De Netflix-film voor fans van 'Bridgerton': een liefdesverhaal geschreven door Jane Austen en met in de hoofdrol Dakota Johnson

Als je reikhalzend uitkijkt naar het nieuwe seizoen van Bridgerton , heeft Netflix een troef in handen om je te helpen het wachten te doorstaan. Het is Persuasion , een film die een van Jane Austens meest geliefde liefdesverhalen opnieuw verbeeldt in een frisse, eigentijdse stijl . Deze film deelt niet alleen de elegantie en romantische spanning van Shonda Rhimes' kostuumdrama, maar biedt ook een frisse kijk die liefhebbers van klassieke romances met een moderne twist zal bekoren .

Persuasion , uitgebracht in 2022, is geregisseerd door de gerenommeerde Britse theaterregisseur Carrie Cracknell , die haar filmdebuut maakt met dit ambitieuze project. De film bevat een enscenering in Bath (VK) , een ensemblecast en een toon die de traditionele, historische adaptaties durft te doorbreken. Dakota Johnson , bekend van haar rol in Fifty Shades of Grey , speelt een heldin die zich van de 19e-eeuwse pagina's heeft ontwikkeld tot een jonge vrouw met moderne gevoeligheden en een veelbetekenende blik op de kijker. Johnson wordt vergezeld door acteurs zoals Cosmo Jarvis , die onder anderen kapitein Frederick Wentworth speelt, Henry Golding , Richard E. Grant en Suki Waterhouse .

Het oorspronkelijke verhaal, geschreven door Jane Austen in 1816 en postuum gepubliceerd in 1818, slaat hier een nieuwe visuele en verhalende wending in, zonder de centrale thema's van de roman uit het oog te verliezen: tweede kansen, trots en spijt . Deze versie durft te spreken in de toon van een romantische komedie, waardoor het verhaal dichter bij een hedendaags publiek komt, zonder de herkenbare kostuums en decors van het Engelse Regency-tijdperk op te offeren.

Een liefdesverhaal met een Austen-smaakje... maar met een ander accent

Het verhaal volgt de voetstappen van Anne Elliot , een jonge vrouw die, onder druk van haar omgeving, jaren geleden de man op wie ze verliefd was heeft afgewezen : kapitein Frederick Wentworth. Wanneer ze elkaar weer ontmoeten, woont ze bij haar excentrieke en gevallen familie, terwijl hij terugkeert met fortuin en status. Het dilemma waar Anne voor staat is niet gering: het verleden achter zich laten of het durven herschrijven . Deze bewerking accentueert dit conflict vanuit een emotionele en ietwat luchtige benadering, waarbij Anne de vierde wand doorbreekt om de kijker rechtstreeks aan te spreken, een bron die doet denken aan Fleabag of de verhalen van The Bridgertons zelf.

In tegenstelling tot de melancholische en ingetogen toon van Austens roman kiest deze versie echter voor een veel lichtere en modernere stijl . De taal, soms anachronistisch, introduceert uitdrukkingen als "we zijn ex", en het gedrag van de hoofdpersoon wijkt af van de emotionele teruggetrokkenheid die het oorspronkelijke personage kenmerkte. Deze keuze wordt door sommige fans gezien als een poging om contact te leggen met jongere generaties , terwijl het voor anderen de trouw aan de diepzinnige en inhoudelijke aard van het literaire werk ondermijnt.

De film is een herinterpretatie die niet probeert het werk van Austen te kopiëren, maar het vanuit een meer eigentijds perspectief te interpreteren.

De kostuums en de setting zijn ook aanleiding geweest voor discussie. Terwijl de roman een discrete, bijna onzichtbare Anne afbeeldt, kiest deze versie voor een opvallendere garderobe. Kapitein Wentworth, door Austen omschreven als imposant en trots, lijkt hier enigszins afgezwakt en mist de emotionele spanning die zijn dialogen in de originele tekst kenmerken. Deze elementen dragen bij aan een herinterpretatie die niet beoogt het werk te kopiëren, maar het eerder te herinterpreteren vanuit een eigentijdser en toegankelijker perspectief , met name aantrekkelijk voor diegenen die op zoek zijn naar romantische emoties zonder dergelijke formele rigiditeit .