Eddie Palmieri, de legendarische pianist en componist die de salsa revolutioneerde, overlijdt op 88-jarige leeftijd.

Eddie Palmieri, die een revolutie teweegbracht in de Latijns-Amerikaanse muziek en een grote bijdrage leverde aan de explosie van salsa in New York, is woensdag op 88-jarige leeftijd overleden in de Verenigde Staten . "De legendarische pianist, componist, bandleider en een van de meest invloedrijke figuren in de geschiedenis van de Latijns-Amerikaanse muziek is op 6 augustus overleden in zijn huis in New Jersey", plaatste zijn familie op hun Instagram-account bij een foto van de artiest.

Fania Records, het iconische salsalabel, rouwde om de dood van de ster en noemde hem "een van de meest innovatieve en unieke artiesten in de muziekgeschiedenis". "We zullen hem enorm missen", voegde het label eraan toe. Palmieri, zoon van Puerto Ricaanse ouders, werd geboren in Harlem, een wijk in New York. Als broer van pianist Charlie Palmieri maakte hij al op jonge leeftijd zijn entree in de scene. Als tiener volgde hij pianolessen in Carnegie Hall, die hij combineerde met het leren timbales.

Hij begon professioneel in bands te spelen voordat hij volwassen werd en maakte kennis met de New Yorkse muziekscene, onder andere door twee jaar samen te werken met de Puerto Ricaanse muzikant Tito Rodríguez. In 1961 richtte hij de band La Perfecta op, die salsa een nieuwe betekenis gaf door trombones te gebruiken in plaats van trompetten. Vier jaar later werd zijn "Azúcar Pa' Ti" een dansvloerhit die decennia later ook een plek zou krijgen in de collectie van de Amerikaanse Library of Congress.

Palmieri staat bekend om zijn revolutionaire invloed op de sound van Latin jazz en salsa, en om zijn lange carrière van meer dan zeven decennia. In 1975 werd hij de eerste Latijns-Amerikaanse artiest die een Grammy won voor zijn album "The Sun of Latin Music", dat een prijs won in de toen net opgerichte categorie Beste Latijns-Amerikaanse Opname.

Gedurende zijn uitgebreide carrière heeft de muzikant acht Grammy's gewonnen, waarvan de meest recente voor "Simpático" in 2006 in het genre Latin jazz, naast andere onderscheidingen. Palmieri was een van de eerste salsaartiesten die een politieke toon in zijn composities verwerkte.

In 1969 bracht hij het album "Justicia" uit, met teksten over ongelijkheid, sociale rechtvaardigheid en discriminatie, en met zang van Ismael Quintana en Justo Betancourt. Kort daarna, in 1972, trad hij op in Sing Sing, een gevangenis in New York, voor een overwegend Latino en zwart publiek, aldus The Washington Post.

"Voor de hele mensheid!" riep Palmieri door een luidspreker op de binnenplaats van de gevangenis, aldus de krant. Hij zei ook dat er "geen muren", "geen angsten" en "maar één ding in het leven zouden moeten zijn: vrijheid in de komende jaren." "Hij was een mentor, leraar en onvermoeibare pleitbezorger voor Latijns-Amerikaanse muziek en cultuur. Hij inspireerde generaties muzikanten en ontroerde talloze luisteraars met zijn kunstenaarschap, zijn overtuiging en zijn onmiskenbare geluid", aldus zijn verslag. Hij laat vijf kinderen en vier kleinkinderen achter. Zijn vrouw, Iraida Palmieri, overleed in 2014.