Guillermo Hermoso de Mendoza schrijft geschiedenis in Pamplona: twee oren en een staart in de mijlpaal met Veleto

Het eerste stierenvechtevenement van het post-Pablo Hermoso de Mendoza-tijdperk in Pamplona zal de geschiedenis ingaan vanwege de prestatie van zijn zoon Guillermo met Veleto , een meesterlijke prestatie met een sensationele stier: twee oren en een staart, gevolgd door een ereronde tijdens het slepen, de kers op de taart van een buitengewone corrida door Carmen Lorenzo. Al het andere kwam daarna, of ver daarachter: het debuut van Léa Vicens – de eerste vrouw in San Fermín – gebukt onder het staal en de vastberaden wil van Roberto Armendariz. Zij droeg de ring, terwijl hij een klein oor van een groep stieren nam dat hem glorie bood.

Een prachtige stier met een lelijke naam (Pesetero) opende het stierengevecht met een fabelachtige pas , een sonore klank die Roberto Armendariz gebruikte in een lange, vlakke uitvoering totdat hij tegen het staal botste. De ovatie ging naar de pupil van Carmen Lorenzo.

Een zeer dappere El Capea sobrero (reservestier) sprong de ring in na de ongelukkige dood van de titelstier in een plotselinge botsing met een hindernis. Léa raakte de stier en Pamplona als één geheel in een energieke uitvoering, waarbij de Murube-ruiter een levendig ritme aangaf. De uitstekende prestatie van de Franse ruiter werd op het cruciale moment van haar dood en uiteindelijk overschaduwd door de overijver van de assistenten. Ze waagde het zelfs een rondje door de ring te lopen.

De hoogste standaard van het stierenvechten werd gezet door Guillermo Hermoso de Mendoza, en dat bleek uit een prijzenswaardige en goed uitgevoerde uitvoering: de derde stier vergde al zijn technische en vechtvaardigheden . Meer schieten dan ritme in zijn gehoorzaamheid. Hermoso bouwde zijn triomf op met blootstelling, accuraat in de wedstrijden. Het tweehandige duo met korte handen zette de arena zo onder spanning dat hij een lekke band, een zeer achterwaartse rejonazo en een descabello-slag over het hoofd zag: één oor.

Armendariz pakte nog een stier – een steek en een lage rejonazo – met een diepe, goed uithoudingsvermogen in de vierde stier, dankzij zijn vastberadenheid. Er was een presentatiesprong met een meer gebalanceerde vijfde stier – van El Capea – die ook opmerkelijk goed aanviel. Léa Vicens, zwak in het stoten, te hard pushend, erg open in de collecties, vond geleidelijk haar weg. Maar het was te laat en het liep niet goed af. Het viel in Pamplona goed in de smaak.

Carmen Lorenzo's geweldige stierengevecht werd afgesloten met een andere formidabele stier, qua toon vergelijkbaar met het eerste, maar zelfs beter, en daarmee leverde Guillermo het hoogtepunt van de middag en van zijn leven in San Fermín. Uitstekend. Een hoge "espazo" (zwaardsteek), een spectaculaire kill. Twee oren en een staart, en een ereronde voor Veleto tijdens de dragrace [een hattrick tot grote sympathie van de president, een ware liefhebber in al zijn beslissingen]. Het hoogtepunt van zijn carrière, een ware chupinazo (vuurwerk).