Sinds wanneer zijn wij piñata’s?

Geen idee. De waarheid is dat er pijnlijke episodes zijn, zoals recentelijk tussen Peña Nieto en López Obrador, die zich overleverden aan de genade van president Donald Trump. Er zijn ook zeer waardevolle episodes, waarvan er minstens een paar plaatsvinden in het Capitool, waarin leiders op een volkomen fatsoenlijke manier spreken.

President Claudia Sheinbaum verklaarde een paar dagen geleden: "In onze relatie met de Verenigde Staten is Mexico niemands piñata."

"Laat ze zich concentreren op hun land, dat al genoeg problemen heeft. Laat ze Mexico niet als campagnelocatie gebruiken, want Mexico geeft de Verenigde Staten op veel manieren het nakijken. Qua waarden, ethiek, ontwikkeling, op veel vlakken."

Zoals u kunt zien komt de allegorie van de piñata van de president; zij was degene die de term gebruikte.

Maar nu we het erover hebben, moet gezegd worden dat Mexico al jarenlang verbonden is met het lot en de timing van de Verenigde Staten. Om nog verder te gaan: in het Morena-tijdperk van de federale regering begon elk jaar met het risico van een economische ineenstorting. Dat gebeurt niet omdat de export en geldovermakingen dit verhinderen, en ook omdat de Noord-Amerikaanse economie sterk is.

President Salinas de Gortari had de visie van een vrijhandelsovereenkomst en wist Bush sr. ervan te overtuigen om met Canada samen te werken. Vanaf dat moment begon een proces van ontwikkeling van kleine en middelgrote bedrijven die allianties met partners vormden. Grote bedrijven bouwen hun fabrieken om te profiteren van de nabijheid van de Amerikaanse markt. Deze trend zet zich steeds verder door. Mexico is al enkele jaren de grootste of op één na grootste handelspartner van de Verenigde Staten.

Toen president Bill Clinton president was, gaf hij na de blunder in december een reddingsboei van 50 miljard dollar weg en gaf hij Mexico een recept mee waarin hij aangaf dat Mexico zijn binnenlandse markt moest ontwikkelen.

Dat is nu juist wat wij nog niet helemaal begrijpen. Fox opperde het idee om kleine bedrijven te ondersteunen. Dat was geen slecht idee, maar het bleef niet hangen.

Dit zijn de ups en downs in de relatie met de grootmacht, die ongeveer 30 miljoen mensen van Mexicaanse afkomst of voorouders op haar grondgebied heeft, van wie ongeveer 12 miljoen ongedocumenteerd zijn. Deze groepen genereerden geldovermakingen die vorig jaar in totaal meer dan 65 miljard dollar bedroegen. Deze geldovermakingen werden gedaan door de beste werknemers van Mexico, niet door helden; Dit is een grap, of zelfs een belediging voor degenen die zijn gemigreerd vanwege een gebrek aan kansen of onzekerheid in hun gemeenschappen.

Voor de volledigheid: weet u hoe vaak López Obrador en Sheinbaum ontmoetingen hebben gehad met Mexicaanse gemeenschappen in de Verenigde Staten? Nul. Nog één ding: weet u hoe lang geleden er een staatsvergadering is geweest? Al 25 jaar.

De president heeft Trump al vier maanden niet meer ontmoet. In die periode heeft de president wel gesproken met de twee premiers van Canada en met leiders uit verschillende landen, waaronder zelfs uit het hele continent. Met Sheinbaum alleen nog maar telefoontjes…

Het piñata-ding kwam uit de mond van Claudia Sheinbaum. Het hangt af van haar en haar toespraken in het weekend, waar Trump en zijn functionarissen tot nu toe nog niet op hebben gereageerd. Misschien is het nu wel anders, nu ze een ambassadeur in functie hebben.

De waarheid is dat Mexico over alle benodigde middelen beschikt om de concurrentie met de grote spelers aan te gaan, betere leefomstandigheden voor haar inwoners te creëren en een ideale ontwikkelings- en groeisnelheid te bereiken. Maar daarvoor is een plan, richting, talent, investering en vooral de garantie nodig dat drugshandel en migratie, in al hun vormen, niet langer de centrale kwesties zijn; Alles is haalbaar, maar met degenen die nu de macht hebben, zie en voel je het niet.