Commentaar op de onderhandelingen tussen CDU/CSU en SPD: Drie pagina's zijn voldoende.

Nu moet alles heel snel gebeuren. Zo snel dat de CDU /CSU en de SPD wellicht de oude Bondsdag willen gebruiken om het leven voor hun toekomstige coalitie in de toekomstige Bondsdag gemakkelijker te maken. Opnieuw gaat het om de schuldenrem.

Maar waarom zouden de fracties van de huidige Bondsdag de kastanjes uit het vuur moeten halen voor de toekomstige regering, die door de nieuwe Bondsdag moet worden gesteund? Maar het zijn nog steeds dezelfde hete hangijzers die de toekomstige Bondsdag uit het vuur moet halen. Er is geen ontsnapping mogelijk aan de situatie in de wereld.

De schuldenrem moet echter niet overhaast worden aangepakt. Voordat er een besluit over een hervorming wordt genomen, moet de Bondsdag weten met welk doel de hervorming moet worden versoepeld.

Voor de defensie-uitgaven moeten Friedrich Merz en zijn coalitiepartner een oplossing vinden die ook met een schuldenrem mogelijk is: het speciale fonds is een haalbare optie. Hiervoor moet echter ook de Grondwet worden gewijzigd. Als de 20e Bondsdag nog in staat is om te handelen, mag deze kans niet worden gemist.

Want het is waar dat nu alles snel moet gebeuren. Het zou daarom wenselijk zijn dat de CDU/ CSU en de SPD afstappen van de rituelen van coalitievorming die de afgelopen twintig jaar gemeengoed zijn geworden. Maandenlange onderhandelingen over opsommingstekens zijn overbodig. Opsommingstekens die toch waardeloos zijn omdat de tijden veranderen of omdat de coalitiepartners bij wetgeving weer helemaal opnieuw moeten beginnen.

De overheid zou voldoende moeten waarschuwen. Hun coalitieakkoord was totaal overbodig en belandde al na een paar weken in de versnipperaar van het keerpunt. En wie weet, misschien had de coalitie nog bestaan ​​als ze niet voortdurend verstrikt was geraakt in de details van haar akkoord.

Het hoeft niet meer te zijn zoals tientallen jaren geleden, toen twee A4-tjes met een coalitieakkoord met twintig punten en een handdruk voldoende waren om een ​​stabiele en productieve alliantie te vormen. Maar een blik op de geschiedenis kan helpen om te begrijpen dat het niet de 170 pagina's van nauwgezette technocratie zijn die leiden tot het succes van een regering.

Het ‘verdrag’ (dat er geen is, ook al noemt het zichzelf er een) is maar al te vaak een voortzetting van de verkiezingscampagnes met andere middelen, verspilt tijd en energie en eindigt in te veel formulematige compromissen die niet houdbaar zijn. De dramatische tijd waarin wij leven, vraagt ​​om iets anders.

Er zijn drie kwesties die een uitdaging vormen voor de regering van Merz: Oekraïne, economie en migratie. Veiligheid en defensie zijn afhankelijk van Oekraïne; Groei, klimaat en sociale kwesties zijn afhankelijk van de economie; De toekomst van Europa hangt af van migratie. Al het andere is secundair of tertiair. Voor een coalitieakkoord zijn twee pagina's misschien te weinig, maar drie pagina's zouden voldoende moeten zijn. Dat zou een progressieve coalitie zijn.