Giro d'Italia, in Valona vond Mads Pedersen wat hij zocht

Wie weet waarom de Albanese schrijver en dichter Ismail Kadare schreef dat “er altijd een goede reden is om naar Vlora te gaan of ernaar terug te keren”. Maar hij heeft het geschreven. Hij schreef ook dat in Valona ‘de dingen die je zoekt op een rijtje staan’.

Uit solidariteit met de renners die de Giro d'Italia rijden, hebben we besloten om hier de etappes van de Giro d'Italia aan te geven die zich even hard inzetten: één letter (inclusief spaties) per meter hoogteverschil. Hier is de 3e etappe van de Giro, Valona-Valona van 160 kilometer en 2.800 meter hoogteverschil in 2.800 tekens (inclusief spaties)

Als groep waren er 182 goede redenen om naar Vlora te gaan, waarvan er veel overeenkwamen, maar niet helemaal. Toch slaagden maar weinigen erin te vinden wat ze zochten tijdens de 160 kilometer lange derde etappe van de Giro d'Italia 2025. Want het is niet zo dat je in Valona "de dingen op een rijtje zet waar je naar op zoek bent". Er zijn maar weinig gelukkigen die kunnen zeggen dat het hen gelukt is. En onder hen was Ismail Kadare niet: " Ik verloor de liefde in de zee / toen ze op een dag vertrok om nooit meer terug te keren / In Valona huilde ik / zoute en walgelijke tranen ".

Voor Mads Pedersen ging het veel beter. Daar beneden vond hij werkelijk wat hij zocht. En hij vond hem aan het einde van een lang recht stuk, na nog een sprint die hij aan de leiding had gestart en ook aan de leiding had geëindigd, nog steeds met zijn armen in de lucht en nog steeds met een glimlach van enorme voldoening op zijn gezicht. Hij draagt ​​nog steeds het roze shirt , nadat hij het in Tirana met tegenzin moest afstaan ​​aan Primoz Roglic .

Pedersen zal de roze trui nog wel een paar dagen aanhouden. Het zal nog wel even duren voordat zijn wielen op beklimmingen stuiten die zijn benen niet aankunnen.

Achter hem stond Corbyn Strong, niet Wout van Aert. Het beeld onder de finishbanner was anders dan dat op etappe 1 . De Belg was, net als vele anderen, verdwaald tijdens de klim naar de Llogara-pas. De ploeg van de Deen had opnieuw zijn wil opgelegd, tegenover die van de sprinters.

Op de Llogara-pas ging Lorenzo Fortunato vol gas geven om een ​​Italiaans doel te bereiken. Hij was al vanaf het begin van de Giro druk bezig. Hij was de snelste die de bergklim van de tweede beklimming van de eerste etappe had overwonnen. Twee dagen later, op weg naar de eerste echte klim van deze Giro, deed hij opnieuw zijn uiterste best: een kleine ontsnapping met Pello Bilbao in zijn wiel, hij won de GPM en droeg de blauwe trui van beste klimmer. In ieder geval voor nu. Er zijn nog heel wat beklimmingen te overwinnen . We zullen zien.

Mark Donovan, Lorenzo Germani en Chris Hamilton koesterden daarentegen verwachtingen die onmogelijk waargemaakt konden worden. Hetzelfde als Dries de Bondt en Alessandro Tonelli, die deze drie kilometers achtervolgden voordat ze hen bereikten. Zo gaat het ook met de laatkomers in de ontsnapping. De vijf deelden enkele tussensprints, enkele uren als hoofdrolspelers op de wereldtelevisie en sommigen van hen hadden zelfs een snelle toegang tot de teambussen, aangezien ze met de eerste groep waren aangekomen. Ze zullen niet teleurgesteld worden.

De karavaan zal de zeeroute nemen, vergelijkbaar met de verloren liefde van Ismail Kadare. Dinsdag vertrekken de renners opnieuw vanuit Alberobello, de Giro keert dan terug naar Italië.

Meer over deze onderwerpen: