Grote wetswijziging vereist om licht te werpen op sterfgevallen in het Kanaal en het asiel

Ministers zouden wettelijk verplicht moeten zijn het aantal sterfgevallen in het asielstelsel, ook in het Kanaal, openbaar te maken, aldus parlementsleden.

Labour- achterban Nadia Whittome heeft een nieuwe wet ingediend die het ministerie van Binnenlandse Zaken verplicht om elke dood van een asielzoeker openbaar te maken. Ze vertelde The Mirror dat elke asieltragedie "erkend, geleerd en betreurd moet worden", en eiste meer transparantie.

Het volgt op het dodelijkste jaar ooit voor overtochten met kleine boten, met minstens 14 kinderen onder de naar schatting 87 die tijdens de gevaarlijke tocht om het leven kwamen. Parlementslid Whittome van Nottingham East zei: "Het absolute minimum dat we verschuldigd zijn aan mensen die omkomen terwijl ze om onze bescherming vroegen, is hun leven vast te leggen en te herdenken, toekomstige sterfgevallen te voorkomen en een einde te maken aan deze dodelijke erfenis van ontmenselijking."

Ze zei: "Na aankomst zijn mensen gestorven in kampen, hotels en op straat. Onder deze tragedies bevonden zich vermijdbare sterfgevallen, sterfgevallen door zelfmoord en sterfgevallen door infectieziekten." En mevrouw Whittome zei: "Veel van deze sterfgevallen gebeuren omdat opeenvolgende Conservatieve regeringen een systeem hebben gecreëerd dat is ontworpen om mensen af ​​te schrikken en te ontmenselijken.

"In het afgelopen decennium zijn vluchtelingen de zondebok geworden voor de problemen van het Verenigd Koninkrijk in een steeds heftiger en gepolitiseerder debat. We tellen nu de kosten, in de levens van mensen die vergeten zijn te midden van eindeloos gepraat over 'het stoppen van de boten'."

Meer dan een dozijn parlementsleden steunden haar oproep aan de minister van Binnenlandse Zaken om kwartaalcijfers te publiceren, inclusief de doodsoorzaak als die bekend is. Mevrouw Whittome vertelde The Mirror: "Mensen zijn meer dan statistieken, maar op dit moment hebben we die nog niet eens."

Zij heeft de nieuwe wetgeving ingediend als amendement op de wet inzake grensbeveiliging, asiel en immigratie van de regering, die momenteel door het parlement wordt behandeld.

Cijfers die zijn vrijgegeven op grond van de Wet openbaarheid van bestuur (Freedom of Information Act) lieten zien dat er vorig jaar 51 mensen zijn overleden in door het Ministerie van Binnenlandse Zaken aangeboden accommodatie. Negen daarvan waren vermoedelijk zelfmoord, meldde The Guardian in februari.

Nathan Phillips, hoofd campagnes bij Asylum Matters, zei: "De cijfers die we hebben laten zien dat 2024 het dodelijkste jaar ooit was voor mensen die asiel zochten in het Verenigd Koninkrijk. En wat nog erger is, is dat we weten dat deze cijfers vrijwel zeker een onderschatting zijn.

Mensen die in dit land een toevluchtsoord hadden moeten vinden, zijn door zelfmoord om het leven gekomen, gestorven aan vermijdbare ziekten, gestorven door ons vijandige grensbeleid. Elk van deze sterfgevallen is een afschuwelijke tragedie die erkend, betreurd en waarvan geleerd moet worden.

"Toch zijn er veel te veel gevallen ongerapporteerd en onopgemerkt gebleven - en de gevallen waarvan we op de hoogte zijn, krijgen vaak alleen publieke aandacht dankzij de campagnevoerders en journalisten die zich inzetten voor transparantie. "We kunnen onmogelijk levens redden totdat we begrijpen hoe en waarom mensen sterven." Hij zei dat het noemen van de namen en het eren van de herinneringen van degenen die sterven een "essentiële manier is om wat menselijkheid terug te brengen in het gesprek over asiel".

Als het amendement van mevrouw Whittome wordt aangenomen, worden deze gegevens samen met de gegevens van degenen wier asielaanvraag in behandeling is en degenen die omkomen bij hun poging het Verenigd Koninkrijk te bereiken, vrijgegeven. Het Missing Migrants Project schatte het aantal doden in het Kanaal op 82 – meer dan drie keer zo hoog als de 24 die een jaar eerder werden geregistreerd.

De hartverscheurende cijfers onthullen dat 14 van hen kinderen waren. Onder de jonge slachtoffers was Sara Al Ashimi uit Irak . De zevenjarige stierf in april in een menigte toen mensen zich op een overvolle boot in Calais verzamelden.

In oktober overleed de baby Maryam Bahez, die iets meer dan een maand oud was, toen ze uit de handen van haar vader glipte op een gevaarlijk beladen boot. De baby, wiens familie uit Irak was gevlucht, was een van de ongeveer 60 mensen die op het schip waren gepropt.

Een woordvoerder van het ministerie van Binnenlandse Zaken zei: "We zijn vastbesloten om de criminele smokkelbendes die verantwoordelijk zijn voor het in gevaar brengen van levens in het Kanaal en het doen van valse beloften aan degenen die in ons asielsysteem belanden of in detentie worden gehouden in afwachting van deportatie, op te rollen en te ontmantelen.

“Het kan ze niet schelen of mensen leven of sterven, zolang ze maar winst maken. En via ons Plan voor Verandering zullen we onze inspanningen opvoeren om die bendes te verslaan, de orde in het asiel- en immigratiesysteem te herstellen en een einde te maken aan het gebruik van asielhotels.”

Door Nadia Whittome MP

De exacte cijfers zijn onduidelijk, maar dit is wat we weten: 2024 was het dodelijkste jaar ooit voor vluchtelingen in het Verenigd Koninkrijk. Minstens 82 mensen – waaronder 14 kinderen – kwamen om bij de oversteek van het Kanaal.

Na aankomst zijn mensen gestorven in kampen, hotels en op straat. Onder deze tragedies bevonden zich vermijdbare sterfgevallen, sterfgevallen door zelfmoord en sterfgevallen door infectieziekten.

En hoewel de gegevens die we hebben aantonen dat het aantal doden sinds 2019 twaalf keer zo hoog is geworden, is er geen officieel verslag van hoe of waarom mensen sterven. Onze Labour-regering heeft terecht beloofd het aantal doden in Channel Island te verminderen, maar hoe kunnen we levens redden als we niet eens weten hoeveel er verloren gaan?

Hoe kunnen we voorkomen dat mensen sterven onder de hoede van het Ministerie van Binnenlandse Zaken zonder dergelijke sterfgevallen te monitoren? Mensen zijn meer dan statistieken, maar die hebben we op dit moment niet eens. Daarom probeer ik de wet aan te passen, zodat het Ministerie van Binnenlandse Zaken deze sterfgevallen net zo regelmatig rapporteert als immigratiestatistieken. Want elk sterfgeval in ons asielsysteem moet erkend, geleerd en betreurd worden.

Veel van deze sterfgevallen gebeuren omdat opeenvolgende Conservatieve regeringen een systeem hebben gecreëerd dat is ontworpen om mensen af ​​te schrikken en te dehumaniseren. In het afgelopen decennium zijn vluchtelingen de zondebok geworden voor de problemen van het Verenigd Koninkrijk in een steeds heftiger en gepolitiseerder debat.

We tellen nu de kosten, in de levens van mensen die vergeten zijn te midden van eindeloos gepraat over "het stoppen van de boten". Het absolute minimum dat we verschuldigd zijn aan mensen die gedood zijn terwijl ze om onze bescherming vroegen, is hun leven vast te leggen en te herdenken, toekomstige sterfgevallen te voorkomen en een einde te maken aan deze dodelijke erfenis van ontmenselijking.