İhtiyaç duyulan şey kararlı bir özgürlük partisidir

Yaklaşık sekiz yıl sonra Özgür Demokratlar, kendilerini federal düzeyde yeniden parlamento dışı muhalefette buldu. Bundestag'da bu liberal sesi isteyen seçmenlerin oranı sadece yüzde 4,3'tü; yarıdan fazlası ise ya FDP'nin SPD ve Yeşiller ile koalisyondaki çalışmalarından ikna olmadıkları ya da FDP'nin trafik ışığı koalisyonuna uygun hareket etmemesinden dolayı bu görüşten vazgeçtiler. FDP'nin 2017'de Bundestag'a parlak bir dönüş borçlu olduğu Christian Lindner liderliğinde parti açıkça iki arada bir derede kalmış durumda. Tartışmasız liderdi, rakiplerinin çoğu sönük kalmıştı. Onun çekilmesi, partide şaşkınlığa ve personel boşluğuna yol açıyor.

Lindner'in seçim gecesi söylediği cesaretlendirici sözlerin ardından gelen anlamlı sessizlik de bunu gösteriyor: "Yarından itibaren Özgür Demokratların bayrağı yeniden dalgalanacak." Şu ana kadar sadece iki deneyimli isim, Kubicki ve Strack-Zimmermann, arabayı çamurdan çıkarmaya hazır. İkisi de artık ihtiyaç duydukları enerji ve entelektüel kaynaklara sahip olmadıklarını biliyorlar.

Küçük olanlar ise hâlâ kaçıyorlar. Lindner’ın 2013-2017 arasındaki “gölge yılları”nı anlatan kitabında, kaybedilen seçmen güvenini yeniden kazanmak için liberal davaya ne kadar azim, fedakarlık ve inancın gerektiğini okuyabilirsiniz. O dönemde Lindner, bu görevi üstlenebilecek yeterlilikte bir eyalet parlamentosu yetkisine de sahipti. Bugün FDP eyaletlerde de tükenmiş durumda.

Çözümlerden biri çok başlı bir liderlik olabilir. Ancak, hangi yöne gitmesi gerektiği konusunda güçlü ortak inançlara ihtiyacı vardı. Seçim öncesinde Birliğin daha sıkı göç kurallarıyla ilgili çağrısında bulunması FDP içindeki çatlakları ortaya çıkarmıştı. Önemli zamanlarda bir arada durmadılar. Zorunlu ara sırasında ilk adım, FDP'nin siyasi teklifindeki hangi boşlukların gelecekte doldurulacağının netleştirilmesidir. Peki neden Bundestag'a geri dönmek istiyor? Bu, Lindner için 2013'teki kritik soruydu ve yine aynı soru. FDP isminde “özgür” kelimesi geçen tek parti olmasına rağmen, liberal politikalar öneren tek parti değildi ve değildir. O zaman demokrasi kötü bir durumda olurdu.

CDU/CSU, SPD ve Yeşiller de kendilerine liberal programlar biçtiklerini iddia ediyorlar ve bunun da haklı nedenleri var. Örneğin SPD ve Yeşiller, özgürlüğü savunmak ve Ukrayna'ya askeri yardım sağlamak için ellerinden geleni yaptılar. Üçü de sosyal piyasa ekonomisini destekliyor, ancak Sosyal Demokratlar ve Yeşiller rekabetin gücüne güçlü bir şekilde güvenmiyor ve Merkel liderliğindeki Birlik sadece kriz zamanlarında değil, her zaman piyasa prensiplerinden vazgeçti.

Friedrich Merz ile Birlik, en azından programatik olarak sosyal piyasa ekonomisinin özüne yeterince yaklaşmış ve FDP'den önemli oyları çalmıştır. Trafik ışığı partisi olarak inançlarını çok fazla kötü uzlaşmaya kurban etti. Böylece, bireyin akıl yürütme yeteneğine sahip olduğunu varsayan ve fiyatların yönlendirici etkisine haklı olarak büyük güven duyan “kişisel sorumluluk partisi” (Lindner), çok sayıda devlet müdahalesinin arkasında kaybolmuştur. Planlanan ısınma yasasını ve neredeyse koşulsuz vatandaş yardımını onayladı, asgari ücrete plansız zam yaparak ekonomiye verilen sözün ihlalini onayladı ve emekliliklerin sürdürülebilirliği için merkezi önem taşıyan demografik faktörü kapatmak istedi. Onun için, sosyo-politik açıdan, güvenliği tehlikeye atan ve ekonomiyi çökerten veri koruma düzenlemelerini düzeltmektense, Özyönetim Yasası ve esrarın yasallaştırılması daha önemliydi.

Özetle, bu, birçok destekçi için vergi indirimi ve borç frenine uyumdan daha ağır bastı; liberallerin başlıca kaygıları şunlardır: Devlete mali kısıtlamalar, özel çaba ve girişimci risk olmadan, inovasyonun, büyümenin ve refahın arkasındaki itici güçler değerli değildir. İşte FDP'nin trafik ışıklarında doğru yerde olduğu. Performans uğruna mücadele eden bir partinin gereksiz olduğuna kendilerini inandırmalarına izin vermemeliler. Burada CDU/CSU ve SPD'ye güvenilemez.

FDP'yi yeniden canlandıracak zihinlerin moda olan niteliklere karşı da dikkatli olması gerekiyor. Eko-, sosyal-, ulusal- ya da sol-liberal? İhtiyaç duyulan şey, devletin nerede ve nasıl, bireyin ise nerede ve nasıl güçlendirilmesi gerektiğini bir kez daha hisseden kararlı bir özgürlük partisidir. Liberalizm henüz tamamlanmış bir kavram değildir ve egoistlerin doktrini de değildir. Liberaller zayıfların fırsatlarına ve doğanın korunmasına önem verirler. Bu amaçla, hükümetin hatalarını büyük zararlardan kaçınacak kadar hızlı bir şekilde düzeltebilecek yeni yaklaşımlara ve kurallara açık olmaya güveniyorlar. Liberalizmin yıkılmaz cazibesi burada yatıyor; FDP'nin piyasada dolduracağı siyasi boşluk tam da burada.