De Spaanse Compagnie, Churchills 1200 Spaanse Republikeinen tegen het nazisme

De Britse historicus Séan F. Scullion redt de Spaanse Compagnie uit de vergetelheid, "meer dan 1200 Spaanse republikeinen , van wie velen anarchisten, die onder het bevel van Winston Churchill in het Britse leger zaten". Lange tijd raakte de Spaanse en Britse compagnie in de vergetelheid.

In een interview verduidelijkt Scullion, historicus en beroepsmilitair , dat "geen van hen banden had met de Internationale Brigades", militaire eenheden van buitenlandse vrijwilligers die aan de zijde van de Republiek vochten tijdens de Spaanse Burgeroorlog (1936-1939), maar dat ze aan het einde van de oorlog naar Frankrijk gingen en besloten om te vechten voor vrijheid, tegen het nazisme.

Scullion, die perfect Spaans spreekt, betreurt het dat de populariteit van het Negende Regiment, de divisie van Spaanse Republikeinen die samen met de Franse generaal Leclerc deelnamen aan de bevrijding van Parijs, de moed van Churchills Spaanse soldaten overschaduwde, die "tussen 1939 en 1945 in Duinkerken, Normandië, Duitsland, Italië, Frankrijk, Kreta, het Midden-Oosten en Noord-Afrika waren."

"Het is belangrijk om over deze mannen te praten, anders raken we ze uit ons geheugen kwijt ", zegt Scullion, die negen jaar lang archieven raadpleegde en meer dan 90 Anglo-Spaanse families interviewde die afstammen van die 1.200 Republikeinen.

Hun betrokkenheid is over het algemeen vergelijkbaar: "Ze gingen in 1939 in ballingschap, verbleven in interneringskampen in Frankrijk en Noord-Afrika, velen namen dienst in het Franse leger, bij buitenlandse arbeidsbureaus en bij vrijwilligersregimenten. Maar na de val van Frankrijk in 1940 besloten velen door te vechten en meldden zich als vrijwilliger aan bij het Britse leger ."

Scullion heeft zojuist "Spanjaarden tegen het nazisme in Spanje" gepubliceerd, dat, gebaseerd op zijn onderzoek, een lijst bevat van alle dienstplichtigen in het Britse leger , inclusief hun regimentsnummer, plaats van dienst, eenheid, indiensttreding en ontslag. Een halfduizend man besloot op de Britse Eilanden te blijven.

De laatste van deze Republikeinen, zo herinnert de auteur zich, stierf onlangs op 103-jarige leeftijd, maar "de meesten van hen stierven in de jaren negentig."

Een andere veelgehoorde mening, zo kon Scullion opmaken, is dat " iedereen na 1945 behoorlijk teleurgesteld was toen bleek dat Groot-Brittannië en de geallieerden Franco niet van de macht hadden verdreven", zoals blijkt uit foto's uit het archief van een van hen, Agustín Roa Ventura, van demonstraties op Trafalgar Square in de jaren zestig.

Kort voor de dood van dictator Francisco Franco in oktober 1975 kwamen leden van de Vereniging van Spaanse Veteranen bijeen in Whitehall, Londen, om een ​​krans te leggen bij het Cenotaaf, het monument voor de gevallenen. Onder hen was Luis Portillo, de vader van Michael Portillo, de latere Britse premier.

Volgens het onderzoek van de auteur begon de Spaanse deelname aan het Britse leger in 1940 met het Eerste Spaanse Compagnie en werd deze voortgezet door commando's binnen het Special Operations Directorate (SOE), een onderdeel van de Britse geheime dienst die ingezet moest worden op het Iberisch Schiereiland in geval van een Duitse invasie.

Anderen zaten in de zogenoemde 'sconces' en namen dienst in Gibraltar of sloten zich aan bij Britse troepen in het Midden-Oosten. Meer dan 700 mensen sloten zich aan bij het Britse leger als geniesoldaten. Ze begonnen in Noord-Afrika en zetten hun dienst voort in Italië en de Slag om de Ardennen.

" Hun rol bestreek het gehele geografische gebied ; ze vochten in Noord-Afrika, op Kreta, waren betrokken bij de invasie van Italië, bij de landing in Normandië en sommigen bereikten zelfs Berlijn in juli 1945. Zelfs na het einde van de oorlog werden twee Spaanse SAS-mannen (Special Air Service) naar Noorwegen gestuurd om de daar aanwezige Duitsers te ontwapenen", vertelt Scullion.