Fabrizio Gifuni verbindt de draden van het geheugen opnieuw. Moro en zijn brieven, gloeiende materie

Een antibiografie van de natie. Door de jaren heen opgebouwd op de meest ongemakkelijke pagina's. Via niet-uitgelijnde figuren. Auteurs die door hun denken toch nieuwe gezichtspunten op het land kunnen bieden. Dat was het geval bij Carlo Emilio Gadda en Pier Paolo Pasolini, die het onderwerp beiden benaderden door publieke en privéteksten te onderzoeken. Maar de laatste seizoenen concentreert Fabrizio Gifuni 's onderzoek zich op Aldo Moro , waarbij hij de brieven bestudeert die hij tijdens zijn gevangenschap schreef en het beroemde monument. Complexe materie. Waarvan de Romeinse acteur " With your derisive silence " haalde, afkomstig van vanavond in de Sala Grande bij Franco Parenti . "Ik wilde een experiment doen," legde Gifuni enige tijd geleden aan Il Giorno uit, "om deze meteoriet uit een andere historische periode en een andere dimensie naar het middelpunt van de scène te verplaatsen. En proberen hem te delen met de lichamen van de toeschouwers, om te begrijpen of de materie nog gloeiend is. Er is een passage waarin Moro schrijft, zich richtend tot de buitenwereld: als u mijn doodvonnis bepaalt, zult u in een moeras zinken waaruit het heel moeilijk zal zijn om te klimmen. Ik geloof dat we dat gevoel vaak ervaren. Het opnieuw vastknopen van de draadjes van het geheugen maakt het moeras niet minder lelijk. Het wordt begrijpelijker." Een collectief ritueel. Met Gifuni mee. Wordt herhaald tot en met zondag. Diego Vincenti