Muziek: Caserta schrijft La Liga-geschiedenis: rock, reflecties en de belofte van het Olympisch Stadion van 2026.

door Alessandra Del Prete

Na Campovolo in 2005 is Caserta officieel onderdeel geworden van Luciano Ligabue's carrière. Piazza Carlo di Borbone, voor de voorgevel van het Koninklijk Paleis, werd omgetoverd tot een rockarena met 36.000 zitplaatsen voor "La Notte di Certe Notti", de tweede etappe van een project dat twintig jaar geleden in Reggio Emilia begon en nu voor het eerst naar Zuid-Italië komt.

"Een absolute schoonheid", zei de in Correggio geboren rocker vanaf het podium, zichtbaar onder de indruk van de omgeving waarin hij speelde. En voordat hij rond middernacht vertrok, wilde hij zijn fans nog een cadeau geven: de aankondiging van een nieuwe datum, 12 juni 2026, in het Stadio Olimpico in Rome.

Het evenement in Caserta was niet zomaar een concert, maar een mix van herinneringen, actualiteiten en feest. Het publiek vierde twee belangrijke mijlpalen met Ligabue: de dertigste verjaardag van het album "Buon Compleanno Elvis", uitgebracht in 1995 en beschouwd als een van de hoekstenen van zijn discografie, en zijn vijfendertigste jaar als artiest.

De setlist combineerde klassiekers met momenten van bezinning, geheel in de geest van een avond die was opgevat als een collectief ritueel. De openingsvoorstelling was "I ragazzi sono in giro", een meeslepend nummer uit "Buon Compleanno Elvis", dat het plein onmiddellijk omtoverde tot een openluchtkoor. Achter het podium verlichtten lichtshows continu de gevel van het paleis, waardoor de architectonische setting een integraal onderdeel van de show werd.

Het concert had ook een sterk maatschappelijk karakter. Voordat hij "Cosa vuoi che sia" uitvoerde, vestigde Ligabue de aandacht op klimaatverandering. Hij sprak over overstromingen, aardverschuivingen en het onvermogen van politici om het probleem daadkrachtig aan te pakken. "Maar hebben deze grote mannen van de aarde die ons regeren kinderen?" vroeg hij het publiek op een directe en provocerende toon. Ondertussen toonde het gigantische scherm nauwkeurige gegevens: zeven miljoen doden per jaar door klimaatgerelateerde oorzaken, 15.000 extreme gebeurtenissen per jaar, 7.000 Italiaanse gemeenten in gevaar.

Een ander sleutelmoment was “Il mio nome è mai più”, het lied dat in 2009 samen met Piero Pelù en Jovanotti werd geschreven: vóór de voorstelling verschenen onmiskenbare slogans op het scherm – “Genoeg bloedbaden in Gaza”, “Genoeg bloedbaden in Oekraïne”, “Soedan” – waarmee de muziek weer haar functie van standpuntbepaling kreeg.

Een van de meest spectaculaire momenten was de rode Cadillac – een gigantisch model op een aanhanger – die transformeerde tot een mobiel podium. Ligabue en de band klommen aan boord en bewogen zich langzaam door het gangpad dat tussen de menigte was opengelaten. Ze brachten de muziek tot op een paar meter afstand van de toeschouwers en stopten pal voor de Reggia. De rocker besloot vervolgens af te stappen en terug te lopen naar het hoofdpodium, onderweg de fans begroetend.

Aan eerbetonen geen gebrek: “Women Know It” werd begeleid door een montage van beelden van vrouwenfiguren die met hun moed, competentie en talent hun stempel op de Italiaanse geschiedenis hebben gedrukt, van Rita Levi Montalcini tot Sophia Loren.

Ligabue herinnerde zich ook zijn relatie met Caserta, en herinnerde zich de concerten in het Palamaggiò, ooit een centrum voor basketbal en livemuziek, dat nu gesloten is: "We hopen dat we daar weer concerten kunnen geven. Ik herinner me de enorme warmte van het publiek toen we speelden." Een gedachte die applaus en nostalgie opriep bij de fans van Campania.

De avond werd vervolgens opgeluisterd door de grote klassiekers die de verschillende etappes van de carrière van de rocker markeerden: "Balliamo sul mondo", "Lambrusco e popcorn", "Bambolina e Barracuda" en "A che ora è la fine del mondo". Deze nummers kregen het hele plein aan het zingen en dansen, waardoor de monumentale setting van de Reggia werd getransformeerd in een ruimte voor gezamenlijk feest.

Het concert leek te eindigen met "Urlando Contro Il Cielo", maar de laatste toegift was onvermijdelijk: "Certe Notti", het iconische nummer waaraan het evenement zijn titel ontleende. Opnieuw voegden duizenden stemmen zich bij de Liga, in een collectief koor dat een avond vol muziek, herinneringen en reflecties bezegelde.