Claire McCardell voorspelde ons huidige modemoment
Style Points is een column over hoe mode en de rest van de wereld met elkaar verbonden zijn.
Net afgestudeerd, nog steeds in die vreemde limbo tussen student en jongvolwassene, liep Elizabeth Evitts Dickinson de Maryland Historical Society binnen. Het was 1998 en ze droeg "een enorm oncomfortabel pak", herinnert ze zich. "Het was zo erg. Ik probeerde nog steeds uit te vinden hoe ik me als een professionele vrouw moest kleden."
Wat Dickinson tijdens dat bezoek zag, zou haar wereldbeeld veranderen. De strakke, luchtige kledingstukken die ze tentoonstelde, waren de antithese van haar stijve, professionele cosplay, die geen zakken had en haar deed goochelen met haar lippenstift en sleutels. Ze had de naam van de ontwerpster nog nooit eerder gehoord, maar op het label stond "Claire McCardell".
Model Lisa Fonssagrives draagt Claire McCardell in 1952.
"Ik realiseerde me niet dat veel van wat er in mijn kast hing en opgevouwen in mijn lades lag, grotendeels te danken was aan haar en het werk dat ze in de jaren 30 en 40 deed om de Amerikaanse sportkleding te verbeteren", zegt Dickinson. De kledingstukken zagen er niet alleen opvallend eigentijds uit, maar "ik besefte meteen dat ze iets boden wat ik als vrouw niet kreeg." Namelijk: comfort, flexibiliteit en, het allerbelangrijkste, vrijheid.
"Ik raakte meteen nieuwsgierig hoe een jonge vrouw uit een plattelandsdorpje in Maryland een van de belangrijkste modeontwerpers werd", zegt Dickinson, "in een tijd dat vrouwen nog niet eens een eigen bankrekening konden openen." Die openbaring leidde ertoe dat de schrijfster een artikel schreef voor The Washington Post Magazine ter gelegenheid van de verjaardag van de beroemde Monastic-jurk van de ontwerpster. En vervolgens naar haar nieuwe boek, Claire McCardell: The Designer Who Set Women Free .
McCardell groeide op als een boomklimmende, stoere meid en ergerde zich altijd aan de beperkende kleding die van meisjes werd verwacht. Zoals ze ooit zei: "Mannen hebben geen last van het kledingprobleem – waarom zou ik hun voorbeeld niet volgen?" Ze werkte zich op in de designwereld en concentreerde zich op het inbouwen van het comfort en gemak dat vrouwen lange tijd in hun kleding werd ontzegd. Enkele van haar innovaties: een focus op mix-and-match kledingstukken voordat die algemeen verkrijgbaar waren. Het idee van een capsulegarderobe, of wat ze "de duffelbaggarderobe" noemde. Wikkeljurken. Truien met capuchons. Athleisure zoals leggings en moderne badpakken. Ritsen aan de zijkant voor extra gemak. En natuurlijk zakken.
Hoewel ze een belangrijke rol speelde in het creëren van zoveel bouwstenen van het moderne mode-ecosysteem, heeft juist die vertrouwdheid het makkelijker gemaakt om haar prestaties teniet te doen. "Veel van wat ze ontwierp, is de basis geworden", zegt Dickinson. "Het is al zo verweven met onze garderobe dat er geen enkele jurk is waar we kunnen zeggen: 'Het is een McCardell.'"
Een badpak en rok ontworpen door Claire McCardell.
En hoewel haar naam misschien niet direct doet denken aan een kenmerkend silhouet of een iconische handtasvorm, was haar aanpak ronduit revolutionair. "McCardell was een van die zeldzame ontwerpers die nadacht over de vrouwelijke beleving van kleding. Ze was niet zo geïnteresseerd in de maatschappelijke blik, of de mannelijke blik", zegt Dickinson, die opmerkt dat mode in die tijd nog steeds werd bepaald door de grillen van Parijse ontwerpers. "Het sijpelde als goedkope namaak door naar Amerikaanse vrouwen die te horen kregen dat ze zich moesten kleden als de hertogin van Windsor." Nu kwam McCardell met een pretentieloos alternatief, dat bekend zou worden als Amerikaanse sportkleding.
McCardell kwam ook op het toneel in een tijd waarin vrouwelijke ontwerpers, die tegenwoordig opvallend ondervertegenwoordigd zijn aan het roer van grote modehuizen, aanzienlijke macht in de industrie hadden. " Er bestond echt een vergeten feminisme", merkt Dickinson op. "[Vrouwen] hebben in feite de New Yorkse mode uitgevonden. Terwijl mannen meestal de productiebedrijven bezaten, waren het vooral vrouwen die de hoofdontwerpers waren."
Zomerjurkontwerpen van McCardell.
Dat zou echter snel veranderen. Terwijl Dickinson schreef, was de hedendaagse traditiegetrouwe vrouwenbeweging nooit ver van haar gedachten. En na de Tweede Wereldoorlog ondergingen mode en cultuur een vergelijkbare conservatieve verschuiving, waarbij vrouwen terugtrokken uit de beroepsbevolking (en het atelier) en zich richtten op beperkende, wespentaille, kogelbeha-achtige stijlen. McCardell was uitgesproken over deze regressieve terugkeer, zegt Dickinson, en zag het als "de kanarie in de kolenmijn voor een bredere maatschappelijke dood van de autonomie van vrouwen, het idee dat ze in de mode zagen wat vrouwen verteld werd te zijn: mooi, lieflijk, geobjectiveerd, thuisblijfmoeders." McCardell ging publiekelijk in discussie met Franse ontwerpers, waaronder Jacques Fath, "omdat dit een moment was waarop mannen zeiden: 'Vrouwen zouden geen ontwerpers moeten zijn. Vrouwen zouden de kleren moeten dragen, en mannen zijn de kunstenaars.'" Je ziet niet alleen dat vrouwen worden teruggedraaid in wat hen werd verteld dat ze mochten dragen, maar ook: 'Vrouwen horen niet op de werkvloer; vrouwen moeten uit de ontwerpstudio stappen en het aan de mannen overlaten.'
McCardell stierf jong en haar ontwerpen worden misschien niet zo goed herinnerd als die van haar meer opvallende collega's. Maar zelfs als dit de eerste keer is dat je haar naam leest, is haar invloed ongetwijfeld in je garderobe geslopen. Ontwerpers van Calvin Klein tot Anna Sui hebben haar als inspiratiebron genoemd, en versies van de kledingstukken die zij als pionier ontwierp, hangen nog steeds in onze kledingkasten. Elke Substacker die je momenteel aanbeveelt om te investeren in een capsulegarderobe, heeft veel te danken aan haar Six Separates, de voorloper van Donna Karans Seven Easy Pieces. En haar onlangs heruitgegeven boek uit 1956, What Shall I Wear?, is dé TikTok-modegoeroe. Net als Dickinson: als je McCardell eenmaal ergens hebt gezien, zul je haar al snel overal tegenkomen.
elle
