Het filmfestival van Locarno zet in op een zonnig en strijdlustig programma, als een verzet tegen de actualiteit.

Net als andere grote kunstevenementen lijkt het Filmfestival van Locarno, een toevluchtsoord voor cinefielen aan de oevers van het Lago Maggiore in Zwitserland, steeds meer op een klein paradijs, geschokt door de tsunami van actuele gebeurtenissen. Oorlogen breken uit (Oekraïne, Gaza, enz.) en de verbeelding vult zich met steeds ondraaglijker beelden van de werkelijkheid. Hoe kunnen we dan programmeren in een wereld waar de horizon steeds donkerder wordt? Wat kunnen we onthouden van de steeds toenemende stroom werken die op de schermen van de selectiecommissies arriveert (in Locarno werden 6373 films ontvangen, waaronder korte films en series)?

De ^78e editie van het Zwitserse evenement, dat loopt tot 16 augustus, zet in op een strijdlustig en zonnig programma, legt artistiek directeur Giona A. Nazzaro, de Italiaanse, uit, terwijl hij elk van zijn woorden in het Frans afweegt. "Hoe kunnen we films vinden die, in hun creativiteit en taal, de complexiteit van deze tijd kunnen aanpakken? Wat de situatie in Gaza betreft, heeft de taal zijn grenzen bereikt. Er zijn twee tragedies, de huidige en de tragedie die we morgen onder ogen moeten zien: hoe kunnen we met elkaar praten, vergeven, heropbouwen?", vat hij samen.

Je hebt nog 77,62% van dit artikel te lezen. De rest is gereserveerd voor abonnees.