W Afryce ze względu na ryzyko przenoszenia ospy M. celowane szczepienia są niezbędne
AA, korzystając z danych WHO, zebrało wiadomości na temat wirusa ospy M., który jest szczególnie powszechny w Afryce, a niewielkie liczby przypadków odnotowano w takich krajach jak Chiny, Stany Zjednoczone, Wielka Brytania i Australia.
WHO apeluje do osób zakażonych wirusem o jak najdłuższą izolację w domu i zaleca noszenie maseczek do czasu całkowitego ustąpienia wysypki.
WHO zaleca, aby skóra była sucha i odsłonięta, dlatego należy często dezynfekować ręce i unikać kontaktu z innymi osobami.
Tymczasem WHO nadal wspiera kraje w zakresie ukierunkowanych szczepień przeciwko Mpox, koncentrując się na obszarach o największej liczbie nowych przypadków i tych, na których ryzyko narażenia jest wysokie na podstawie lokalnej epidemiologii.
Kampanie szczepień przeciwko ospie MVA-BN rozpoczęły się w Republice Środkowoafrykańskiej, Demokratycznej Republice Konga (DRK), Liberii, Nigerii, Rwandzie, Sierra Leone, Republice Południowej Afryki i Ugandzie, gdzie dostępna jest szczepionka MVA-BN. Kraje te wdrażają strategię szczepień jednodawkowych skierowaną do grup populacji wysokiego ryzyka narażenia na wirusa.
Dotychczas podano ponad 869 000 dawek szczepionki MVA-BN, przy czym ponad 69 procent z nich wykorzystano w Demokratycznej Republice Konga.
W innych krajach, w których ostatnio odnotowano przypadki Mpox, opracowywane są krajowe plany szczepień przeciwko wirusowi.
WHO zaleca ukierunkowane szczepienia zamiast masowych szczepień przeciwko wirusowi Mpox.
MPOX POJAWIŁ SIĘ PO RAZ PIERWSZY W DANIIWedług WHO wirus M. pox jest chorobą wirusową wywoływaną przez wirus M.pox, należący do rodziny wirusów Poxviridae i rodzaju Orthopoxvirus.
Ospa M. po raz pierwszy została odkryta u małp wykorzystywanych do celów badawczych w Danii w 1958 roku. Wirus, zaobserwowany u 9-miesięcznego chłopca w Demokratycznej Republice Konga w 1970 roku, został uznany za „pierwszy zgłoszony przypadek ospy M. u ludzi”.
Do typowych objawów choroby należą: wysoka gorączka, ból głowy, ból pleców i mięśni, powiększone węzły chłonne, zmęczenie, dreszcze, uczucie gorąca oraz pęcherze na skórze przypominające ospę wietrzną.
Wirus ospy M. jest przenoszony przez gryzonie, takie jak myszy i wiewiórki, lub przez osoby zakażone.
Do najczęstszych przyczyn transmisji zalicza się dotykanie wysypki na ciele wywołanej przez wirusa, używanie skażonej odzieży, prześcieradeł, ręczników i podobnych przedmiotów, a także kontakt z płynami ustrojowymi.
WHO ogłosiła „globalny stan wyjątkowy” w związku z epidemią ospy prawdziwej 21 lipca 2022 r. i zakończyła stan wyjątkowy 10 miesięcy później, stwierdzając, że kryzys zdrowotny jest pod kontrolą.
14 sierpnia 2024 r. Dyrektor Generalny WHO Tedros Adhanom Ghebreyesus przyjął opinię doradczą Komitetu ds. Sytuacji Nadzwyczajnych WHO i ogłosił, że wirus M. pox stanowi zagrożenie zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym.
ISTNIEJĄ DWA TYPY GENETYCZNE KWIATU MIstnieją dwa szczepy genetyczne wirusa ospy M., zwane „kladem I” i „kladem II”. „Klad I” to szczep M., który najczęściej występuje w Afryce Środkowej i Wschodniej i powoduje cięższą chorobę i śmierć. „Klad II”, łagodniejszy szczep M., pochodzący z Afryki Zachodniej, był przyczyną epidemii w 2022 roku.
Klad 1b, zaobserwowany w obecnym ognisku choroby, jest nowym i groźniejszym szczepem wirusa. Klad 1b jest bardziej rozpowszechniony we wschodniej części Demokratycznej Republiki Konga i krajach sąsiednich. Kraje Afryki Środkowej zgłaszają przypadki zarówno kladu 1a, jak i 1b, podczas gdy kraje Afryki Wschodniej zgłaszają przypadki kladu 1b.
Według najnowszego raportu WHO na temat ospy M, który zawiera dane globalne, w czerwcu 2025 roku 50 krajów zgłosiło łącznie 4798 przypadków ospy M, z czego 21 zakończyło się zgonem. Oznacza to wskaźnik śmiertelności na poziomie 0,4%.
Chociaż krajem, w którym po raz pierwszy wykryto przypadek Mpox, była Gambia, w czerwcu nie zgłoszono żadnych nowych przypadków Mpox w żadnym innym kraju.
Podczas gdy w Afryce Zachodniej nadal odnotowywane są przypadki kladu 2b, w krajach Afryki Środkowej odnotowano przypadki kladu 1a i 1b MPXV, a w krajach Afryki Wschodniej – przypadki kladu 1b.
Uważa się, że ostatnia ogólna tendencja spadkowa liczby potwierdzonych przypadków na kontynencie jest spowodowana spadkiem liczby zachorowań w Sierra Leone i Demokratycznej Republice Konga.
W niektórych krajach choroba ta prawdopodobnie ma związek z podróżami.Ostatnio zgłoszono 11 przypadków zakażenia wirusem Mpox w Chinach, 3 w Wielkiej Brytanii, 2 w Australii i 1 w Stanach Zjednoczonych, co wskazuje, że były one związane z podróżami.
Chociaż w wielu krajach nadal krążą różne szczepy wirusa ospy małpiej, nadal istnieje ryzyko dalszego rozprzestrzeniania się choroby w społeczeństwie, jeśli nie uda się jej szybko opanować, a jej przenoszenie się z człowieka na człowieka nie zostanie przerwane.
Rzeczniczka WHO Margaret Harris oświadczyła, że wirus ospy M. rozprzestrzenia się szybciej niż kiedykolwiek wcześniej i ma wyższy wskaźnik śmiertelności, a choroba ta jest szczególnie niebezpieczna dla dzieci i osób o osłabionym układzie odpornościowym.
Harris zauważył, że na chwilę obecną nie ma konkretnego leczenia ospy M., ale u pacjentów zakażonych wirusem stosuje się leczenie wspomagające.
Ospa M. zazwyczaj ustępuje samoistnie w ciągu 2–4 tygodni, jednak choroba może mieć ciężki przebieg u osób z obniżoną odpornością i małych dzieci.
Habertürk
