De stabiele dollar en de dalende inflatie kunnen de waarschuwingssignalen op het gebied van werkgelegenheid en lonen niet verhullen.
De inflatie begint tekenen van inperking te vertonen, de dollar blijft stabiel en de economische activiteit vertoont af en toe een opleving . Denationale overheid staat echter voor een stille uitdaging die de economische vooruitgang dreigt te ondermijnen: de verslechtering van de formele werkgelegenheid en het verlies aan koopkracht van de lonen.
Recente rapporten van particuliere adviesbureaus en overheidsinstanties bevestigen dat er, ondanks de bereikte macro-economische orde, nog steeds geen sprake is van een robuust herstel van de geregistreerde werkgelegenheid of een daadwerkelijke inkomensverbetering. In deze context is het Garrahan Ziekenhuis het epicentrum geworden van een loonconflict dat zich naar andere delen van de staat zou kunnen uitbreiden als het niet met chirurgische precisie wordt aangepakt.
Volgens de Argentijnse Industriële Unie (UIA) vertoont de werkgelegenheid in de industrie geen duidelijke tekenen van herstel. Na twaalf maanden van maandelijkse dalingen blijft de werkgelegenheid in de industrie nauwelijks boven het dieptepunt van juli 2024 en ligt nog steeds 7,9% onder het hoogtepunt van oktober 2013.
Officiële gegevens bevestigen deze trend. Het gemiddelde inkomen per hoofd van de bevolking bedroeg $ 442.596 in het laatste kwartaal van 2024, terwijl de mediaan $ 320.000 bedroeg. Voor mensen met een salaris zonder pensioenkorting bedroeg het gemiddelde inkomen slechts $ 415.730, vergeleken met een basisvoedselpakket dat voor een gemiddeld gezin al meer dan een miljoen pesos bedraagt.
Net als bij het conflict rond de universiteit, benadrukt de zaak-Garrahan niet alleen de loondruk, maar ook de afwezigheid van traditionele vakbondsstructuren, die worden vervangen door zelfgeorganiseerde werknemers die de door minister Luis Caputo vastgestelde limiet van 1% op de maandelijkse loonsverhoging afwijzen.
De plaatsvervangende commandant van het ministerie van Volksgezondheid, Cecilia Loccisano , was verantwoordelijk voor het aanscherpen van het officiële standpunt: ze dreigde met audits, trok de aanwezigheid van "ñoquis" in twijfel en verspreidde geruchten over een mogelijke salarisverhoging van $ 400.000, die nog niet is gerealiseerd. Als dat bedrag wordt omgezet in een bonus of salarisverhoging, zou dat een verhoging van meer dan 50% impliceren, wat het systeem van begrotingsevenwicht onder druk zou zetten.
Garrahan Ziekenhuis – De waarheid achter het conflict. Garrahan heeft 953 administratieve medewerkers en slechts 478 fulltime artsen. Wat opmerkelijk is: het budget voor administratieve salarissen is hoger dan dat voor de gehele medische staf.
Het ministerie steunt Garrahan en…
Mario Lugones , de huidige minister van Volksgezondheid en een sleutelfiguur voor de regeringspartij in dit gebied, houdt toezicht op instanties zoals de Gezondheidsautoriteit, PAMI, ANMAT en het Agentschap voor Gehandicapten. Zijn rol werd versterkt na het vertrek van Mario Russo en hij vertrouwt op banden met figuren zoals Luis Barrionuevo en Enrique "Coti" Nosiglia .
Volgens bronnen binnen de industrie is Lugones al van plan om nationale ziekenhuizen over te dragen aan de provincies of aan particulier beheer, een strategie waar ook Garrahan zelf bij betrokken zou zijn. Ondertussen blijft zijn entourage afgeschermd en vermijdt het blootstelling aan het escalerende conflict.
Loccisano's imago hangt ook samen met controverses uit het verleden. Ze is de ex-vrouw van voormalig Macri-minister Jorge Triaca , met wie ze het adviesbureau Eficci SRL deelde. Hoewel ze niet langer als partner vermeld staat, tekende het bedrijf een overeenkomst met het stadsbestuur van Buenos Aires voor 37 miljoen dollar, zoals onlangs werd onthuld door de website El Disenso. De overdracht van de aandelen aan Triaca maakte deel uit van de echtscheidingsregeling.
Het conflict met de artsen legt ook de terugtrekking van traditionele vakbonden bloot. De staking van Garrahan was, net als de universitaire staking ervoor, buiten de vakbondsstructuren om georganiseerd. De minister van Arbeid, Julio Cordero , reist naar de IAO en is evenmin tussenbeide gekomen: hij is niet door Human Capital gemachtigd om te bemiddelen.
De vakbondsonrust escaleert, met meer dan 100 actieve Crisispreventieprocedures (CPP's) voor ontslagen of schorsingen in sectoren zoals metaalbewerking, banden, textiel en transport. De CGT, verzwakt en zonder de capaciteit voor echte mobilisatie, klampt zich vast aan generatieverandering als laatste hoop.
Hoewel de regering erin is geslaagd de dollar te stabiliseren en de inflatie te beteugelen, begint het sociale front op te warmen. Het prioriteren van fiscaal en monetair beleid brengt zichtbare kosten met zich mee op gevoelige gebieden zoals gezondheidszorg, onderwijs en werkgelegenheid. Voor de regering-Milei zal het voorkomen dat geïsoleerde uitbraken uitgroeien tot wijdverspreide branden cruciaal zijn in de tweede helft van het jaar.
elintransigente
