jako poseł w 2008 roku i opuścił firmę. W 2011 roku PP powróciła do władzy, a Montoro został ponownie mianowany ministrem finansów. W tym czasie były urząd Montoro i jego partnerzy rzekomo wpłynęli na kilka nominacji na stanowiska ministerialne.

Jak wynika z postanowienia sądowego, do którego dotarł hiszpański dziennik El País , miało to doprowadzić do zmian w ustawodawstwie, których celem było obniżenie zobowiązań podatkowych na korzyść firm gazowych, które były klientami firmy Montoro: „W zamian za znaczne płatności zdecydowanie interweniowali w reformach legislacyjnych [...] zgodnie z interesami swoich klientów” – czytamy w orzeczeniu.

Trwające nadal śledztwo ujawniło również dowody na to, że Equipo Económico pobierało „prowizje” od firm energetycznych i energii odnawialnej w celu „wpływania na decyzje” rządu.

The Guardian podaje, że Rajoy został poinformowany o domniemanych działaniach Montoro, ale nie podjął żadnych działań.

W krótkiej perspektywie śledztwa zaszkodziły głównej linii ataku politycznego obecnego lidera PP Alberto Núñeza Feijóo, pozwalając Sánchezowi i hiszpańskiej lewicy twierdzić, że to hiszpańska prawica jest prawdziwą partią skorumpowaną, lub co najmniej, że ich linie ataku są puste i obłudne.

Co najważniejsze, oskarżenia dają Sánchezowi trochę luzu, gdy stara się on zapewnić sobie poparcie wśród swoich partnerów parlamentarnych i zapewnić sobie drugą kadencję rządu. Wybory w Hiszpanii zaplanowano dopiero na 2027 rok.

Jednak fakt, że obie wielkie partie polityczne w Hiszpanii są równocześnie uwikłane w poważne oskarżenia o korupcję, nie pomaga w zmniejszeniu długotrwałego rozczarowania politycznego wśród hiszpańskich wyborców.

Prawdopodobnie wzmocni to również skrajną prawicę. Niezadowolenie z dwóch głównych partii w Hiszpanii daje skrajnie prawicowej partii Vox, która już zyskuje na popularności w sondażach, jeszcze większą szansę na przedstawienie hiszpańskiego systemu jako zepsutego i potrzebującego czegoś nowego.