Angst in dienst van het gemilitariseerde kapitalisme

Op het hoogste regeringsniveau is een week van grote angst georganiseerd. De hoogste functionarissen van de binnenlandse veiligheid en de strijdkrachten, wier taken met de grootste discretie moeten worden uitgevoerd, zijn door de president van de republiek gemobiliseerd om een pedagogie op gang te brengen die voorbereidt op het aanvaarden van nieuwe offers en nieuwe bezuinigingen op de openbare vrijheden, tegen de toenemende toename van het militarisme.

Daarmee was de weg vrijgemaakt voor de president van de Republiek, die overigens zijn militaire dienst niet vervulde, om de strenge mantel van een krijgsheer aan te trekken en plaats te nemen achter een lessenaar op het Ministerie van Defensie. Hij, die beloofd had voortaan onze medeburgers te raadplegen – over alles en nog wat – raadpleegde zelfs het parlement niet voordat hij tientallen miljarden aan begrotingsverhogingen voor herbewapening aankondigde en de diplomatie terzijde schoof ten gunste van de geweldspolitiek.

Daartoe beveelt hij de nationale vertegenwoordiging niet alleen om te stemmen voor een verhoging van de wet op de militaire programmering, maar ook om geen afkeurende stem uit te brengen tegen het wankelmoedige regeringsteam van Bayrou, dat belast is met de definitieve bezuiniging op menselijke investeringen. Van verklaring tot verklaring, van de NAVO-top tot ontmoetingen met de Britse premier, de Duitse bondskanselier en Poolse leiders, is oorlog het politieke project van decadent Macronisme geworden.

Het staatshoofd schept op over een verdubbeling van het militaire budget sinds 2015, tot € 64 miljard, en rechtvaardigt toekomstige verhogingen door te wijzen op de kwetsbaarheid van het Franse leger. Het is onmiskenbaar dat het Franse leger, dat de nationale defensie dient, nu meerdere "kwetsbaarheden" heeft. En terecht! Decennialang is meer dan 10% van het militaire budget besteed aan kernwapens, ten koste van het conventionele leger en nieuwe middelen die essentieel zijn voor de defensie, terwijl onze soldaten "geprojecteerd" werden om orde te scheppen in verschillende Afrikaanse landen.

Macron stelt voor deze strategie te volgen, zoals blijkt uit zijn zorgwekkende overeenkomst met de Britse premier Keir Starmer, wiens land al lang bestaande, zeer specifieke militaire overeenkomsten heeft met de Verenigde Staten, aangezien het zijn kernwapens niet kan gebruiken zonder toestemming van het imperium. Zal onze zogenaamde "nucleaire afschrikking" hetzelfde lot ondergaan in de mist die ontstaat door het constante ophoesten van het woord "soevereiniteit"?

De stafchef van de strijdkrachten, de heer Thierry Burkhard, gaf twee belangrijke redenen voor de overbewapening: " Frankrijk kan Afrika niet negeren, omdat het daar belangen heeft" en " Rusland vormt in 2030 een bedreiging ."

Met andere woorden, de strategie is tweeledig: enerzijds het neokolonialisme naar het zuiden doorvoeren om kapitalistische bedrijven de controle over gebieden te geven, de grondstoffen van de bodem en de ondergrond, uranium voor kerncentrales, olie en gas in beslag te laten nemen, terwijl de fossiele industrie ons elke dag een stukje dichter bij de afgrond brengt, evenals alle zeldzame metalen die nodig zijn voor elektrische auto's en mobiele telefoons, terwijl de Afrikaanse bevolking te maken heeft met armoede, overexploitatie en klimaatverandering. Een militaristische strategie dus om roofzuchtig kapitalisme in stand te houden.

Aan de andere kant is de herbewapening van de Europese Unie een reactie op de dubbele opdracht van de Verenigde Staten, bekrachtigd tijdens de top van de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO) op 25 juni: de oostflank behouden, de Verenigde Staten toestaan de confrontatie met China voort te zetten en de militaire budgetten te verhogen voor de aankoop van Noord-Amerikaans materieel. Door de conclusies van de NAVO te volgen, bleef de president van de Republiek de betekenis van de Franse nationale feestdag verdraaien en greep hij deze gelegenheid aan om een verdere verschuiving te bewerkstelligen in de grote onderneming om Europa te transformeren tot een invloedssfeer van de " nieuwe sheriff in town ", Trump.

Het transatlantische veiligheidspartnerschap gaat hand in hand met de aankoop van Amerikaans materieel, zoals de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Marc Rubio beweerde na de goedkeuring van het "Rearm Europe"-plan van €800 miljard. Een Amerikaanse wapenindustrie die nu samenwerkt met de technologische oligopolies die digitale integratie garanderen, en steeds meer de vorm aanneemt van een keurslijf voor de Europese Unie. Elk wapen dat in Europese landen wordt verkocht, moet vóór gebruik worden goedgekeurd door het Pentagon en het Witte Huis.

We zijn hier ver verwijderd van het Europa van de wapens waar men in de gangen van onze paleizen en die van de Europese Commissie over opschept. En de ophef over de Russische dreiging voor Europa is slechts een lokaas om de oorlog te verhullen die het Westen en Rusland voeren, over de ruggen van het Oekraïense volk, slachtoffer van een veroveringsoorlog die gericht is op hun gehechtheid aan de ultraliberale Europese Unie of hun gedwongen integratie in Poetins Euraziatische imperiumproject.

Poetins doel is niet om Europa binnen te vallen, en Frankrijk is niet zijn "primaire vijand ", zoals paniekzaaiers beweren. Poetins plan is om het "Grote Russische Rijk" tussen China en de Europese Unie te herbouwen en zo nieuwe uitbuitingsgebieden voor het kapitalisme van zijn land te openen. Het Oekraïense volk betaalt hiervoor met eigen vlees en bloed, met duizenden slachtoffers en verliezen in Oekraïense en Russische families, dankzij het winstgevende wapenhandelproject dat een paar aandeelhouders van het wereldwijde militair-industrieel-digitale complex tevreden stelt.

Macron legde op 13 juli uit dat hij verwachtte de vruchten van deze strategie voor het Franse kapitalisme te plukken, omdat het, zo legde hij uit, de groei zou aanwakkeren en het bruto binnenlands product zou verbeteren. Kortom, in naam van deze strategie vraagt hij de arbeidersklasse en alle arbeiders zich te verenigen onder de verdorde vlag van "nationale eenheid", waarbij elk sociaal en politiek conflict wordt uitgesloten. Zo worden industriële en financiële machten vrijgesteld en gesteund door de staat, die steeds meer ten dienste staat van het overdragen van de door arbeid geproduceerde rijkdom aan het grootkapitaal, die dan nog slechter betaald zal worden – en worden werklozen en de meest behoeftigen steeds meer beroofd van hun schamele bestaansminimum.

De geprivatiseerde wapenindustrie is dolblij met dit staatshoofd, waardoor ons land de tweede grootste wapenexporteur ter wereld blijft en een oorlogskapitalisme kan bedrijven dat gebaseerd is op overheidsaanbestedingen, die nu al 22 miljard euro bedragen.

Door te stellen dat deze extra uitgaven moeten worden gedaan zonder dat er meer schulden ontstaan, bevestigt het staatshoofd impliciet dat het de werknemers zijn die zullen zien dat het tempo wordt opgevoerd, dat de lonen worden bevroren, dat de ontvangers van sociale uitkeringen op dieet worden gezet, dat werklozen minder worden betaald, dat de publieke diensten, lokale overheden en verenigingen opdrogen en dat de spaargelden van de bevolking worden weggevaagd, terwijl buitenlandse bedrijven die grondstoffen leveren, met name halfgeleiders, en financiële instellingen hun geld verdienen aan de race om de doodsmachine te produceren.

Het is duidelijk dat het internationale kapitalisme en zijn lokale lakeien verwikkeld zijn in een gevaarlijke race die smaakt naar zweet, bloed en tranen, afgewisseld met het geluid van laarzen. En dat terwijl we juist zouden moeten investeren in menselijke ontwikkeling en klimaatstabilisatie.

De op de borst kloppende uitspraak van Macron: " Om vrij te zijn in deze wereld, moet je gevreesd worden. Om gevreesd te worden, moet je machtig zijn ", spreekt boekdelen over het cynisme en de brutaliteit van een kleine man die wordt uitgelachen in kanselarijen in Burkina Faso, Congo, Niger, Mali, Tsjaad, Senegal en elders, nadat hij zijn biezen heeft moeten pakken en onder het gespuug van de bevolking is vertrokken, terwijl hij hier niet in staat is de bouw van Canadair-vliegtuigen en de benodigde uitrusting voor bosbrandbestrijding te financieren. We zijn hier niet blij mee. We hebben medelijden met het Frankrijk van de Verlichting, met het Frankrijk van Jaurès en met het communistische en gaullistische verzet.

Ook het Witte Huis moet erom lachen, dat tegelijkertijd aanzienlijke verhogingen van de douanerechten oplegt, waardoor de dollar fluctueert om het Noord-Amerikaanse kapitalisme te ondersteunen, terwijl de Europese Unie net het project van minimumbelasting voor multinationals heeft laten varen en verheugd is dat militaire budgetten aanzienlijke transfers naar de Amerikaanse militaire en digitale industrie zullen vormen. Op dit moment is het niet Poetin die Europa bedreigt, maar Trump die het uitput en verzwakt.

Nieuwe parlementaire, gemeentelijke, burger- en vakbondsinitiatieven zijn essentieel om deze neerwaartse spiraal te doorbreken. De presidentiële monarch wordt gevaarlijk.

Het is volstrekt onverantwoord om op de oorlogstrom te roffelen terwijl de diplomatie willens en wetens wordt teruggetrokken van de Aventijn naar Gaza, Oekraïne, Algerije, Soedan en andere plaatsen die in conflict en oorlog verkeren.

Wij leven in een tijd waarin arbeiders, scheppers en denkers hun internationale eenheid moeten versterken tegen de aanstichters van sociale en militaire oorlogen.

Wij leven in een tijd waarin de uitvinding van het postkapitalisme ter discussie moet worden gesteld en in praktijk moet worden gebracht om te voorkomen dat de mensheid in de afgrond wordt geduwd.

Dit is een tijd waarin arbeiders hun strijd moeten verenigen om de controle over productie en werk over te nemen. Als ze de macht hadden, zouden ze er zeker niet voor kiezen om massavernietigingswapens te produceren, maar juist om te produceren voor het behoud van het leven, de bescherming van het klimaat en alle levende wezens in een wereld van vrede, broederschap en een beter leven. Deze strijd voor het leven moet worden gevoerd.