Smutne imię muzyki Morza Czarnego: Kazım Koyuncu

Chociaż oficjalną datą jego urodzenia jest 10 maja 1972 r. (z uwagi na późne wpisanie go do rejestru cywilnego), Koyuncu urodził się 7 listopada 1971 r. w Yeşilköy, dystrykt Hopa w Artvin, jako piąte z sześciorga dzieci Cavita Beya i Hüsniye Hanım.

Koyuncu dorastał słuchając bajek swojej babci i ludowych pieśni Yaşar Turna, znanych jako „Kemençeci Yaşar”. Jego ojciec utrzymywał rodzinę, pracując jako kupiec i fryzjer w Hopa.

W oświadczeniu dotyczącym swojego dzieciństwa Koyuncu powiedział: „Różniłem się od innych dzieci, ponieważ mój ojciec czytał książki”. Dodał, że cechy jego ojca odzwierciedlały się w nim samym.

Artysta, który zaczynał swoją przygodę z muzyką grając na mandolinie, którą kupił mu ojciec, gdy był w szkole średniej, opuścił rodzinną wioskę w 1989 roku i kontynuował naukę na Uniwersytecie Stambulskim, na Wydziale Administracji Publicznej.

Podczas gdy Kazım Koyuncu w czasie studiów skupiał się na studiach muzycznych, w 1992 roku założył wraz z Alim Enverem zespół muzyczny „Dinmeyen”.

Decydując się opuścić szkołę i tworzyć tylko muzykę, Koyuncu przez jakiś czas przygotowywał muzykę do sztuk teatralnych, łącząc muzykę czarnomorską z muzyką rockową i tworząc własny styl. Artysta, który założył grupę „Zuğaşi Berepe” ze swoimi przyjaciółmi, pracował zarówno ze swoją nową grupą, jak i grupą „Dinmeyen”.

Artysta, który wydał swój pierwszy album „Va Mişkunan” (Nie wiemy) ze swoim zespołem w 1995 r. i zdobył uznanie miłośników muzyki dzięki swojemu nowemu stylowi, w 1996 r. wydał album „Sisler Duvarı” ze swoim zespołem Dinmeyen, a w 1999 r. drugi album „İgzas” z Zuğaşi Berepe.

Wprowadzając do swoich dzieł surową i emocjonalną naturę muzyki czarnomorskiej, Koyuncu wydał swój pierwszy autorski album „Viya!”, na którym znalazła się także piosenka „Dido”. Album ten ukazał się na rynkach muzycznych w 2001 roku.

Artysta stał się bardziej znany w 2002 roku, kiedy zaczął tworzyć muzykę do serialu telewizyjnego „Gülbeyaz”, a jego harmonogramy koncertów wzrosły. W 2004 roku wydał swój drugi solowy album „Hayde”.

U Koyuncu, który w swoich albumach zamieścił utwory w językach homshetsi, lazyjskim, gruzińskim i tureckim, w 2004 roku zdiagnozowano raka.

Koyuncu, który kontynuował koncerty, mimo że lekarze zalecali mu, aby się nie przemęczał, i dał swój ostatni koncert 4 lutego 2005 r. w Yeni Melek Show Center w Taksim, zapamiętano za jego słowa „Rak, koncert”.

Artysta, który ma liczną rzeszę fanów w każdym regionie Turcji i za granicą, znany również jako „Dziecko w kurtce poety”, powiedział w oświadczeniu: „Kiedy byłem dzieckiem, bawiłem się poezją. Często miałem do czynienia z poetami. Chciałem mieć kurtkę, kiedy przyjechałem do Stambułu, kurtkę poety...”.

Artysta Koyuncu w wywiadzie stwierdził, że wierzy, że wszystko można zrobić, gdy jest się młodym, i wyjaśnił:

„Myślę, że po osiągnięciu pewnego wieku, po bezpośrednim kontakcie z życiem, nie możemy nic dodać do tego życia. To może być trochę ostra rozmowa, ale osoba, która ukończyła służbę wojskową, wyszła za mąż, ma dzieci i pracuje, nie podejmuje ryzyka. Jest bardzo niezależna, nie wpada na bardzo dziwne pomysły i nie podąża za nimi. Jednak to, co sprawia, że ​​życie idzie o krok naprzód, to nasze marzenia. To, co sprawia, że ​​nasze marzenia się spełniają, to nasza odwaga. Kiedy jesteśmy młodzi, ludzie potrafią być odważni. Bardzo zależy mi na ich życiu. Ponieważ życie może od tego momentu nabrać nowego kształtu. Życie może osiągnąć punkt wyjścia z ich pomysłów, ich błędów i ich praw. Nie ma dużej różnicy między prawami dorosłych a błędami młodych ludzi, innymi słowy, w najgorszym przypadku to, co robią dorośli, jest tak samo ważne, jak prawa, błędy młodych ludzi”.

Koyuncu zmarł 25 czerwca 2005 roku w wieku 33 lat w szpitalu, w którym był leczony. Jego ciało zostało pochowane na cmentarzu wiejskim w Yeşilköy, gdzie się urodził.

Po śmierci Koyuncu Paluri Arzu Kal Demirçi napisała książkę „Chłopiec w kurtce poety: Kazım”, w której opowiada o przyjaźni z artystą od pierwszego spotkania do ostatnich chwil.