Als ik een plotselinge jeuk had genegeerd die zo hevig was dat ik bloedend achterbleef terwijl ik probeerde het te verzachten met een VORK, waren mijn baby en ik misschien wel dood geweest

TOEN moeder Dayna Persaud tijdens haar zwangerschap plotseling last kreeg van extreme en oncontroleerbare jeuk, dacht ze daar verder niet bij na.

Het was haar derde zwangerschap en omdat de eerste twee zwangerschappen zonder zorgen waren verlopen, ging ze ervan uit dat dit niets te maken had met haar naderende uitgerekende datum.

7

7

7

Maar toen de jeuk erger werd, zo hevig dat ze een houten vork uit een afhaalrestaurant moest gebruiken om de jeuk te verlichten, zocht ze hulp.

Toch duurde het weken voordat medici beseften dat ze leed aan een levensbedreigende aandoening, ondanks het feit dat ze bloedde door haar pogingen om de jeuk te verlichten. Deze aandoening vormde een gevaar voor zowel haar eigen leven als dat van haar ongeboren zoon.

Twee weken voor haar uitgerekende datum, 7 februari 2024, werd de 36-jarige vrouw met spoed naar de operatiekamer gebracht voor een keizersnede. Ze werd wakker zonder enig idee wat er gebeurd was.

Dayna, moeder van drie, ontdekte later dat ze acute leververvetting tijdens de zwangerschap ( AFLP ) had, wat fataal kan zijn.

Het is een zeldzame aandoening die ongeveer één op de 20.000 zwangerschappen treft, en komt vaker voor bij eerste zwangerschappen.

Symptomen zijn onder meer vermoeidheid , misselijkheid , braken en jeuk – iets waar Dayna extreem veel last van had.

Dayna, moeder van Kayden (9), Kiara (3) en Kylan (1), vertelt aan Sun Health: "Het is een wonder dat ik hier ben.

Elke dag ben ik dankbaar dat ik leef. Als ik de jeuk veel langer had genegeerd, was ik hier misschien niet meer geweest.

Dayna, basisschoollerares en woonachtig in Rainham, Oost-Londen, samen met haar partner Kevon (40). Twee weken voor de uitgerekende datum van haar derde kind begon ze oncontroleerbare jeuk te krijgen.

Haar vorige zwangerschappen waren goed verlopen, dus ze had geen reden om te vermoeden dat er iets gevaarlijks aan de hand was.

Maar de jeuk werd erger.

"Het werd steeds erger", zegt ze. "Het zat op mijn voetzolen, mijn benen, mijn rug.

"Mijn nagels boden geen verlichting als ik krabde, dus pakte ik een klein houten vorkje uit een plaatselijk afhaalrestaurant en krabde ik mezelf daar urenlang mee.

Ik werd gek van de jeuk en het harde materiaal was het enige wat het verlichtte. Ik had ook extreme dorst.

Ze vertelde het aan haar vroedvrouw, die bloedonderzoek deed, maar dat was altijd ‘goed’.

"Er leek geen enkele reden en niets verkeerds te zijn om hier te komen", zegt ze.

Dayna bleef jeuken en bleef zichzelf krabben met een vork.

"Ik bloedde van het hevige krabben," zegt ze. "Ik hoopte gewoon dat het allemaal zou stoppen zodra de baby geboren was."

7

7

Ondertussen zorgde ik nog steeds voor twee andere jonge kinderen. Ik was uitgeput.

Vervolgens onderging Dayna een routinematig bloedonderzoek, maar ze voelde zich tijdens de procedure erg onwel.

"Ik dacht dat het gewoon algemene vermoeidheid was door de zwangerschap, omdat ik mijn uitgerekende datum naderde", herinnert ze zich.

Toen ze thuiskwam, was ze net gaan zitten toen haar verpleegster belde en zei: "Ga nu naar het ziekenhuis. Je moet bevallen."

Dayna zegt: "Ik was zo geschokt. Ik was net binnen en mijn twee oudste kinderen zaten op school en de crèche.

“Ik moest snel Kevon bellen om kinderopvang te regelen en toen bracht mijn zus me met spoed naar het ziekenhuis, zonder ook maar een ziekenhuistas.”

Toen ze op 24 januari in het Whittington ziekenhuis in Archway aankwam, begon Dayna zich nog slechter te voelen.

"Ik voelde me duizelig en gewoon ontzettend beroerd", zegt ze.

Haar laatste herinnering is dat ze in de auto stapte. Toen werd alles zwart.

Ik wist niet eens wat AFLP was, laat staan ​​dat het kon gebeuren na twee gezonde zwangerschappen

Danya Persaud

"Toen ik bijkwam, lag ik op de intensive care, met slangetjes die uit mijn lichaam kronkelden en mijn buik was platter", zegt Dayna.

“Ik kon me vaag herinneren dat ik zwanger was en naar het theater was gebracht.

Maar mijn baby was niet bij me. Ik was in de war en huilde omdat ik vroeg wat er gebeurd was.

Artsen legden uit dat ze haar zoon via een spoedkeizersnede had gekregen terwijl ze bewusteloos was, en dat ze AFLP had gehad.

“Ik had twee kinderen gekregen en daarom hadden de vroedvrouwen er nooit enig vermoeden van, ook al had ik vreselijke jeuk”, vertelt ze.

Aan haar bed vertelde Dayna's partner dat ze sepsis had ontwikkeld, een levensbedreigende reactie op een infectie. De kans dat ze het zou overleven was 50%.

Artsen hadden haar leven en dat van de baby gered en haar net op tijd sterke intraveneuze antibiotica toegediend.

Toen ze weer was opgeknapt, werd Dayna in een rolstoel naar haar baby gereden, die op de neonatale intensive care lag.

Hij was gezond en woog 2,5 kilo. Ze noemde hem Kylan.

7

"Hij zag er zo klein uit, maar toch zo sterk", zegt Dayna.

Hij kreeg sondevoeding, maar ik stond erop om hem zelf te voeden. Gelukkig ging hij er wel aan wennen.

Dayna bleef 10 dagen in het ziekenhuis om te herstellen bij Kylan.

"Het was zo intens", zegt ze. "Ik probeerde mijn baby te voeden en te leren kennen, maar ik werd 24/7 in de gaten gehouden, kreeg infusen, bloedonderzoek en intraveneuze antibiotica."

Ik gebruikte ook bloedverdunners. Ik kreeg ook geelzucht en heb een bloedtransfusie gehad.

Ik ben bang dat ik [acute leververvetting] aan hem heb doorgegeven

Danya Persaud

Eindelijk, na bijna twee weken, was ze voldoende hersteld om naar huis te gaan.

Het duurde vervolgens maanden voor ze zich weer zichzelf voelde.

“Het herstel duurde maanden, zowel mentaal, fysiek als emotioneel”, zegt Dayna.

“Het was het moeilijkste om nog twee andere kinderen te krijgen, omdat ik geen tijd had om aan mezelf te denken.

“Ik ging gewoon door met mijn dagelijkse leven: ik bracht mijn kinderen naar school, kookte en maakte schoon.”

Nu wil Dayna andere moeders bewust maken van de risico's van AFLP.

"Ik wist niet eens wat AFLP was, laat staan ​​dat het kon gebeuren na twee gezonde zwangerschappen", zegt ze.

“Ik wil mijn verhaal vertellen om andere vrouwen ervan bewust te maken dat ze, als ze net als ik jeuk hebben, een second opinion moeten vragen.

“Ik word zelfs gebruikt voor een medisch congres voor artsen, waarmee ik bewijs dat het iedereen kan overkomen, zelfs bij een derde zwangerschap.”

Haar zoon Kylan vierde onlangs zijn eerste verjaardag.

"Het was een groot feest, want er was een moment waarop we het allebei niet hadden overleefd", zegt ze.

Maar hij ondergaat nu testen en het beestje begint ook jeuk te krijgen.

"Ik ben bang dat ik het aan hem heb doorgegeven", zegt Dayna.

7