Maar drie? Ik wil 60 Salazars!

Voor mij hebben we geen drie Salazars nodig. We hebben er zestig nodig. Eén voor elk parlementslid uit Chega.

Veel lezers zijn waarschijnlijk al eens een zielig TikTok-figuur tegengekomen, bekend als Tiago Grila. De tactiek van dit personage om volgers en views te krijgen – of wat dat dan ook is – bestaat uit het spuien van onzin, altijd maar escalerend, want anders verliest het zijn aantrekkingskracht en daarmee ook volgers en views – of wat dat dan ook is. Even wat context: deze idioot bekende publiekelijk dat hij iemand in Amadora had aangereden (het is ongelooflijk hoe dit soort idiote daden altijd in de buitenwijken belanden…) en vluchtte vervolgens. Natuurlijk, toen hij in het nauw werd gedreven, herriep hij zijn woorden en ontkende hij het. Klinkt dat bekend?

Op dit moment hebben we in Portugal 60 Grilas in het parlement. Het zijn de afgevaardigden van de Chega-partij. Een stelletje simpele zielen die gedijen op vulgariteit, onzin, gratuite beledigingen en kleinzielige ruzies.

Laten we teruggaan naar Salazar.

André Grila zegt dat hij zich de man uit Santa Comba niet herinnert. Ik denk niet dat dat een excuus is. Ik was geen tijdgenoot van Afonso Henriques, maar ik heb wel over onze eerste koning gelezen en gestudeerd. André Grila zou hetzelfde moeten doen met betrekking tot António de Oliveira Salazar.

We krijgen dus de indruk dat André Grila's kennis over de voormalige voorzitter van de Raad beperkt is tot RTP Memória (een Portugese televisiezender) en Wikipedia.

Hier moet ik professor Nogueira Pinto ter sprake brengen. Heeft André, Grila's mentor, die hij als een groot redenaar beschouwt, hem niets geleerd? Heeft hij hem niet in ieder geval de biografie van Ribeiro de Menezes aanbevolen? Ik maak deze verwijzing omdat Nogueira Pinto Salazar verdedigde in een televisiewedstrijd (en won). Om kort te gaan: deelnemen aan een televisiewedstrijd over de grootste Portugees aller tijden is een schande, want de grootste Portugees aller tijden, en dat voor altijd, kan natuurlijk alleen de eerste met die naam zijn. Maar laten we verder gaan...

Nogueira Pinto had Grila André kunnen vertellen dat Salazar niet mocht schreeuwen. Hij was niet onbeleefd. Noch in de Nationale Vergadering, noch elders. Om het Portugese volk voor zich te winnen, zei hij niet dat hij in een favela woonde, noch gooide hij papieren in de lucht.

Salazar – hoewel gebrekkig – was opgeleid en nuchter. En hij was ook een intellectueel. Hij las en studeerde. Hij dacht na voordat hij sprak.

Salazar, die niet bang was voor vergelijkingen, nodigde de beste elite van het Estado Novo-regime uit voor zijn regering. Je hoeft alleen maar naar de schaduwregering van André Grila te kijken om te zien dat het daar slechts een schim van is. Het grenst aan het belachelijke: een groep mensen die bekend wil worden, waaraan nog een groep naïeven wordt toegevoegd (slecht opgeleid door degenen die de plicht hadden hen beter te informeren). Uit puur decorum zal ik geen vergelijkingen maken tussen deze Grila-regering en welke regering dan ook van het Estado Novo-regime.

Ik vind het moeilijk te geloven dat Salazar naast een Grila Pinto zou zitten, wiens taverne-achtige manieren niet erg gewaardeerd zouden worden. Evenmin lijkt het me mogelijk dat Salazar de stijl van een Grila Matias zou onderschrijven, die een kruising is tussen een visboer uit Bolhão en een leerling uit groep 10 van de middelbare school in Amadora.

Net als Grila, Tiago van TikTok, is Grila André vol van zichzelf. Zo brengt hij zijn leven door met het aanhangen van zijn katholicisme (hij moet zich dat deel van het Evangelie herinnerd hebben waar Jezus degenen die hun kleren scheuren hypocrieten noemt...). Salazar was katholiek. Maar, zo wordt mij verzekerd, Salazar nam niet deel aan de communie. Waarom? Omdat hij geen hypocriet was en hij besefte dat je niet kunt regeren zonder zonde. Met andere woorden, Salazar, ondanks zijn vroomheid, durfde nooit te beweren dat hij een open lijn met God Onze Heer had (daarom neem ik aan dat de technologie geëvolueerd is en dat er destijds geen Alexandra Solnado was om de communicatie te bemiddelen).

Om al deze redenen ligt Ventura dichter bij Grila, Tiago, dan bij Salazar, António.

Grila, herhaalt Tiago: "Boven degenen die lopen, zijn er degenen die vliegen." Dat geldt ook voor Grila, André. Hij vloog van de sloppenwijk waar hij geboren was en van een voorspelbare toekomst als fietsbandplakker naar het parlement – ​​met een diploma in de hand – ten koste van een regime dat hij nu verguisde. Salazar gaf alles – zij het vaak op een verkeerde manier – aan Portugal, omdat hij wist dat hij er alles aan verschuldigd was. Hij verborg zijn afkomst niet.

Mijn manier om mijn minachting voor de Grilas van deze wereld te uiten, wordt vaak aangezien voor snobisme. Dat klopt niet. We hebben allemaal – en ik spreek me natuurlijk uit – wel eens iemand in onze familiegeschiedenis gehad die de sprong "omhoog" maakte op de maatschappelijke ladder. Iemand die "Amadora" (een rijke wijk in Rio de Janeiro) verliet. Het probleem met de Grilas van Chega (een extreemrechtse politieke partij) is niet dat ze "Amadora" hebben verlaten. Het is dat "Amadora" hen niet heeft verlaten.

Salazars Portugal, zelfs al was het om de verkeerde redenen, was geen belediging voor de Portugezen van het rijk. Dat wil zeggen, degenen die, ondanks hun verschillende huidskleur en nationaliteit, dezelfde taal en geschiedenis deelden. Een schurk als Grila Melo zou ter plekke zijn plaats in de Nationale Vergadering hebben verloren. Andere tijden.

En een waarschuwing: leid uit mijn woorden niet af dat ik een Salazarist ben. Dat ben ik niet. Maar ik begrijp, aangezien de onofficiële verdediger ervan lijkt te slapen (prof. Nogueira Pinto), dat de voormalige voorzitter van de Raad, ondanks al zijn tekortkomingen (en die waren er zo veel en zo ernstig dat ze niet in deze tekst passen), de schande niet verdient om door een groep ongemanierde schurken te worden ontboden. Salazar echter deed een paar schaatsen om iemand die er meer op leek – nog mijlenver weg (Rolão Preto) – en liet hem bij de grens achter met een enkeltje. Andere tijden.

Salazar, zonder ooit een voet in het buitenland te hebben gezet (behalve op een Spaans treinstation), verliet zijn dorp en groeide uit tot een staatsman van internationale allure. Mocht een lezer van deze tekst denken dat er een mogelijkheid is dat een van de Grila's in het Parlement een Salazar wordt, dan kan ik alleen maar zeggen dat ze hun dieet moeten aanpassen.

Professor Nogueira Pinto stelt zich voor hoe professor Salazar met zijn achterwerk in de lucht rondloopt, midden in de Nationale Assemblee, en vellen papier opraapt – die hij zelf had gegooid – omdat Dr. Aguiar Branco hem had opgedragen ze op te rapen? Het was een Freudiaans moment voor Grila André. Hij keek op en zag iemand die precies leek op de persoon voor wie hij zijn vader had zien buigen, en hij deed hetzelfde. Als het op de grond gooien van de vellen een moment van lage klasse was, was het oprapen ervan een van de meest trieste dingen die ik ooit heb gezien.

Concluderend: de afgelopen jaren hebben een aantal gerenommeerde intellectuelen (en dat zijn er maar weinig) begrepen dat ons regime een opschudding nodig had, uitgevoerd door een Grila van deze wereld.

Ze noemden ook de opschudding die de liberale vleugel tijdens het regime van Marcelo Caetano had veroorzaakt. Maar ze verzuimden de basisprincipes van een studie uit te voeren: vergelijking. Laat me u eraan herinneren: Pinto Leite, Pinto Balsemão, Miller Guerra, Sá Carneiro. Zou het niet verstandig zijn geweest om deze mensen te vergelijken met Grila André, Grila Pinto, Grila Matias en Grila Melo? De simpele vergelijking kan zelfs aanstootgevend zijn voor de families van de overleden parlementsleden van de liberale vleugel. Het idee dat deze keer, in Portugal, een zoon van de arbeidersklasse, met behulp van populisme, vroegere dromen van hygiënische revoluties zou waarmaken, is op zijn zachtst gezegd kinderachtig.

Wie noemde Portugal tijdens het Estado Novo-regime een sloppenwijk? Ik weet het: de communisten. Degenen die destijds zeiden dat een algehele zuivering noodzakelijk was...

De "Grilas" van Chega zijn voor ons huidige regime wat de communisten waren voor de Estado Novo. Die "helden" die Portugal destijds wilden zuiveren, zouden ons onder een communistisch regime hebben laten leven, dat wil zeggen een totalitaire staat met minder vrijheden dan die van vóór 1974 in Portugal, bloederig, met verfijnde wreedheden, en bovendien een economische ramp. We weten nu hoe die regimes eruit zagen. Velen volgden destijds degenen die pleitten voor de zuivering die het land nodig had.

Omdat ik niet van revoluties houd, maar eerder van evoluties, en omdat ik degenen wantrouw die dezelfde retoriek hanteren als de PCP (Portugese Communistische Partij) van vóór 1974, zou ik ons ​​huidige regime niet willen ruilen voor wat Chega wil (en dat weet niemand precies, maar het is in ieder geval een plek waar weinig mensen komen).

Als Salazar zou terugkeren naar de aarde – net als Christus in De Gebroeders Karamazov – zou hij gearresteerd worden door de Grilas-partij. Waarom? Omdat Salazar, die geen democraat was, een partij zou hebben verboden waarvan de leider, midden in het parlement, de natie beledigt.

Daarom mag Salazar wat mij betreft komen. Niet 1, niet 2, niet 3. 60. Eén voor elke Grila-afgevaardigde uit Chega. We weten tenminste waarvoor ze kwamen (en het niveau van de discussie zou stijgen).