Riviera wordt (opnieuw) bekeken, van gesloten hotels tot vakantieparken: regels en investeringen voor de sprint

Er zijn twee problemen: een structureel en nationaal probleem (extreem hoge prijzen, dalende koopkracht van huishoudens, buitenlandse concurrentie), en een meer lokaal probleem van kansen en identiteit (hoe kunnen we gedurende de week meer mensen aantrekken, hoe kunnen we gesloten hotels revitaliseren zonder gentrificatie, hoe kunnen we het horecatoerisme opnieuw uitvinden in de jaren van homogenisering door sociale media).

Het gaat er niet om de geschiedenis van de Adriatische Rivièra te herschrijven, maar juist te actualiseren.

Voor de regio Emilia-Romagna (en zeker voor de toekomst van de regio Marche na deze verkiezingen) zal de herfst een delicate periode inluiden op het gebied van regelgeving, zoals gouverneur Michele de Pascale herhaaldelijk aan Il Carlino heeft verklaard. Dit omvat maatregelen op het gebied van hotelclassificatie, stedenbouwkundige voorschriften voor herontwikkeling (bijvoorbeeld hoeveel woonruimte er moet worden gecreëerd in voormalige middenklasse-, twee- of driesterrenhotels of pensions? En hoe kunnen vakantieparken worden beheerd zonder speculatie?), maar bovenal financiële instrumenten die degenen die willen investeren, helpen.

Er kan en moet meer aan gedaan worden. De wereld is veranderd sinds dat nostalgische en ietwat naïeve – maar onovertroffen en fantastische – idee van de bloeiperiode van de jaren zestig.

Daarom moeten de regels ook veranderen. Daarom moeten we proberen het toeristenseizoen te verlengen, maar vooral de Adriatische kust van Lido tot San Benedetto toegankelijker maken – sorry, toegankelijker.

Gisterenochtend duurde het 80 minuten om 25 kilometer af te leggen. De komende dagen hebben we dus niet alleen te maken met de A14 , maar ook met luchthavens en een systeem dat als één geheel beheerd moet worden. We zijn geen eilanden .