De wetenschap verklaart bijna-doodervaringen als volgt: "De meest gangbare opvatting is dat het hallucinaties zijn."

Een van de grote mysteries van de wetenschap is wat er na de dood gebeurt. Er is geen zekerheid over wat er gebeurt, maar we hebben wel getuigenissen van mensen die dicht bij de dood zijn geweest of klinisch dood zijn. Dit worden 'bijna-doodervaringen' genoemd.

Veel getuigenissen vallen vaak samen met taferelen zoals een licht aan het einde van een tunnel , een zwevend of vliegend lichaam, vredige natuurlijke omgevingen of gevoelens van intens welzijn. Maar wat zegt de wetenschap?

Ken Drinkwater, doctor in de psychologie aan de Manchester Metropolitan University, heeft er onderzoek naar gedaan. Hij vertelde aan The Mirror : "Een bijna-doodervaring is een ingrijpende psychologische gebeurtenis met mystieke elementen. Het komt meestal voor bij mensen die dicht bij de dood staan ​​of tijdens situaties van intense fysieke of emotionele pijn, maar kan ook voorkomen na een hartaanval of hoofdtrauma, of zelfs tijdens meditatie en flauwvallen. Ze komen verrassend vaak voor: een derde van de mensen die dicht bij de dood zijn geweest, geeft aan er een te hebben meegemaakt."

"Veelvoorkomende kenmerken die mensen melden, zijn gevoelens van tevredenheid, psychische losmaking van het lichaam (zoals buitenlichamelijke ervaringen), snel door een lange, donkere tunnel bewegen en een helder licht betreden", aldus Drinkwater.

De onderzoeker stelt dat neurowetenschappers Olaf Blanke en Sebastián Diéguez twee soorten bijna-doodervaringen hebben voorgesteld. Type één, geassocieerd met de linkerhersenhelft, gaat gepaard met een veranderd tijdsbesef en vliegindrukken. Type twee, dat de rechterhersenhelft aantast, wordt gekenmerkt door het zien of communiceren met geesten, en het horen van stemmen, geluiden en muziek.

"Het is niet duidelijk waarom er verschillende soorten bijna-doodervaringen bestaan, maar het zijn wel specifieke interacties tussen hersengebieden die deze verschillende ervaringen teweegbrengen", vervolgt Drinkwater.

"De temporaalkwabben spelen ook een belangrijke rol bij bijna-doodervaringen. Dit hersengebied is betrokken bij de verwerking van sensorische informatie en geheugen, dus abnormale activiteit in deze kwabben kan vreemde sensaties en waarnemingen veroorzaken", legt de expert uit.

Volgens Drinkwater omvatten wetenschappelijke verklaringen voor bijna-doodervaringen depersonalisatie , een gevoel van scheiding van het eigen lichaam. Wetenschapsauteur Carl Sagan suggereerde zelfs dat de stress van de dood een herinnering aan de geboorte creëert, wat suggereert dat de 'tunnel' die mensen zien een herinterpretatie van het geboortekanaal is.

Maar er zijn andere verklaringen. Sommige onderzoekers beweren dat de endorfine die vrijkomt tijdens stressvolle gebeurtenissen iets vergelijkbaars kan veroorzaken als een bijna-doodervaring, met name door pijn te verminderen en plezierige sensaties te versterken. Ook anesthetica zoals ketamine kunnen kenmerken van bijna-doodervaringen nabootsen, zoals buitenlichamelijke ervaringen.

"Onderzoekers hebben bijna-doodervaringen ook verklaard door cerebrale anoxie, een zuurstoftekort in de hersenen. Een onderzoeker ontdekte dat piloten die bewusteloos raakten tijdens snelle acceleratie, kenmerken beschreven die vergelijkbaar waren met die van een bijna-doodervaring, zoals tunnelvisie", aldus Drinkwater.

"Zuurstofgebrek kan ook temporaalkwabaanvallen veroorzaken, die hallucinaties veroorzaken . Deze kunnen vergelijkbaar zijn met een bijna-doodervaring", voegt hij eraan toe.

"Maar de meest algemeen aanvaarde verklaring voor bijna-doodervaringen is de 'stervende hersenen'-hypothese. Deze theorie stelt dat bijna-doodervaringen hallucinaties zijn die worden veroorzaakt door hersenactiviteit wanneer cellen beginnen af ​​te sterven", voegt de Britse onderzoeker eraan toe.

Omdat deze gebeurtenissen zich voordoen in crisismomenten, zou dit de verhalen van overlevenden verklaren. Het probleem met deze theorie, hoewel plausibel, is dat ze niet alle kenmerken verklaart die kunnen optreden tijdens bijna-doodervaringen, zoals de reden waarom mensen buitenlichamelijke ervaringen hebben.