De stemmen uit het Oosten hebben weinig politiek gewicht

Een meerderheid in het parlement betekent niet dat er sprake is van een meerderheid van stemgerechtigden. Als we niet-stemmers en kiezers van kleine partijen meerekenen, dan zijn na de federale verkiezingen slechts ongeveer twee derde van de kiesgerechtigden vertegenwoordigd in het parlement. Een mogelijke regering van CDU/CSU en SPD zou slechts kunnen rekenen op een achterban van iets minder dan 37 procent van de stemgerechtigden in Duitsland.

Als je ook de mensen meetelt die niet mogen stemmen, bijvoorbeeld omdat ze buitenlander zijn of te jong, dan is slechts een kwart van de bevolking voorstander van een eventuele zwart-rode coalitie.

Het percentage kiesgerechtigden dat niet op een van de partijen in de nieuwe Duitse Bondsdag heeft gestemd, is vooral in het oosten hoog. De eerste reden hiervoor is dat relatief veel mensen zondag helemaal niet gingen stemmen. Ook in sommige West-Duitse steden, zoals Gelsenkirchen, Bremen en Duisburg, lag het onthoudingspercentage rond de 25 procent.

Bovendien waren veel van de uitgebrachte stemmen uiteindelijk verloren stemmen, omdat de gekozen partij niet in de Bondsdag werd gekozen. Ook in dit opzicht wordt het oosten van de republiek bijzonder hard getroffen, omdat de BSW daar een hogere waardering geniet dan in het westen.

Uiteindelijk slaagde de nieuwe partij er nipt niet in om de 5 procent-grens te halen en de stemmen van de kiezers hebben geen politiek gewicht meer. Ook in Beieren zijn veel stemmen verloren gegaan in de buitenparlementaire oppositie, omdat de Vrije Kiezers hun bolwerken in Beieren hebben.

Als de CDU/CSU en de SPD uiteindelijk een regering vormen, zal het Oosten opnieuw ondervertegenwoordigd zijn in de regeringsbanken. Daar stemden mensen relatief vaak op partijen die in dat geval in de oppositie zouden gaan. Aan de ene kant is er de AfD, die in vrijwel alle geledingen van het Oosten de sterkste politieke partij is geworden. Aan de andere kant zijn de stemmen voor links ook te vinden bij de oppositie. De partij behaalde onder meer in Oost-Berlijn sterke resultaten.

Het hoge onthoudingspercentage en het grote aantal stemmen voor de oppositie in en buiten het parlement betekenen dat het Oosten nauwelijks vertegenwoordigd zou zijn door een eventuele zwart-rode coalitie. De alliantie zou voornamelijk kiezers uit West-Duitsland werven. Veel CDU/CSU- en SPD-kiezers wonen nog steeds in de landelijke regio's van Noordrijn-Westfalen en Nedersaksen.

Maar zelfs daar stemde slechts in een paar kiesdistricten meer dan de helft van de kiesgerechtigden op een van de twee voormalige grote partijen. De thuisregio van Friedrich Merz, de Hochsauerlandkreis, is een van de uitzonderingen.

Aan de andere kant van de ranglijst van kiesdistricten steunt slechts ongeveer een vijfde van de stemgerechtigde burgers de mogelijke coalitiepartners. Nergens anders is de steun zo laag als in de Berlijnse wijken Friedrichshain, Kreuzberg en Prenzlauer Berg Oost.