'Hij zag dingen die wij misschien niet hadden gezien. Dat is waar je naar op zoek bent.'
TOEN ÉAMON O'SHEA in 2014 Michéal Donoghue inhuurde om met de Tipperary-hurlers te werken, reisden de twee samen vanuit Galway naar de training.
Twee uur heen en terug over de provinciegrens. Het was logisch om te carpoolen, aangezien Donoghue uit Clarinbridge komt en O'Shea destijds economiedocent was aan de NUIG. Michael Ryan, de manager van Tipperary die in 2016 de All-Ireland-prijs won, maakte ook deel uit van O'Shea's team. Hij had Liam MacCarthy al succes bezorgd met O'Shea als onderdeel van Liam Sheedy's backroomteam in 2010.
Ryan kan zich alleen maar voorstellen hoe de vriendschap tussen O'Shea en Donoghue tijdens die vele reizen is opgebloeid. Wat hij wel weet, is dat O'Shea de aanvallend ingestelde mentor was die op menselijk niveau contact kon maken met zijn spelers. Donoghue was de coach met oog voor dingen die anderen op het veld niet zagen.
Het was een gedurfde zet om een man uit Galway mee naar binnen te nemen, maar Donoghue was meteen een succes.
"We hebben altijd veel plezier gehad samen," herinnert Ryan zich. "Het gelach en gezeur hielden nooit op. Ik zou graag nog een paar uur met hen beiden doorbrengen."
In 2025 vormden Donoghue en O'Shea opnieuw een alliantie. Ditmaal met Donoghue als manager van de Galway Hurlers en O'Shea als supporter.
De oproep bracht continuïteit in het achterkamerteam, aangezien O'Shea eerder deel uitmaakte van Henry Shefflins lijst. Hij leidde ook een tijdje een ontwikkelingsteam in Galway. Sterker nog, O'Shea heeft al een tijdje een voet over de grens gezet. Hij is een vaste inwoner die er al geruime tijd geworteld is. Zijn zoon Donal is panellid bij Galway.
De samenwerking met Donoghue brengt een vertrouwd gevoel voor de fans van Galway, aangezien ze de terugkeer van de man die in 2017 het All-Ireland-succes bezorgde, kunnen verwelkomen. Maar voor de twee mannen was het ook een terugkeer naar hun dagen waarin ze hard werkten voor Tipperary.
Het zal u dan ook niet verbazen dat die benoeming met enige scepsis werd ontvangen.
"Wij gaan de provinciegrenzen niet over", zegt Ryan, terwijl hij de sfeer in Tipperary op dat moment beschrijft.
Gelukkig duurde dat gevoel van onbehagen niet lang. En het kwam niet terug toen Donoghue in 2015 manager van Galway werd, en ook niet toen de gerenommeerde kracht- en conditietrainer Lukasc Kirszenstein zich in 2017 bij het team van Galway voegde. Niemand was schuldig aan stroperij.
"Wij waren niet de eigenaren van Lucas en wij zijn niet de eigenaren van Éamon", zegt Ryan.
"Het is niet zoals in de Premier League of zo, dat deze jongens zulke hoge bedragen of contracten krijgen. Lukasz is een absolute professional en draagt enorm veel bij aan elk team waar hij bij betrokken raakt."
Donoghue kwam aanvankelijk bij Tipperary aan boord als analist, maar stapte geleidelijk over naar de coachingkant. Hij had een schat aan ervaring om die overgang te ondersteunen, waaronder een periode bij Galway U21. Hij was ook de drijvende kracht achter een All-Ireland seniorentitel met zijn thuisclub Clarinbridge in 2011.
Met al die ijver en gedrevenheid naar zijn aanstelling in Tipperary wist Donoghue snel elk wantrouwen jegens hem als buitenstaander te elimineren. Hij ontwikkelde een band met de spelers en maakte tegelijkertijd indruk op zijn collega's met zijn scherpe visie.
"Hij zag dingen die wij anders misschien niet hadden gezien en dat is precies waar je naar op zoek bent. Het is ook precies de reden waarom mensen zich omringen met mensen die iets nieuws brengen," zegt Ryan.
"Het heeft geen zin om mensen te hebben die precies hetzelfde denken. Je krijgt niet die uitdagende denkwijze over hoe we spelers zien of hoe het spel gespeeld zou moeten worden.
"Michéal bouwde een geweldige band op met de spelers en de spelers accepteerden hem. Het was heel prettig om met hem samen te werken en alles was zo positief.
Ze vulden elkaar ook aan in hun visie op het spel. Éamon was de flamboyante, aanvallend georiënteerde coach. Hij was ook de man die het vermogen had om op menselijk niveau met het hele team te communiceren. Zijn denkvermogen en begrip voor hoe anderen denken was gewoonweg briljant.
Onze aanvallende spelers waren dol op wat Éamon elke sessie liet zien. Zijn aanvallende denkvermogen was absoluut fantastisch wat betreft het benutten van de ruimte. Het was gewoon aanvallen, aanvallen, aanvallen, en in die periode zou ik zeggen dat Tipp een van de meest opwindende hurlings heeft gespeeld die we ooit hebben gespeeld.
Ryan en Donoghue hebben een aparte band die al bestond vóór hun tijd als O'Shea's handlangers. Hun voetbalcarrières kruisten elkaar, en Ryan herinnert Donoghue als "een uitstekende jeugdspeler" die in 1992 en 1993 de All-Ireland titels won in de jeugdopleiding en de U21, voordat hij de overstap maakte naar de senioren. Een chronische rugblessure dwong hem echter tot vervroegd pensioen, wat al snel werd gevolgd door de geboorte van zijn trainerscarrière.
Ryan voelt echter dat zo'n tegenslag hem kracht kan opleveren. Een vroegtijdig einde van zijn actieve carrière geeft Donoghue de mogelijkheid om mee te leven met degenen die onder zijn leiding een soortgelijk lot ondergaan.
"Dat zal bij elke speler die ooit geblesseerd van het veld is moeten stappen, een deel van het seizoen of een heel seizoen heeft moeten missen, of wiens carrière door een blessure is afgebroken, weerklank vinden.
“Er is een gemeenschappelijke band.”
O'Shea's tijd als manager van Tipperary eindigde na hun nederlaag in de halve finale van het All-Ireland-toernooi tegen Galway in 2015. Daarmee werden de anderen op verschillende manieren verder gebracht.
Ryan werd zijn opvolger en promoveerde de premier uiteindelijk in 2016 tot Hogan. Ook Donoghue vertrok en keerde terug naar zijn geboortestreek, waar hij worstelde met de gevolgen van een bittere breuk met Anthony Cunningham. Maar binnen twee jaar onderscheidde Donoghue zich opnieuw als een briljante mentor toen hij een einde maakte aan de 29 jaar durende wachttijd van Galway op een All-Ireland-titel.
Ryan is van mening dat O'Shea's lessen een belangrijke bijdrage hebben geleverd aan hun respectievelijke prestaties.
"De hoeveelheid kleur die Éamon in elke opstelling brengt, het alternatieve denken, en gewoon het openen van je geest voor zoveel mogelijk mogelijkheden. Ik kan me voorstellen dat Éamon erg enthousiast was om weer met Michéal te mogen werken.
“Ik las een zin voor uit een interview met Éamon waarin hij vertelde dat er duizend manieren zijn om de bal te slaan en dat je ze allemaal moet leren.
Wie denkt er zo? Niet veel. Het zegt gewoon iets over hoe die man over het spel denkt. Het was aanstekelijk om met Éamon samen te werken. We hadden geweldige dagen, maar ook slechte dagen, weet je, we werden vaak verslagen. Maar het was dezelfde Éamon en dezelfde energie die de volgende avond op de training kwam.
De kwartfinale van de All-Ireland-competitie tegen Tipperary dit weekend is de laatste aflevering van een lange rivaliteit tussen de county's. Voor sommigen vielen de eerste druppels vijandigheid in de jaren 80. De beruchte affaire rond Tony Keady is een blijvend symbool van die periode. Voor anderen zijn het de drie opeenvolgende halve finales van de All-Ireland-competitie tussen 2015 en 2017. Het verschil tussen de teams bedroeg telkens slechts één punt, waarbij Galway die spannende periode met 2-1 won.
Donoghue en O'Shea zijn terug en zetten de samenwerking die tijdens de vele autoritten is ontstaan, voort. Ze zullen helpen het volgende hoofdstuk te schrijven.
"Ze werkten allebei voor de Maroon and White [nu], terwijl Éamon 11 jaar geleden Micheál naar ons toe haalde om met ons voor de Blue and Gold te werken," zegt Ryan. "Micheál zou door iedereen in het Tipp-kamp destijds met veel genegenheid worden herinnerd en met veel genegenheid over worden gesproken."
"Maar jouw county is jouw county. Ze [Galway] zijn niet zo consistent geweest als ze zouden willen. Ik denk dat je het Micheál Donoghue-effect in gedachten moet houden."
Bekijk hier de nieuwste aflevering van The42's GAA Weekly-podcast
The 42
