Roland-Garros is de verkeerde plek voor de strijd tussen de seksen – en toch laait de controverse rond de avondwedstrijden in Parijs elk jaar weer op

Met het gravelseizoen komt de discussie over gendergelijkheid in het tennis regelmatig ter sprake. De French Open in Parijs ligt momenteel onder kritiek omdat de zogenaamde nachtsessie, de avondwedstrijden, bijna uitsluitend uit mannenwedstrijden bestaat. Sinds 2021 wordt de Paris Open ook onder schijnwerpers gespeeld, en sindsdien zijn 46 van de 51 avondwedstrijden door mannen gespeeld. De Tunesische Ons Jabeur, die zich inzet voor gelijkheid in haar thuisland, noemt het "een schande".

Amélie Mauresmo is nu bezig aan haar vierde jaar als toernooidirecteur van Roland-Garros. Toen ze hier in de media naar werd gevraagd, reageerde ze met een lichte irritatie. "Het is altijd hetzelfde. We hebben goede redenen waarom we de wedstrijden zo plannen." De voormalige topspeelster doelt vooral op de tijdsfactor. Wedstrijden op gravel duren aanzienlijk langer dan die op andere ondergronden. De vrouwen spelen over drie sets, de mannen over vijf. Het is daarom bijna onmogelijk om meer dan één wedstrijd onder schijnwerpers te plannen.

Tegelijkertijd is de vraag van het publiek naar mannenwedstrijden, zelfs na Roger Federer en Rafael Nadal, groter dan naar optredens van Iga Swiatek of Ons Jabeur. Swiatek, een Poolse speelster, sprak zich tijdens het toernooi expliciet uit tegen vrouwenavondwedstrijden en zei dat ze liever overdag speelt. Na zonsondergang is het in Parijs vaak winderig en onaangenaam fris.

De zorgen van vrouwen over gelijkheid zijn terecht, vooral omdat die nog lang niet overal is bereikt. Maar tennis is het verkeerde platform voor deze discussie. Bijna geen enkele andere sport is verder gevorderd op dit gebied dan tennis. De US Open was de pionier, met de invoering van gelijk prijzengeld voor mannen en vrouwen in het enkelspel al in 1973. De andere drie grote toernooien volgden dit voorbeeld – het meest recente was Wimbledon in 2007.

Deze ontwikkeling werd in gang gezet door de Amerikaanse Billie Jean King. In 1972 ontving ze een cheque van $ 10.000 voor haar derde overwinning op de US Open, een aanzienlijk bedrag voor een vrouw in die tijd. Ilie Nastase ontving datzelfde jaar nog eens $ 15.000 extra in de mannencompetitie. De vrouwenrechtenactiviste dreigde zich vervolgens terug te trekken uit het toernooi als de onbalans niet werd hersteld.

Billie Jean King had zich destijds waarschijnlijk niet kunnen voorstellen welke ontwikkeling haar dreigement teweeg zou brengen. Tegenwoordig worden de vier hoogste plaatsen op Forbes' jaarlijkse lijst van best verdienende vrouwelijke atleten bezet door tennissers (Naomi Osaka, Coco Gauff, Swiatek en Aryna Sabalenka). Het grootste deel van hun inkomsten komt waarschijnlijk van de vier grote toernooien die het circus financieren – en structureren.

De Australian Open, Roland Garros, Wimbledon en de US Open zijn ware melkkoeien. Tennis Australia publiceerde eerder deze week een onderzoek naar de impact van het toernooi op de economie van Melbourne. Het laatste toernooi, dat afgelopen januari werd gehouden, genereerde een omzet van 565,8 miljoen Australische dollar, wat overeenkomt met 300 miljoen Zwitserse frank tegen de huidige wisselkoers. In de afgelopen tien jaar heeft het toernooi in totaal 3,46 miljard dollar (iets minder dan 2 miljard Zwitserse frank) bijgedragen aan de economie van Victoria.

Dit zijn aanzienlijke bedragen, gedreven door de enorme publieke belangstelling. De Australische tenniszomer, met toernooien in Perth, Brisbane, Sydney en Melbourne, is een week lang feest dat gasten van over de hele wereld trekt en een belangrijke factor is in het Australische toerisme.

De investeringen in de vier grote toernooien zijn evenredig. Parijs heeft onlangs zijn complex in het Bois de Boulogne gerenoveerd en een jaar geleden het centercourt overkapt – de laatste van de vier grote toernooien die dat deed. Melbourne heeft al drie overdekte showcourts.

De grootste arena, met een capaciteit van ongeveer 24.000 toeschouwers, is het Arthur Ashe Stadium, waar jaarlijks de US Open wordt gehouden . Vooral New York wordt echter steeds meer slachtoffer van zijn eigen succes. De accommodatie in de wijk Queens kan de dagelijkse toestroom nauwelijks aan. Het pendelen tussen de verschillende banen wordt een steeds grotere uitdaging voor de toeschouwers.

Daarom is het toernooi, bijna dertig jaar na de bouw van het nieuwe stadion, alweer van plan om opnieuw in de faciliteit te investeren. Het Arthur Ashe Stadium opende in 1997 en is nu al de op één na oudste sportarena van New York City, na Madison Square Garden.

Deze keer staat een investering van $ 800 miljoen gepland, de grootste renovatie sinds het toernooi in 1978 verhuisde van het nabijgelegen Forest Hills naar Flushing Meadows, vlakbij LaGuardia Airport. Onderdeel van de plannen is een complete renovatie van het Arthur Ashe Stadium en een nieuw gebouw voor de spelers die zich voorbereiden op hun wedstrijden. De werkzaamheden zijn al begonnen en zullen naar verwachting vóór het toernooi van 2027 afgerond zijn.

Het prijzengeld op de vier grote toernooien stijgt jaarlijks. De US Open heeft traditioneel het hoogste prijzengeld, met $75 miljoen. De helft daarvan gaat naar de vrouwelijke tennissers. Het is dan ook begrijpelijk dat de constante klachten over vermeende discriminatie nu zelfs voormalige klassenstrijders zoals Amélie Mauresmo irriteren.