Een huurder verbouwde zijn huis in Córdoba, maar de eigenaar zag de verbeteringen niet en nam een ​​drastisch besluit.

Bij het huren van een huis is een van de meest problematische punten de relatie tussen huurder en eigenaar . Deze relatie wordt doorgaans bemiddeld door het makelaarskantoor. Ook de vraag of de verbeteringen die aan het pand zijn aangebracht, worden erkend, speelt hierbij een rol.

Wanneer een huurder zelf renovaties uitvoert, blijft dit vaak een grijs gebied , omdat de veranderingen die aan de woning worden aangebracht, in overleg moeten worden gegaan met de verhuurders.

Dat is bijvoorbeeld het geval bij de huurders van een huis met twee verdiepingen in het noordwesten van de stad Córdoba . Zij lieten aanzienlijke veranderingen aanbrengen aan het pand. De eigenaar accepteerde deze veranderingen niet en besloot de hele verbouwing af te breken . Hij verwijderde onder meer een zwembad, graszoden en zelfs een citroenboom.

Toen het gezin het pand drie jaar geleden huurde, was het huis net gebouwd en toen de huurder erin trok, waren de laatste puntjes op de i gezet. Toch was nog niet alles geregeld.

Het gevolg was dat de tuin in een precaire staat verkeerde: het was slechts een stukje aarde, zonder begroeiing, gras of decoratieve elementen. Het meest verontrustende was dat het regenwater stagneerde, omdat het geen afvoer naar de straat had.

Geconfronteerd met deze situatie besloten de huurders het initiatief te nemen . Ze meldden mondeling aan de makelaar dat ze verbeteringen wilden doorvoeren en gingen met de werkzaamheden aan de slag.

Huurder heeft een huis verbouwd en de eigenaar heeft de verbeteringen niet herkend

Ze legden een drainagesysteem aan, egaliseerden het terrein, legden hoogwaardig graszoden aan, bouwden een verlicht betonnen zwembad en voegden een goed ontworpen vuurplaats toe.

Naarmate de tijd verstreek en het contract verlengd moest worden, ontstonden er aanzienlijke verschillen in de maandelijkse huurprijs .

Om de relatie op een vriendelijke manier te beëindigen, verzochten de huurders het makelaarskantoor om hun verzoek door te sturen naar de eigenaar voor erkenning van de aangebrachte verbeteringen , die de kwaliteit van het pand aanzienlijk hadden verbeterd. Het voorstel omvatte een compenserende waarde , waarover onderhandeld kon worden.

Het antwoord was echter negatief. De eigenaar bleef bij zijn standpunt en weigerde elke compensatie voor de verbeteringen.

"De eigenaar zegt dat hij helemaal geen interesse heeft", was het bondige en botte antwoord van de makelaar. Er werden vervolgens pogingen gedaan om de gemoederen te bedaren, maar alle transacties verliepen volgens hetzelfde patroon en verliepen altijd via de tussenpersoon, zonder direct contact met de eigenaar.

Geconfronteerd met deze weigering namen de huurders een vast besluit: het pand teruggeven in exact dezelfde staat als waarin ze het hadden ontvangen. Zo begon een ongebruikelijk, pijnlijk, maar volledig doelbewust proces in omgekeerde richting: het volledig verwijderen van de verbeteringen.

Ze huurden personeel in om zorgvuldig al het onkruid te verwijderen dat de tuin, inclusief de stoeptegels, had bedekt. ​​Ze groeven zelfs een citroenboom vol fruit uit , die ze zelf in een hoek van de tuin hadden geplant.

Het zwembad, zorgvuldig gebouwd met duurzame materialen, werd met voorhamers gesloopt. De ruimte die het in beslag nam, werd met aarde bedekt, waardoor het volledig onbruikbaar werd. De vuurplaats, die zo vaak het middelpunt van winternachten was geweest, werd eveneens verwijderd. De roosters op de bovenverdieping, op maat gemaakt en betaald door de huurders, werden zorgvuldig gedemonteerd.

Uiteindelijk werd het huis in zijn oorspronkelijke staat hersteld. Het was een soort 'omgekeerde restauratie', de symbolische afsluiting van een conflict dat helaas niet ongebruikelijk is in de gespannen verhoudingen tussen huurders en verhuurders.