Gittikçe bize benzeyen bu kurgusal robotlar

Yapay zekaya (YZ) nasıl tepki vermem gerektiğini biliyorum. Bir sayfadaki kelimeleri manipüle eden herkes gibi, büyük dil modellerinin beni çöp yığınına göndereceğinden korkuyorum. Zeki makinelerin sonunda sanatçıların yerini alacağından, işleri ortadan kaldıracağından, bir gözetleme devleti kuracağından endişe ediyorum; hatta bizi tamamen yok edeceğinden.

Bu kaygıları, beynimin önemli bir bölümünü devrettiğim algoritmaların sağladığı makaleler ve yazılar okuyarak besliyorum.

Gerçek hayatta kendimi böyle hissediyorum. Ama konu kurguya gelince, sevgili yaratıklarım, türüme ihanet ediyorum. İnsanların robotlarla bir arada yaşadığı herhangi bir hikayede, sıkıcı Homo sapiens'lerden ziyade büyüleyici, gizemli ve ısrarcı makineleri her zaman tercih ederim.

Ve bugünlerde, yapay zeka konusundaki yaygın kaygıya rağmen, ya da belki de bu kaygı yüzünden, bize bir sürü robot hikayesi sunuluyor.

Apple TV+'da [şu anda yayınlanan] kanlı bir bilimkurgu komedisi olan Murderbot: Diary of an AssaSynth'in başkahramanı bende böyle bir hayranlık uyandırmıyor.