Tempest (Europa): “Wij volgen de filosofie van Deep Purple: evolueren, toeren en plezier hebben.”

Er was een tijd dat Joey Tempest, leadzanger van de Zweedse band Europe, een wedstrijd aanging met Jon Bon Jovi om te zien wie de meeste krullen per vierkante centimeter haar kon maken. Dat was toen The Final Countdown altijd draaide en duizenden huizen die iconische melodie, afkomstig van de synthesizer van toetsenist Mic Michaeli, imiteerden op Casio-orgels die als kerstcadeau werden gegeven. Het waren de jaren 80 en Europa veroverde een publiek dat in Spanje, door een homofoon fenomeen, de "final countdown" van het refrein van het nummer omvormde tot een schreeuwende "salsa stoofpot".

Europa splitste zich in 1992 met de opkomst van grunge, maar de leden kwamen in 2004 weer bij elkaar. Sindsdien hebben ze verschillende albums uitgebracht en regelmatig getourd. COVID legde hun productie stil, maar Joey Tempest, John Norum (gitaar), Mic Michaeli (keyboards), John Leven (bas) en Ian Haugland (drums) blijven zich volledig inzetten. Zonder hun krullen – gestyled ten gunste van een bob van gemiddelde lengte – maar met de ervaring van niet alleen die hit die resoneerde van de botsauto's op kermissen in de jaren 80 tot enkele van de meest uitverkochte stadions, maar ook van de elf albums die ze tot nu toe hebben uitgebracht. En er staat er nog eentje op stapel. Er zit veel kracht in al deze nieuwste albums, gericht op een deskundig en muzikaal volwassen publiek.

Nieuw album "De nummers zullen behoorlijk melodieus en tegelijkertijd heel krachtig en zwaar zijn. We nemen het in de herfst op en het komt in 2026 uit."

Ze maken vijf stops in Spanje. Een daarvan is het Porta Ferrada Festival in Sant Feliu de Guíxols, waar ze morgen, zaterdag, om 22.00 uur hun rock/metaloptreden geven. De Zweedse band opent het concertprogramma in de stad Girona.

Jullie hebben sinds jullie comeback meer albums uitgebracht dan in de jaren 80. Is Europe vandaag de dag meer een hedendaagse rock/metalband dan een band die vastzit aan het verleden?

We waren jong in de jaren 80... We deden veel. We waren gewoon muzikanten, een rockband die niets bijzonders probeerde te doen. We volgden onze intuïtie. Onze mentoren waren Deep Purple, omdat ze altijd veranderden en wilden toeren en plezier maken.

Vind je dat het meer dan ooit op Deep Purple lijkt?

Misschien. Ik weet niet of we op hen lijken, maar we hebben dezelfde filosofie: proberen te evolueren en nieuwe dingen uitproberen, en blijven toeren, hard blijven werken.

Maar hun geluid is nu krachtiger, harder en organischer dan in de jaren 80...

Ja. We zijn teruggegaan naar de opnametechnieken van de jaren 70, die we als de beste beschouwen. In de jaren 80 waren er digitale galmen, getriggerde drums, veel limiters en compressoren... Het was waanzinnig. En daarom klinkt de productie net even anders. Daarom wilden we graag wat meer terug naar de meer natuurlijke opnametechnieken.

Ook de ballads, in de stijl van Carrie , hebben ze achter zich gelaten.

Dank je wel! (Lacht) Dat is een goede opmerking.

Heb je er ooit aan gedacht om The Final Countdown van je concert-afspeellijst te verwijderen?

Niet veel. We waren ooit van plan om het te doen, maar het concert werd afgelast, dus we zagen het als een voorteken. Maar misschien moeten we er vandaag maar mee stoppen...

'De laatste aftelling' "We waren van plan om het nummer op een gegeven moment te verwijderen, maar het concert werd afgelast, dus we zagen dat als een voorteken."

Omdat?

Het zou in de krantenkoppen komen!

Wordt de rock/metal scene sterker in Zweden, met bands als Ghost, Opeth en Europe aan het roer?

We zijn bevriend met zowel Ghost als Opeth. We ontmoetten Opeth een paar maanden geleden in Zuid-Amerika. We waren met hen op tournee, samen met Scorpions en Judas Priest. Ze komen ook naar ons optreden, dus dat is cool.

Deze tournee omvat vijf concerten in Spanje, meer dan in welk ander land dan ook. Is er een speciale band met het Spaanse publiek?

Ja, we hebben de afgelopen vijf jaar gemerkt dat er iets is gegroeid. We waren er vorig jaar en kregen goede reacties van het Spaanse publiek.

Kunt u nog steeds hetzelfde stembereik bereiken als toen u jonger was?

Ik heb veel geluk gehad. Het is me gelukt om het grootste deel te zingen, maar ik zing niet alle hoge nummers. Maar ja, ik heb geluk. Tot nu toe gaat het goed.

Ben je bang dat jou iets soortgelijks zal overkomen als Axl Rose?

Niet veel. Ik heb ze [Guns 'n' Roses] al een tijdje niet meer zien spelen... maar ik weet dat het voor elke zanger moeilijk is. Zanger zijn is niet makkelijk als je veel op tournee bent.

Het is alweer een jaar geleden dat je je laatste album uitbracht. Waarom deze lange studiopauze?

We hebben veel gewerkt met Bag of Bones, War of Kings en Walk the Earth. Daarna namen we een pauze. Maar toen kwam COVID, en ik was in Engeland, de andere jongens waren in Zweden. We zagen elkaar lange tijd niet, maar we begonnen allemaal muziek te schrijven. In zekere zin heeft deze lange pauze ons ertoe aangezet om echt interessante dingen te schrijven. Ik denk dat het zal voelen als een nieuw debuutalbum. Het wordt geweldig. De nummers zijn fantastisch. Soms is het goed om een ​​lange pauze te nemen, maar we willen er geen gewoonte van maken. We willen het niet nog een keer doen.

Documentaire "We vonden een oude doos met VHS-banden met veel spullen uit de jaren 80, uit hotelkamers en repetitieruimtes van toen we kinderen waren."

En hoe zal het klinken?

We weten het niet precies. Het wordt een heel goed songwritingproject, omdat we de tijd hadden om het te schrijven. Het wordt behoorlijk melodieus en tegelijkertijd heel krachtig en heavy. We nemen het in de herfst op en het komt volgend jaar uit.

Er is ook een documentaire in de maak. Hoe verloopt de productie?

Lang, zo'n zes of zeven jaar. Een videoploeg begon ons te filmen in Australië, en ook in Zuid-Amerika, en volgde ons overal. We wisten niet dat we de documentaire aan het maken waren. We wisten alleen dat ze ons filmden tijdens een tournee. Toen, tijdens COVID, dachten we dat we misschien de officiële documentaire moesten maken. We vonden een oude doos met VHS-banden met veel materiaal uit de jaren 80, van hotelkamers, repetitieruimtes van toen we nog heel jong waren. En toen waren er de jaren 90... die waren moeilijk voor ons, maar je ziet hoe we weer bij elkaar zijn gekomen... We hopen hem volgend jaar ook uit te kunnen brengen.