Selin Nakıpoğlu: Decyzja jest jak papierek lakmusowy naszej definicji „męskiego wymiaru sprawiedliwości”
Wyrok zapadł w sprawie Pınar Gültekin, która została spalona żywcem, wrzucona do rzeki i zalana betonem 16 lipca 2020 r. w Muğli. Trzech członków Pierwszej Izby Karnej Sądu Najwyższego stwierdziło, że wyrok mordercy powinien zostać złagodzony, ponieważ „Pınar Gültekin nie został zabity w wyniku brutalnych uczuć, a morderca Metin Cemal Avcı popełnił morderstwo pod wpływem niesłusznego prowokowania”. Decyzja ta po raz kolejny ujawniła związek między pojęciem sprawiedliwości a ściganiem aktów przemocy wobec mężczyzn w Turcji. Fakt, że morderstwo dokonane przy użyciu metod podobnych do tych, jakie stosuje ISIS, takich jak spalenie kobiety żywcem i zalanie jej betonem, nie mieści się w ramach „potwornych uczuć”, jest najwyraźniejszym dowodem na legitymizację przemocy wobec ciał kobiet. Ta decyzja jest papierkiem lakmusowym dla naszej definicji MĘSKIEJ WŁADZY SĄDOWNICZEJ.
Zamiast zastanowić się, jak zapobiegać przemocy ze strony mężczyzn i opracować politykę w tym zakresie, rząd AKP wycofał swój podpis pod Konwencją Stambulską. Wycofanie się z umowy dodało otuchy i dodało otuchy mężczyznom, którzy rozważali stosowanie przemocy wobec kobiet, dzieci i osób LGBTI+ lub dopuszczali się jej. Wycofując podpis, rząd AKP stwierdził krótko: Nie będziemy chronić kobiet, dzieci i osób LGBTI+ przed przemocą ze strony mężczyzn. Zabójcy również otrzymali tę wiadomość. Tak jak powiedział w sądzie morderca Pınar Gültekin, Cemal Metin Avcı: „Unieważnienie Konwencji Stambulskiej było dobrą rzeczą”.
Zasadniczo reżim podejmuje działania i czynności zgodne ze swoją naturą, ponieważ na jednym krańcu reżimu jest HUDA PAR, pośrodku AKP, a na drugim MHP. Obecna sytuacja z dnia na dzień przeradza się w mizoginię. Wrogość wobec kobiet i osób LGBTI+, której nie trzeba ukrywać; Ze względu na płeć jesteśmy narażone na upokorzenie, przemoc i legitymizację przemocy ze strony mężczyzn. W historii, religiach i tradycjach można odnaleźć ślady mizoginii, która legitymizuje wszelką przemoc, ucisk, wyzysk i dyskryminację kobiet. To podejście, które przeniknęło do sedna politycznych islamistów, dostarcza również użytecznych narracji, które podporządkowują kobiety i poddają je męskiej kontroli.
Diken
