Muziek en boodschap in een wraakzuchtige Cruïlla

Als het klopt dat tradities er zijn om gebroken te worden, dan kon Cruïlla donderdag, de tweede dag van de 15e editie, een medaille in ontvangst nemen, gemaakt van veiligheidsspelden, versleten stof en luidruchtige soundscapes. Deze boodschap was duidelijk voelbaar op de tweede dag van het festival, dat begon met een knipoog naar de geschiedenis van het festival: de aanwezigheid van Reig Bord, een reggae-fusionband die in 2005 speelde op de eerste Cruïlla in Mataró. Terug naar het heden: het evenement van donderdag weerspiegelde de toewijding van het festival aan wat het de volgende sonische boom voor ogen heeft, met toegewijde artiesten zoals Fermín Muguruza, Remei de ca la Fresca, Mr. Kilombo en Dr. Calypso, om nog maar te zwijgen van de herboren Sex Pistols, voor 16.000 toeschouwers. Palestina, aquifers, het Mapuche-volk en internationale brigades deelden de schijnwerpers met muzikanten die bedreven waren in muzikale verkenningen die de grenzen van het publiek verlegden, zoals Goran Bregovic, Anne Clark, beter bekend als St. Vincent, en Seu Jorge, die, gekleed in Brat Green en met een negenkoppig orkest, muzikaal uitlegde wat de nieuwe bossa nova is. Lees ook Frisse stem en weinig anarchie bij de terugkeer van de Sex Pistols Sergio Lozano Vol energie gleed St. Vincent uit en botste tegen de microfoon toen 'Fear the Future' begon. Het publiek deze donderdag was aanzienlijk veranderd ten opzichte van voorgaande edities, toen deze dag gereserveerd was voor Latijns-Amerikaanse en Caribische klanken. Het succes van het idee was zo groot dat het uiteindelijk werd overgenomen door andere programma's dan het Double-X festival, dat, in plaats van te klagen, ervoor heeft gekozen zijn leven elders voort te zetten. En die plek is de rechtvaardiging van legendarische artiesten zoals Fermín Muguruza, de vader van Kortatu en Negu Gorriak, een symbool van protest, maatschappijkritiek en een ongeremde boodschap, die op 62-jarige leeftijd vier decennia op het podium viert. Muguruza deelde Palestijnse vlaggen uit aan het publiek voordat hij Maptuxe inzette en, in perfect Catalaans, klimaatontkenners opriep om "op te rotten!". Het anderhalf uur durende reggaenummer bevatte Dub Manifest en Yala Yala Ramalah , toepasselijker dan ooit, uit haar solocarrière, evenals de rap Radio Rahim , uit haar tijd met de band met de twee assen. Er was ook tijd voor de reggae Euska Herria Jamaica Clash, versierd met trikitixa, en bovenal een herinnering aan de Kortatu-jaren. Uit die beginperiode hoorden we de krachtige Zu atraparu arte , met kreten als "Visca catalunya lliure" (Leve Catalonië). Ook waren er Etxerat , La línea de enfrente (De rij vooraan) en He visto las calles arder otra vez (Hij zag de straten weer branden ). En natuurlijk het vrolijke en controversiële Sarri Sarri, het verhaal van een ontsnapping uit de gevangenis, dat de voorstelling afsloot met duizenden bezoekers die rondhuppelden als ontsnapte geiten, op deze protestavond met VIP-loges en een terras van Ballantine's. Lees ook Het Fòrum viert in 2026 vijf festivals, plus Cruïlla en Primavera Sergio Lozano Vóór de Irundarra verzamelden reggae- en skafans zich rond Doctor Calypso, een band die na hun 35-jarig jubileum weer tot leven was gewekt. Ze demonstreerden hun expertise met klassiekers als 2.300 miljoen of Pardalets , die hebzucht en milieuvernietiging net zo relevant weergeven als toen ze eind vorige eeuw werden gecomponeerd. Met vocalisten Sergi Monlleó, Xeriff en Lluís López, Luismi en Jordi Manyà op gitaar, veranderde de band Maniac het Vueling-podium in een feest met Maria , het gezongen Aquesta nit , Born to be alive en het levendige Toxic , dat het amfitheater van het Fòrum in een bruisende mierenhoop van hoofden veranderde. Fermín Muguruza tijdens zijn optreden op Cruïlla Alex Garcia Onbeschaamde thema's waarvan de geest deels werd gevat door Remei de ca la Fresca, die tegelijkertijd de snijdende teksten van hun tweede album, L'ham de la pregunta , presenteerden, een popliedje tegen maffiaburgemeesters en misbruikende multinationals dat Xantal Rodríguez met woede ontketende in een kleine ruimte zoals die waar Muguruza decennia geleden begon. Gisteren vulden ze de tent van Vallformosa, terwijl ze van de gelegenheid gebruikmaakte om podiumsponsor Vichy Catalán aan te vallen als voorbeeld van de bedrijven die haar Montseny vernietigen, waartegen het Col·lectiu Aigua Clara strijdt, en waarvoor ze een poster boven het podium hingen. Tussen Fermín en de Sex Pistols was er ruimte voor twee suggestieve optredens. Goran Bregovic verscheen in het wit, vooraan in het pittoreske negenkoppige zigeunerorkest Wedding and Funeral Band (er zijn ook versies met 19 en 37 leden) voor een levendige set van de auteur van het meeslepende Kalashnikov en In the Deathcar , de soundtrack van de film Arizona Baby . St Vincent trad tegelijkertijd op en herhaalde de donkere scènes die ze gewend is tijdens deze tournee ter promotie van All Born Screaming . De singer-songwriter uit Tulsa droeg een witte capuchon en gescheurde panty's toen ze met Reckless de nieuwe nummers van het album begon te spelen. Vol energie maakte Clark een misrekening en knalde ze tegen de microfoon aan het begin van Fear the Future , een vernietigende klap voor een avond met Broken Man (ze belandde weer op de grond na een uitglijder), industriële gitaren en een vleugje Spaans met een accent uit Oklahoma, en Big Time Nothing . Nothing that matter to haar fans, die genoten van Los Ageless , trad op met de gebruikelijke fysieke en interpretatieve toewijding van de artiest. Cruïlla-sfeer, deze donderdag in het Fòrum Alex Garcia Direct na de show op St. Vincent begroette het publiek de Sex Pistols enthousiast, vol enthousiasme, vol bewondering voor de vervanging van Johnny Rotten door Frank Carter, een zanger met een lange muzikale carrière als dirigent van The Gallows en The Rattlesnakes. De inwoner van Hempstead aanvaardde de riskante taak om het oorspronkelijke trio van de Pistols te leiden, die Carter, in de zeventig (Matlock, de jongste, is 68), de uitstraling van een energieke telg geven. Een verjongende aanwezigheid die veel nauwer aansluit bij de oorspronkelijke geest van de band dan de drie bejaarde oprichters die gisteravond in Barcelona aanwezig waren, klaar om hun enige album ooit te herontdekken, te beginnen met "Holidays in the Sun" op een avond waarop gebalde vuisten het Parc del Fòrum overnamen.