Eerste stierenrennen van San Fermín | De stieren van Fuente Ymbro barsten los in Santo Domingo, waarbij de zwakke punten van de renners in dit deel van de race aan het licht komen.

De Fuente Ymbro- stieren voerden in hun eentje oorlog tijdens de eerste stierenrennen van het San Fermín-festival : gedurende een groot deel van de route liepen ze afzonderlijk, zonder het gezelschap van de kudde op te zoeken, de groep waarmee ze zich beschermd voelden. Het begon allemaal met de val van twee zwarte stieren midden in de groep in Santo Domingo , in een van de smalste gedeeltes van de ren. De val van de stieren was monumentaal, en Tramposo , de enige vos in de kudde, bevond zich daar middenin. De lopers waren op dat moment erg slecht: een van hen trok de aandacht van een van de Fuente Ymbro-stieren, die bijna van richting veranderde. Hem van achteren wegsturen is niet alleen roekeloos voor jezelf, maar brengt ook de andere lopers in gevaar. De andere lopers deden geen enkele poging om de stieren de heuvel op te trekken; ze bleven passief ter plaatse. Gelukkig zorgde de traagheid van de stierenrennen ervoor dat de stieren in beweging bleven.

Voorheen stonden de stieren centraal en haalden ze verschillende jongemannen in vanwege de snelheid van de race. Zoals de laatste jaren gebruikelijk was, zagen weinigen een stier in deze eerste meters, tenminste tot aan de pauze.

De doorgang door het Stadhuisplein en door de Mercaderes was een rozenkrans van stieren, van grote, krachtige stieren, van elkaar gescheiden door een paar meter kasseien.

Bij aankomst bij de Estafeta werden drie stieren omringd door vier ossen. Achter hen liepen de andere drie achter elkaar aan, maar ze galoppeerden weg, zonder enig risico dat de stier losgelaten zou worden. Daar begon de strijd tussen de meest ervaren renners, degenen die letterlijk tussen de horens probeerden te komen. Kijkend naar de slow-motionbeelden , lijkt het allemaal op een harmonieuze dans met walsmuziek op de achtergrond. Maar nee, op de grond was geen enkele hoffelijkheid te bekennen, geen spoor van de driekwartmaat van een wals: het was een en al geduw, gebonk en veel geweld, veroorzaakt door de snelheid.

De aankomst bij het Telefónica- gedeelte bleek een van de meest surrealistische stierenrennen, met talloze jonge stieren aan de rechterkant van de route, geduwd, gestoten of krachtig gestreeld door de fijne horens van de Fuente Ymbro-stieren. Het is moeilijk te begrijpen dat er in dat gedeelte geen enkele hoornstoot valt, gezien de enorme intensiteit van de Cadiz-stieren. Ook hier drie stieren vooraan en nog eens drie achteraan, met een zeer nobele en vastberaden houding.

De race eindigde in twee minuten en 37 seconden. Volgens het voorlopige verslag van de blessures moesten zes mensen met kneuzingen naar het ziekenhuis , maar niemand had verwondingen door de hoorn van een stier.