Gezegeni kaplayan ve El Eternauta'da bahsedilen Van Allen kuşaklarının inanılmaz sırları

Netflix'in hit dizisi "El Eternauta"da Favalli (César Troncoso) karakteri, Buenos Aires'in üzerindeki ölümcül kar yağışının kutuplardaki bir tür "elektrik kesintisi"nden kaynaklandığını Juan Salvo'ya (Ricardo Darín) açıklamaya çalışır.

“Van Halen Kemerlerini duydunuz mu?” Favalli, Juan Salvo'ya sormadan önce, "Bu, Dünya'yı çevreleyen ve kutupların manyetik çekimiyle asılı kalan, bizi güneş rüzgarları ve benzeri şeylerden koruyan radyoaktif parçacıklardan oluşan bir halkadır." diyor.

NASA'nın İspanyolca internet sitesinde açıklandığı üzere, Mars'a ulaşmaya çalışan uzay mekiği pilotları, Güneş sistemimizin dışından gelen güneş rüzgarları, güneş fırtınaları ve galaktik kozmik ışınlardan kaynaklanan yüksek enerjili radyasyona tehlikeli bir şekilde maruz kalmak zorunda kalacaklar.

Van Allen Kemerleri

Yumuşaklık

Uzmanlara göre bu radyasyon, kırık kemiklerin görüntülenmesinde veya kanser tedavisinde kullanılan tıbbi röntgenlerden daha zararlı ancak Dünya'nın manyetosferi yüksek enerjili radyasyon parçacıklarını hapsettiği için etkisi gezegenimizde tespit edilemiyor. Bu, sadece bildiğimiz hayatı mümkün kılmakla kalmıyor, aynı zamanda teknolojik cihazların çalışmasını da garantiliyor.

Bu sıkışmış parçacıklar, Dünya'nın etrafını büyük daireler halinde çevreleyen Van Allen kuşakları olarak bilinen iki radyasyon kuşağını oluşturur. Dış kuşak, Güneş'ten gelen milyarlarca yüksek enerjili parçacıktan oluşurken, iç kuşak ise kozmik ışınların Dünya atmosferiyle etkileşimi sonucu oluşmuştur.

Radyasyon kuşakları, 1958 yılında astrofizikçi James Van Allen tarafından keşfedildi (bu nedenle isimleri buradan gelmektedir) ve dış Güneş Sistemi'nin keşfine olanak sağlayacak anahtarın bulunmasına yardımcı oldu. Van Allen, zayıf radyasyon bölgelerinden uçarak dış uzaya ulaşmanın mümkün olduğunu hesapladı.

Van Allen Kemerleri

Yumuşaklık

Gezegenin yüzeyinden 640 ila 58 bin kilometre yüksekliğe kadar uzandıkları tahmin ediliyor ve temel işlevleri atmosferi yıkımdan korumak.

NASA, yaklaşan Artemis görevlerini 2025 yılı sonuna kadar Van Allen Kuşakları'nın ötesine astronot göndermek için kullanmayı planlıyor. Astronotların Ay'ın Güney Kutbu'na ve daha sonra Mars'a inmeleri bekleniyor.

Mars'a tek yönlü bir yolculuğun altı ila dokuz ay sürebileceği göz önüne alındığında, derin uzayda yaşam için gerekenleri daha iyi anlamak amacıyla öncelikle Ay'da teknoloji geliştirmek ve araştırmalar yapmak önemlidir.

Artemis I görevi, Ay'ın etrafında ve geri dönüşte model organizmaların uçuşları yoluyla, Van Allen kuşakları ötesindeki yaşam üzerindeki bu etkilerin anlaşılmasına yönelik önemli bir adımdı.