Schilderij van Simone Cantarini schittert in Urbino

Urbino, 22 mei 2025 – Eindelijk krijgt weer een grote kunstenaar uit de regio Marche de kans om door het grote publiek gekend te worden: vanaf vandaag organiseert de Nationale Galerij van Urbino de grote zomertentoonstelling gewijd aan de zeventiende-eeuwse schilder Simone Cantarini.

Na het grote succes van de tentoonstelling gewijd aan Federico Barocci in 2024, stelde directeur Luigi Gallo samen met Anna Maria Ambrosini Massari en Yuri Primarosa deze nieuwe tentoonstelling samen. Deze vindt feitelijk precies na Barocci plaats: in het jaar van zijn dood werd Cantarini namelijk in Pesaro geboren. De titel 'Simone Cantarini (1612-1648). 'Een jonge meester tussen Pesaro, Bologna en Rome' roept het beeld op van een kunstenaar in voortdurende beweging, een ziel met een groot artistiek talent maar ook onrustig, zozeer zelfs dat enkele van zijn ruzies en zijn dood, waarschijnlijk door vergiftiging, evenals zijn dood ten gevolge van enkele conflicten, beroemd zijn. De tentoonstelling, die tot en met 12 oktober te zien is, is een reis langs werken uit openbare en particuliere, nationale en internationale collecties. De werken bieden een waardevolle kans om meer te weten te komen over de buitengewone creativiteit van de Pesarese. "Ik wil graag de genereuze medewerking van de Nationale Galerijen voor Oude Kunst van Rome benadrukken", aldus directeur Gallo, "en ook de diepgaande studie van een team van vooraanstaande exponenten uit de academische wereld en de restauratiesector die de tentoonstelling mogelijk hebben gemaakt. Het is belangrijk dat het museum zich profileert als een plek voor wetenschappelijk onderzoek."

De tentoonstelling presenteert het publiek een rijke selectie werken van de kunstenaar uit Pesaro. Zijn beeldend oeuvre wordt voor de gelegenheid uitgebreid met nog nooit eerder gepubliceerde werken uit openbare en particuliere collecties. Het tentoonstellingsproject wil dieper ingaan op weinig bekende aspecten van Cantarini's artistieke productie: zijn vroege werk in zijn vaderland, zijn relaties met de familie Barberini en in het bijzonder met de kardinaal-legaat Antonio Barberini junior, de werking van zijn atelier en, in filigraan, zijn relatie met Guido Reni in Bologna, gemarkeerd door de ruzie die ontstond na de Transfiguratie van Onze Heer, die de Barberini's in 1637 hadden besteld voor de kerk van Forte Urbano in Castelfranco.

Zijn originele synthese van classicisme en naturalisme, die terug te voeren is op zijn terugkeer naar Bologna na de dood van Guido in 1642, de nederlaag van de familie Barberini door de Oorlog van Castro in 1641 en de dood van de paus in 1644, sloot een glorieus tijdperk af dat werd gekenmerkt door nieuwe horizonten. Het verblijf in Rome werd in feite gepresenteerd als een soort terugkeer naar de grote stijl van de Bolognezers en eenmaal terug in Bologna wijdde Simone zich volop aan de uitvinding en ontwikkeling van het project. Zijn taal, die een ware manier van doen werd, baseerde zich niet alleen op de hofvoorbeelden van de kampioenen van Urbino, maar stond ook open voor modernere impulsen uit Rome en Bologna.