Waarom beginnen met “Portnoy”? Omdat Roths sterrenstelsel om hem heen draait

Over hetzelfde onderwerp:

Tot voor kort leek Philip Roth de beschermgod te zijn van iedereen die ervan droomde een boek te publiceren. De laatste jaren is hij niet vergeten, maar zijn naam duikt steeds minder op in motiverende zinnen en exergues. In de nationale bubbels van beginnende schrijvers of gebruikelijke klootzakken (cit. Arbasino) wordt hij vervangen door de Carrères, de Ernauxs en door een herontdekking uit Zuid-Amerika – met name Bolaño en Cortázar. Of het nu uit snobisme, anti-Amerikanisme of post-#MeToo-sentiment komt, het lijkt erop dat we steeds verder afdrijven van het epos van Nathan Zuckerman, David Kepesh en Alexander Portnoy. Het is dus goed dat de schrijver nu een nieuw leven vindt in Italië en van Einaudi naar Adelphi verhuist. Zo komt hij in de catalogus terecht tussen Giorgio Colli en Kundera. En onmiddellijk ontstond er controverse in de uitgeverswereld, waarbij de gebruikelijke mensen (klootzakken en anderszins) op sociale media door het gratis exemplaar van Portnoy (en niet langer Portnoy's Complaint) bladerden en begonnen te klagen over de titelverandering . We spraken met Matteo Codignola over deze keuze, die het boek vertaalde en redigeerde dat in 1969 met zijn seksuele fantasieën de Joodse gemeenschap van Newark en een beetje de hele wereld in beroering bracht. “Klagen betekent veel meer dan alleen klagen”, vertelt Codignola aan Il Foglio. Roth heeft het vaak in interviews gezegd. In het Italiaans betekent het eigenlijk lagna, in het Engels is het een psychiatrische term, maar ook een juridische... Het betekent veel verschillende dingen die niet samenvallen met lamento .

Lees ook:

Een klacht, een verontwaardiging, maar ook een gevoel van ongemak. Het idee achter dit werk is om een ​​boek te presenteren alsof het in 2025 geschreven is voor de lezers van 2025. Ik bedoel geen nieuwe versie, maar een naakte. Zonder de controverses en fanatisme van allerlei aard die Portnoy al sinds zijn geboorte met zich meedraagt. Ik wil dat mijn werk een uitnodiging is om het onbevooroordeeld te lezen, of te herlezen . Ik geloof dat dit de beste manier is om te ontdekken wat het boek bevat en wat de lange geschiedenis ervan uiteindelijk verborgen heeft gehouden. Het is mij overkomen", vervolgt Codignola. "Toen ik het oppakte, dacht ik dat ik een aantal dingen wist, maar ik zag voor mijn ogen een voorwerp dat heel anders was dan wat ik me herinnerde." Adelphi zal beetje bij beetje – zoals het dat ook met Sciascia, Simenon en Ian Fleming doet – alle werken van de Roth van New Jersey publiceren (na jarenlang de Roth van de regio Lviv te hebben gepubliceerd).

Maar waarom beginnen we met Portnoy? Natuurlijk hadden we alles in chronologische volgorde kunnen doen, te beginnen met Goodbye, Columbus. Maar Roths werk draait om Portnoy, zijn verhalende sterrenstelsel heeft deze vreemde aantrekkingskracht in het centrum, waar alle andere planeten omheen zijn gerangschikt, tenminste tot en met American Pastoral. En dus hadden we net zo goed bij het begin kunnen beginnen. Op de een of andere manier ," vertelt Codignola aan Foglio, "kwam bijna alles voor Roth voort uit Portnoy, uit wat er rond het boek was gebeurd en dus ook voor hem, uit hoe dat boek zijn imago als auteur, zijn relatie met populariteit had veranderd... Na Portnoy was Roth nooit meer dezelfde, en hij bleef zich afvragen waarom." Toen het boek werd gepubliceerd, merkte een wetenschapper als Gershom Scholem op: “Dit boek loopt het risico een tweede Holocaust uit te lokken.” Maar tegenwoordig schrikken we niet meer van masturbatiescènes. Wat opvalt, vertelt Codignola ons, “is wat een schrijver dacht dat hij in een boek kon doen” . Portnoy bevat "een verloren idee van wat boeken vroeger waren. En dat zijn we vergeten. Wat we vandaag de dag zien, zelfs als het beweert ontwrichtend te zijn, is erg flauw. Het idee dat hier bestond, dat een boek dingen de lucht in kon gooien, is verdwenen ."

Meer over deze onderwerpen: