De Goede Week van het tennis. De finale in Turijn is een showcase voor de hele Italiaanse beweging.

Over hetzelfde onderwerp:

De week die op het punt staat te beginnen in Turijn is de Heilige Week van het Italiaanse tennis, een week die, in tegenstelling tot andere, niet slechts één man, onze nummer 1 , in het middelpunt van de wereld plaatst, maar het hele tennissysteem. Als de Italiaanse tenniswereld het hele jaar door Jannik Sinner is, dan betreedt onze hele beweging tijdens de Nitto ATP Finals in Turijn de tennisbaan en toont daarmee ons vermogen om een ​​evenement rond onze kampioen te organiseren. De finales zijn een enorme business geworden voor degenen die begonnen te investeren in tennis voordat bijna heel Italië afhankelijk werd van Sinner. Het heeft aanzienlijke gevolgen gehad voor de regio, voor sponsors, zelfs voor wetenschappelijk onderzoek, zoals u hebt gelezen. Het naar Italië halen van de finales, en daarmee de concurrentie verslaan die geen gemakkelijke opgave was, was een geniale zet die zelfs de grootste vijanden van president Binaghi niet kunnen ontkennen.

Maar vijf jaar lang de finales organiseren zou niet genoeg zijn geweest als er niet alles omheen was gebouwd, zoals in Turijn, waar een hele stad het belang van het evenement en de kans om zichzelf te laten zien begreep en, minstens een week lang, goedmaakte wat verloren was gegaan door Milaan en Cortina de Winterspelen te zien organiseren. Angelo Binaghi is sinds 2001 voorzitter van de Italiaanse Tennisfederatie, het jaar waarin in San Candido een prachtige roodharige jongen werd geboren. Als die jongen had besloten om te blijven skiën, zouden we vandaag de dag waarschijnlijk niet alleen Federica Brignone en Sofia Goggia hebben gehad om te dromen van een Olympische gouden medaille in het skiën. Maar die jongen koos op een bepaald moment in zijn leven voor tennis en vond in Italië iemand die hem steunde terwijl hij opgroeide, zodat hij het talent dat God hem had gegeven niet zou verspillen. Eerst thuis, daarna bij Riccardo Piatti, vond hij de omstandigheden om te beginnen aan de reis die hem tot nummer één van de wereld leidde, een positie die nog nooit eerder door een Italiaan was bekleed. Terwijl Jannik opgroeide, kwam ook het Italiaanse tennis om hem heen tot leven. Tegenwoordig kan de sport bogen op twee Olympische dubbelkampioenen: Errani en Paolini. Ook telt de sport meer spelers in de top dan ooit tevoren.

Er schuilt zoveel meer achter Sinner. De meisjes van Tathiana Garbin, die voor het tweede jaar op rij de Billie Jean Cup wonnen, en de jongens van Volandri, die zelfs zonder Sinner kunnen dromen van het derde jaar op rij winnen van de Davis Cup. Het Italiaanse tennis was er klaar voor: toen de mooiste bloem bloeide, stond er een tuin klaar om haar te verwelkomen, geen onkruidmassa. Nu moeten we doorgaan met het verzorgen van de tuin en die bloem waar de wereld ons jaloers op maakt. Hij van zijn kant heeft de parasieten verjaagd die om hem heen dwarrelden nadat hij weigerde het Italiaanse nationale team te dragen voor de Davis Cup-finale: "Ik ben er trots op Italiaan te zijn, ik ben erg blij dat ik in Italië geboren ben en niet in Oostenrijk of elders," vertelde hij aan Federico Ferri, die hem interviewde voor Sky, "want ik heb altijd gezegd, en ik herhaal het met grote eerlijkheid, dat dit land veel meer verdient, zelfs dan wat ik doe." De finale is wederom een ​​startpunt en geen eindpunt.

Meer over deze onderwerpen: