Brieven van de redacteur: Legitimiteit, geen privileges, surrealistisch

Brief van de week

Legitimiteit

Een deel van de samenleving probeert een verhaal te creëren van dictatuur, proscriptie en het einde van de rechtsstaat. De realiteit is dat er een door het volk gekozen regering is, met onafhankelijkheid van de verschillende machten en een eerlijk proces. Onvolmaakt? Zeker, maar daarom niet minder legitiem. De enige regel die Argentinië regeert, is die van de nationale grondwet. Ze hebben gezworen dat de natie dat van hen zou eisen. En dat is ook gebeurd.

De Grondwet vormt de basis van de democratische overeenkomst, het definitieve sociale contract dat onze kiezers hebben opgesteld om de principes vast te leggen die het leven in de samenleving bepalen. Het zijn de spelregels. Ze kunnen niet worden gewijzigd. Ze kunnen niet worden beoordeeld op basis van gemakzucht. Er kan niet over worden gespeculeerd. Ze vormen de richtlijnen voor het vrije leven van degenen die de Argentijnse bodem bewonen. Ze verdienen naleving, respect en, indien nodig, verdediging. Van discours tot wetshandhaving. Want zonder overeengekomen spelregels blijft er alleen sociale chaos over. Laten we als Argentijnen diep ademhalen en onze verschillen eens en voor altijd opzijzetten. Laten we de geschiedenis niet gebruiken om onze visie op het heden te legitimeren, maar om samen de heerschappij van de Grondwet te verdedigen als basis voor het leven in de samenleving. Matigheid om te tolereren en grootsheid om verdeeldheid te overwinnen. Ieder, vanuit zijn nederige dagelijkse taken, vanuit zijn vierkante meter op deze gezegende Argentijnse bodem.

Fernando Martin Francos

DNI-nummer 26.282.695

Zonder voorrechten

Het huisarrest van Cristina Kirchner in haar huis in Constitución zou een aanfluiting zijn van de uitspraak van de rechtbank. Zoals de afgelopen dagen is gebleken, gaat de vrouw die is veroordeeld in de Vialidad-zaak haar balkon op om haar aanhangers te begroeten. Hun samenkomst is niet alleen een marteling voor haar buren, maar belemmert ook het verkeer en ondermijnt de rust, gezondheid en hygiëne in de buurt. Bovendien zijn de veiligheidsomstandigheden niet optimaal, want ze is kwetsbaar wanneer ze haar balkon opgaat. Duizenden mensen plaatsen online een petitie waarin ze eisen dat haar geen privileges worden toegekend en dat artikel 16 van de Grondwet, waarin staat dat "alle inwoners gelijk zijn voor de wet", wordt gerespecteerd.

Ricardo E. Frías

[email protected]

Surreal

De reactie van het militante peronisme, onder zijn leiders – en nog ernstiger – en zijn aanhangers, op de veroordeling van Cristina Kirchner is zo waanzinnig surrealistisch dat het de fictieve romans van laureaat García Márquez overtreft. Deze groep van de Argentijnse bevolking staat erop een verhaal te construeren dat zo ver van de realiteit afstaat om de situatie van hun politieke leider te verklaren dat het de ratio werkelijk schromelijk overweldigt. Ze gebruiken slogans, motto's en inhoudsloze uitspraken, versleten en versleten door de tijd. Ik word overmand door pessimisme wanneer dit gebeurt in de belangrijkste oppositiepartij.

Victor Manuel Monti

ví[email protected]

Syndroom

Het feit dat er mensen zijn die degenen verdedigen die hen hebben beroofd, die hen hebben beroofd van medicijnen, voedsel, onderwijs, kansen en waardigheid, bewijst dat het Stockholmsyndroom springlevend is.

Juan Peña

[email protected]

Kennis

Degenen die beweren dat Cristina Fernández de Kirchner ten onrechte is veroordeeld omdat geen enkele president op de hoogte kan zijn van alles wat zijn ambtenaren doen, zien over het hoofd dat zij niet is veroordeeld voor wat haar ambtenaren hebben gedaan, maar voor wat zij hen heeft aangedaan. In het strafrecht bestaat er niet zoiets als objectieve schuld als sanctie; het is altijd subjectief, of het nu opzettelijk of nalatig is. In het geval van de voormalige president impliceert dit dat zij wist wat haar veroordeelde partners deden en niets deed om dit te voorkomen of te voorkomen dat het zou voortduren. Integendeel, zij onderschreef wat zij deden en profiteerde ervan, volgens wat de aanklagers en rechters in de zaak in verschillende fasen van het proces hebben verklaard en als bewezen hebben aanvaard.

Carlos José Mosso

DNI-nummer 12.046.471

Alles op zijn plaats

Het is alsof alle logica wankelt, bedwelmd. Duizenden, bedwelmd door een onbegrijpelijk fanatisme, tarten de gezonde rede. Cristina Kirchner is veroordeeld. Ze heeft alle procedurele middelen tot het uiterste gebruikt. Elke mogelijke verdediging werd haar geboden. Niets kon het overweldigende bewijsmateriaal tegenhouden. Ze kon het gewicht van elk stuk bewijs niet dragen. Ze wordt veroordeeld door alle regels van de wet, de soort die we vaak als gehavend en sluimerend beschouwen. Geconfronteerd met de dreigende gevolgen, neemt ze haar toevlucht tot showmanschap, opstandigheid, kinderachtige argumenten en figuren wier integriteit in de nevelen van de tijd verloren is gegaan.

Dagen van onzekerheid zullen aanbreken. "Militantie", dat fantoom, zal zijn tanden laten zien. Maar gerechtigheid zal spoedig alles op zijn plaats zetten. En de veroordeelde vrouw?... Eindelijk in de gevangenis.

Carlos FE Neme

DNI 7.976.662

Een nieuwe bestemming

Uiteindelijk werd de straf gehandhaafd, en hoewel het wat laat was, blijft Cristina Kirchner in hechtenis. Of ze nu huisarrest heeft of niet, de vrouw die het land naar een ongekende ondergang heeft geleid, zal geen plaats meer hebben in de politiek. Een verademing. Een vrouw die alle macht had om te bedreigen, te intimideren, te pesten en te stelen, zal nu gewoon een gevangene zijn. En hoewel de behandeling die ze zal krijgen bevoorrecht zal zijn – daar bestaat geen twijfel over! – is haar duistere carrière ten einde. Misschien opent zich een nieuw pad; misschien opent zich een teken van hoop. Het is een reuzenstap. De moed die aanklager Luciani en de rechters die haar in eerste en tweede instantie hebben veroordeeld, hebben getoond, ondanks de bedreigingen en intimidatie die ze hebben moeten doorstaan, heeft zijn vruchten afgeworpen. Vroeg of laat was het onvermijdelijk. Maar we mogen niet opgeven, want deze bende heeft talloze middelen om ons te blijven dwarsbomen. We moeten alert zijn; er ligt altijd een slang op de loer. Maar nu is het tijd om te vieren dat de gerechtigheid heeft gesproken; Het is tijd om het licht te volgen dat ons naar een duidelijker pad zal leiden, waar onze geesten eindelijk de vreugde en hoop zullen vinden die ons zijn ontnomen.

Julio C. Borda

DNI-nummer 11.478.116

Zeer verre toekomst

De recente resultaten van de Aprender-tests weerspiegelen het falen van het onderwijsbeleid in de provincie, gepromoot door populistische regeringen die spreken over inclusie, maar scholen hebben veranderd in een opslagplaats voor jongeren zonder echte handvatten voor hun toekomst. Het nieuwe academische regime, gesteund door vakbonden, overbelast leraren met administratieve taken en "intensiveringsperiodes" die het leren niet verbeteren en tijd wegnemen van essentiële leerstof. Zo studeren leerlingen af ​​met diploma's die geen echte waarde hebben, en zij zijn de eersten die de gevolgen ondervinden.

Gouverneur Kicillof spreekt over het recht op een toekomst, maar met dit niveau van onderwijs is die toekomst nog lang niet wat onze jongeren verdienen.

Leonardo Alvarez

DNI-nummer 26.165.961

Mobiele telefoonverslaving

Ik ging mijn kleinzoon ophalen van school, mijn favoriete bezigheid. Ik kwam vroeg aan en ging op een kleine trede zitten. Ik keek om me heen en zag een dozijn mensen naar hun mobiele telefoon kijken. Stuk voor stuk verdiept in de zijne. Dit herhaalt zich onherroepelijk in rijen bij de bank, in de supermarkt, in de wachtkamer van een dokter of tandarts, wachtend op de bus, in de bus, waar dan ook. Ik ontken het onbetwistbare nut van de mobiele telefoon niet, maar ik kan niet anders dan me herinneren dat we vóór de komst ervan kletsten, zelfs met vreemden; we doodden de tijd met gesprekken voeren, mensen leren kennen. Zijn we echt meer met elkaar verbonden, of is het juist andersom? Voor degenen onder ons die in de vorige eeuw geboren zijn, was de vaste telefoon een Aziatische luxe. Er woonde een stel in de buurt, en het duurde maar liefst 20 jaar om er een te krijgen. En we hebben het overleefd. Hier zijn we dan. Tegenwoordig is het bijna ondenkbaar om het zonder een mobiele telefoon te stellen. We sluiten onszelf in in die microkosmos, in die individuele bubbel, berichten checkend, eindeloos scrollend, alsof ons leven ervan afhangt. Het is zonde. Om nog maar te zwijgen van het misbruik van deze apparaten als "elektronische fopspenen" om kinderen bezig te houden en "uit de weg" te houden. We maken ze al van jongs af aan verslaafd.

Het zou gezond zijn om weer de gewoonte aan te leren om elkaar recht in de ogen te kijken in plaats van naar dat hypnotiserende schermpje, toch?

Irene Bianchi

DNI 6.688.332

Teksten voor deze sectie mogen niet langer zijn dan 1000 tekens. De naam, handtekening, adres, telefoonnummer en ID-nummer van de afzender moeten worden vermeld. Om redenen van ruimte en stijl kan LA NACION het materiaal selecteren en bewerken. Berichten kunnen worden verzonden naar: [email protected] of naar het volgende adres: Av. Del Libertador 101, Vicente López (B1638BEA).

Volgens