Het treinstation is omgebouwd tot school, de oorsprong van zwarte cake en ontspanningsmogelijkheden in de warmwaterbronnen tijdens een weekendje weg.

De opvallende soberheid van de verkeersborden die de nabijheid van Tapalqué aangeven als u over Route 51 rijdt, lijkt een bewuste poging om de verschillende trekpleisters van dit stadje, halverwege Saladillo en Azul, te beschermen tegen invloeden van buitenaf.

Beetje bij beetje lijken de Tapalquenses, aangespoord door de strelingen van het mineraal-medicinale water van het thermale complex , hun roeping om onopgemerkt te blijven voor de ogen van buitenaf te verliezen. De traditionele boulevard aan het water heeft er een grote concurrent bijgekregen om bewoners en toeristen aan te trekken.

De vier overdekte zwembaden bieden baden met temperaturen van 31 tot 40 graden, een balsem voor lichaam en geest die zich gelijkmatig verdeelt. Dit alles wordt aangevuld door de landelijke omgeving die u in elke hoek van het park vindt, een food court, kinderspelen en de onweerstaanbare verleiding van lokale smaken, met de torta negra (zwarte taart) - een echte lokale trots, bereid in de vorm van een pizza - als belangrijkste.

Onder de weerspiegeling van de zon of bedekt door een dreigende deken van wolken is de wandeling over de paden die door het 17 hectare grote bos lopen net zo aangenaam als de routes - onderbroken door een passende mateada - die het gemeentelijk kuuroord biedt, met zijn ongrijpbare tapijt van droge bladeren aan uw voeten, aan de rand van de beek Tapalqué.

De beste manier om de dag af te sluiten is vanaf het Sunset-uitkijkpunt , bij de ingang van de gemeentelijke camping.

Deze bescheiden interacties met de natuur vormen goede redenen om energie te verbranden of aan te vullen, afhankelijk van de situatie. Een ritueel waaraan de gevarieerde lokale keuken haar portie smaak en calorieën toevoegt.

Het onlangs geopende café Don Chito op 9 de Julio Avenue maakt zijn beloftes meer dan waar, dankzij de ongeëvenaarde croissants, gebak en taarten in alle kleuren en smaken, croissants, sterretjes en de onvermijdelijke driehoekige vormen van zwarte taart.

Aan de waterkant is het virtuoze talent van Poli Andenoche, chef-kok van het restaurant La Terraza del Balneario , duidelijk merkbaar in de voortreffelijke smaak van de agnolotti's, de acht soorten Milanese pizza en de negen soorten pizza en hamburger op het menu.

Aan de overkant, aan de andere kant van de brug waar op elk uur van de dag in een ontspannen tempo automobilisten, fietsers en rijke mensen samenkomen, vormen de barbecue en de aardappeltaart bij het onbeperkte restaurant La Clandestina niets meer dan het voorspel dat de gastheer - de leraar lichamelijke opvoeding en gastronomisch ondernemer Marcelo Barra - de klanten aanbiedt om deel te nemen aan een eenvoudige en vertrouwde folkloristische peña , waaraan de zanger Humberto Payero en zijn groep Los 4 de Copas vaak meedoen.

“Hier kennen we elkaar allemaal en de familiaire sfeer blijft behouden, zelfs tijdens de voetbalrivaliteit tussen Atlético Tapalqué en Sarmiento ”, legt gids Mariángeles Gosparini uit, terwijl hij moeiteloos de elektrische auto van de gemeente bestuurt die de bezienswaardigheden van Tapalqué met maximaal 20 kilometer per uur verbindt.

Het circuit loopt door tot aan de rand van de stad, waar het treinstation – dat hier tussen 1912 en 1964 te horen was – is omgebouwd tot de Kunstacademie nr. 1.

De solide faciliteiten van het treinstation komen duidelijk tot uiting in het imposante silhouet van de kerk San Gabriel Arcángel , die recht tegenover het centrale plein Donato Álvarez staat.

Aan de overkant van de grootste groene ruimte in het stadscentrum — de populairste ontmoetingsplek van de stad — zorgt de architectuur van het Ricardo Romera Cultureel Centrum sinds 2003 voor een modern, zelfs licht futuristisch tintje, in schril contrast met de klassieke voorgevel van het hoofdkantoor van de Italiaanse Vereniging voor Onderlinge Hulp.

“Tapalqué’s hele verleden wordt verteld in het Museum en de Conservatorium ,” belooft Gosparini, slechts enkele minuten voordat duidelijk wordt dat de gids tekort zal schieten in haar bewering.

Onder het dak van een herenhuis in chorizostijl uit 1942 kunnen bezoekers een tijdlijn volgen waarin stukken worden getoond die de lokale identiteit, gewoonten en tradities uit die tijd in stand houden. Deze worden weerspiegeld in vijf themakamers en zelfs de oorsprong van de zwarte taart in de bakkerij van de gebroeders Bruno aan het begin van de jaren twintig.

Tot de bekende namen in de geschiedenis van Tapalqué behoren - weerspiegeld in de tentoonstelling in dit museum, die zowel historici, museale experts als gevoelige toeristen in vervoering brengt - Charles Darwin - die in 1831 door het jonge plattelandsgebied trok, meer dan dertig jaar vóór de officiële oprichting ervan - Juan Manuel de Rosas, de Mapuche-Tehuelche-leider Vicente Pincén en de luthier en muzikant Juan Pablo Fredes, die de leiding heeft over de enige bandoneonbouwwerkplaats voor kinderen ter wereld.

Een bezoek aan Tapalqué kan eindigen in een oase van gekoesterde artefacten. Maar het is niet verstandig om de kans te verwaarlozen om steeds weer terug te keren naar het weelderige groen langs de beek, de onwrikbare rust van het thermale complex of de unieke smaken van Tapalqué. Deze bestemming ligt op de loer zonder ook maar een spoor van stress.