Tarieven: Trumps dinosaurus opnieuw geladen

Toen de Twaalfdaagse Oorlog eindigde, waren de tarieven nog steeds van kracht.

Met toestemming van Augusto Monterroso is het de dinosaurus die daar aanwezig is, degene die nu, na wat hij presenteert als een militaire overwinning die hem de lucht geeft die hij nodig had na meerdere nederlagen, verwaand weer naar voren komt: dat is Donald Trump.

In Mexico leidt de aandacht die het politieke fenomeen van de president van de Verenigde Staten genereert af van de aandacht die de demonen in ons eigen land verdienen. Zij militariseren en censureren en zijn op weg om de democratie de genadeslag toe te brengen met de verdwijning van de burger INE.

De wapenstilstand in het Midden-Oosten is precies dat: een impasse in een al tientallen jaren durend conflict tussen Iraniërs en Israëliërs, waardoor economieën de ruimte krijgen om hun aandacht weer te richten op een bedreiging – niet militair, maar commercieel – die niet ver verwijderd is van het veroorzaken van stagflatie, recessie en inflatie.

Het ego van Donald Trump wordt tegenwoordig gesterkt door zijn ogenschijnlijke militaire triomf. En als de peilingen zijn MAGA (Make America Great Again)-aanhangers steunen, wordt het steeds moeilijker hem terug te zien in de bilaterale onderhandelingen die hij voert met de markten die door zijn tarieven worden getroffen.

De volgende belangrijke datum is 9 juli, de dag waarop de regering-Trump eenzijdig besloot de bilaterale onderhandelingen te beëindigen en zogenoemde wederkerige tarieven in te voeren.

Trump verliet het militaire commandocentrum, ging aan boord van Air Force One op weg naar Den Haag en kwam terug met wat hij wilde: een toezegging van de NAVO-leden om de militaire uitgaven te verhogen tot 5% van hun bruto binnenlands product.

Met dit gevoel van almacht zal hij met iedereen, of bijna iedereen, handelsverdragen willen sluiten, omdat China hem al heeft laten zien dat het land zijn eigen boontjes kan doppen.

En in deze voortdurende verwarring in het tijdperk van Trump 2.0 moet Mexico niet alleen streven naar een enigszins gunstige handelsdeal, maar naar iets dat lijkt op wat ooit de "hele enchilada" werd genoemd: de poging begin 20e eeuw om migratie, veiligheid en handel aan elkaar te koppelen, die mislukte door de aanslagen van 11 september.

Zelfs met de toegenomen druk van de Trump-regering op Mexicaanse belangen, kan dit land een voordeel behalen als het beseft hoe belangrijk het is om de grens te versterken voor de Amerikaanse veiligheid. Dat is niet alleen om migratie of drugshandel te beteugelen, maar ook om eventuele terroristische dreigingen aan te pakken.

Trump vertelt een verhaal over militair succes en de overgave van het Iraanse regime, waarmee hij vooruitblikt op de toekomstige gevolgen voor degenen die hij als zijn vijanden beschouwt.

De dreiging van de handel blijft bestaan, er vinden nog steeds invallen in het land plaats en de voortgang in handelsbesprekingen verloopt traag en is tot nu toe onproductief. Maar dat is de realiteit van de bilaterale relatie op dit moment.

Het is nog te vroeg om te zeggen of Trump daadwerkelijk de overwinning in het Midden-Oosten heeft behaald, maar het is wel duidelijk dat hij vandaag arroganter zal zijn. De betrekkingen met Mexico – handel, immigratie en veiligheid – behoren tot zijn openstaande kwesties.