Ongeschoolde cultuur en het einde van de elite
- Een paar weken geleden gaf veteraan Mário Crespo een briljant optreden bij CNN. Geweldig, want deze soort is al heel lang niet meer op televisie gezien. Hij legde duidelijk en onafhankelijk de tarieven, Trump en het economische conflict met China uit. Mário Crespo leest verder. Hij noemde García Márquez en Hemingway, grote auteurs die zijn gesprekspartner waarschijnlijk nog nooit had gelezen en waarvan hij waarschijnlijk nog nooit had gehoord. Crespo bracht de geur en de herinneringen van de beschaafde cultuur met zich mee, in contrast met de cultuur die vandaag de dag heerst. Een ongeschoolde cultuur van banaliteit en frivoliteit. Dat is de cultuur van de meerderheid van de nieuwe generaties politici, van de huidige en van de volgende generaties. Het is een reproductie die de meerderheid van de ouders en kinderen belooft. Nieuwe generaties werden gevormd door universiteiten die niet langer een geletterde cultuur eisten en waardeerden. Een ongeschoolde cultuur die na 25 april de scholen overnam en het onderwijs verwoestte. Een ongeletterde, egalitaire, relaxte, permissieve en idiote school, die haar hoogtepunt bereikte met de laatste minister van 'Onderwijs' onder António Costa, een vreemde man, blijkbaar geobsedeerd door seks en sanitaire voorzieningen. Samen met wat vrienden heb ik op school tegen deze ravage gevochten, maar door de algehele onverschilligheid en onverantwoordelijkheid van alle partijen was dit een verloren strijd. De gevolgen waren te voorzien en zijn vandaag de dag nog steeds duidelijk merkbaar in de toestand van het land.
- Deze situatie van de elite is niet alleen bij ons het geval. Het is de tijd, voor Europa en het Westen, om eens te kijken naar de Europese Commissie en de mensen die haar runnen. Maar onze endemische achterstand maakt de gevolgen van dit fenomeen voor ons nog dramatischer. Ik herinner me dat een regering en een pseudo-minister van Cultuur probeerden de 500e geboortedag van Camões uit te wissen.
- Zoals Michel Roccard, een opmerkelijke politieke figuur, een paar jaar geleden schreef (in een laatste interview met Le Point): "Hoe kan iemand zonder de gewoonte of de tijd om te lezen, zonder te lezen en "met zo weinig kennis, de wereld begrijpen, een overheidsproject ontwerpen, een transformatief programma implementeren?" Heb je verantwoordelijkheidsgevoel en gevoel voor ontwikkeling? Kijk naar de 'debatten' in de Algemene Vergadering van de Republiek en op televisie. En let op wat er gebeurt met de informatie, met de vloedgolf aan reacties zonder enige verhelderende, onderbouwde en onafhankelijke referentie. Met het onophoudelijke gebabbel van het nieuws, waarin nieuwsverhalen de boventoon voeren, zonder dat er materiaal of tijd wordt gegeven om het te begrijpen. Het systeem zorgt ervoor dat de geest wordt afgeleid, verdoofd en verward.
- Het is toepasselijk om Vargas Llosa te citeren bij het in ontvangst nemen van de Nobelprijs voor Literatuur: “Leren lezen op vijfjarige leeftijd was 'het belangrijkste' dat me in mijn leven is overkomen. (…) Terwijl literatuur de verbeelding stimuleert, zorgt het ervoor dat we de wereld waarin we leven met veel kritischer ogen bekijken, wekt het in ons een ontevredenheid met de echte wereld op, en voor mij is dit een van de grote drijfveren van de menselijke vooruitgang, van verandering, van transformatie. Waarschijnlijk zouden we zonder fictie, zonder fantasie, zonder deze mechanismen om onszelf te ontvluchten, die we aan fictie te danken hebben, nog steeds in grotten leven. Literatuur is niet alleen een bron van plezier, maar ook van vooruitgang voor de mensheid. Vraag bijvoorbeeld aan Montenegro en Pedro Nuno Santos wat het laatste boek was dat ze lazen. Of wat 8 keer zeven of 9 keer 8 is. En hoeveel politici zullen bijvoorbeeld de datum kennen van de verovering van Ceuta, de fundamentele episode die het begin markeert van het epos van de Portugese maritieme expansie? Welke toekomst heeft een land zonder geheugen?
Jornal Sol
