Sarina Wiegman, „dama finału”, która ścięła włosy jak chłopak, żeby móc grać w piłkę nożną.

Sarina Wiegman (Haga, 55 lat) to legenda trenerska, która uczyniła z wielkich turniejów swoje królestwo. Tym razem do walki dołączyła kolejna kobieta, Montse Tomé , gotowa położyć kres imponującej karierze holenderskiej tenisistki. Dzisiejszy finał w Bazylei będzie jej piątym z rzędu finałem od 2017 roku, co czyni ją niekwestionowanym autorytetem w dziedzinie trenerstwa, zarówno mężczyzn, jak i kobiet. Nikt nie osiągnął podobnego wyczynu w czasach nowożytnych, mimo że zdobyła zaledwie dwa tytuły.

Jej błyskotliwa kariera obejmowała męskie drużyny, takie jak Sparta Rotterdam , gdzie pełniła funkcję asystentki trenera, kończąc szkolenie trenerskie i stając się trzecią kobietą w Holandii , która tego dokonała. To doświadczenie, w mediach i rywalizacji, miało zaprowadzić ją do kobiecej piłki nożnej, gry, która zaczęła przypominać tę, której doświadczyła jako zawodniczka w Stanach Zjednoczonych . Sarina uzyskała licencję UEFA zaledwie sześć miesięcy przed tym, jak federacja jej kraju przekazała jej kontrolę nad reprezentacją kobiet. Mistrzostwa Europy 2017 były oddalone o pół roku i Wiegman je wygrała.

Następnie poprowadziła Holandię do finału Mistrzostw Świata 2019 we Francji, gdzie pokonała potężną reprezentację USA, Megan Rapinoe . W 2020 roku zdecydowała się przenieść do Anglii, aby poprowadzić drużynę Lyonu i poprowadzić ją do mistrzostwa Euro 2022, a następnie wicemistrzostwa świata w 2023 roku. Teraz stoi przed wyzwaniem utrzymania tytułu mistrza Europy, mając na koncie 17 meczów w europejskich turniejach finałowych, bijąc rekord 15 spotkań należących do Angielki Hope Powell i Niemki Tiny Theune .

Niewiele zmian, ale znaczących

Tym razem nie był to spacer po parku. Wiegman obserwował, jak Anglia przegrała mecz otwarcia z Francją i z trudem pokonała Szwecję w ćwierćfinale, a Włochy w półfinale. „Dwa razy o mało ich nie zniszczyliśmy w tym turnieju. Zdecydowanie ich postarzyliśmy” – przyznała Ella Toone . Przetrwanie brytyjskiej drużyny leży w naturze trenerki, która jako dziecko postanowiła ściąć włosy jak chłopak, żeby nie mylono jej z bratem bliźniakiem i móc grać w piłkę nożną.

Była pierwszą holenderską zawodniczką, niezależnie od płci, która osiągnęła 100 występów w reprezentacji . Wychowana pod okiem Johana Cruyffa , podobnie jak całe jej pokolenie, zyskała uznanie kolegów, takich jak Louis van Gaal . „Mam ogromny szacunek dla Sariny. Dla mężczyzn wszystko jest oczywiste. Jej jest trudniej”.

Jako trenerka, jest w trakcie odmładzania grupy, która jest ugruntowana na szczycie, a co za tym idzie, pod ogromną presją. Była bramkarka Mary Earps i wicekapitan Millie Bright zostały skreślone z kadry w maju. Teraz debatę podsyca siła rezerwowych, takich jak Chloe Kelly i 19-letnia Michelle Agyemang , obie kluczowe w meczach ze Szwecją i Włochami, ale których Sarina nie wystawi w pierwszym składzie w meczu z Hiszpanią. „Mam plan” – ostrzega trenerka, która porusza zawodniczki swoją pełną pasji rozmową. „Rozmowy przedmeczowe nas motywują” – mówi Toone.

Jej charakter i wyniki zapewniły jej miejsce w gronie głównych kandydatów FA do zastąpienia Garetha Southgate'a na stanowisku trenera Trzech Lwów . Byłby to kolejny kamień milowy w jej karierze, ale ostateczna decyzja zapadła po Thomasie Tuchelu . Gdyby ktokolwiek myślał, że jej czas w Anglii dobiegł końca, dyrektor generalny FA, Mark Bullingham, jasno dał do zrozumienia, że nie pozwolą Sarinie odejść, niezależnie od tego, co się dzisiaj wydarzy. Zarówno ona, jak i Montse Tomé zostaną ósmą kobietą w drużynie, która zdobyła mistrzostwo Europy. Żaden mężczyzna nie prowadził zwycięskiej reprezentacji od 1997 roku.