Passie voor het zoeken naar waarheid

Golven ontstaan ​​in de zee. Golven van kwaad op het land. De eerste golf was niet genoeg. De tweede en derde golf waren niet voldoende. Ten vierde, ten vijfde... Nee, dat is niet genoeg, de arrestaties gaan door alsof er een grap over het land wordt gemaakt. Ook al zouden ze kunnen zeggen dat ze de verkiezingen hebben afgeschaft, dan nog kunnen ze dat niet zeggen. Het doel is om alle verloren gemeenten, en met name Istanbul, niet meer te laten functioneren.

De grootste bron van kwaad is onrecht. Oké, Esila is vrij. Maar er zitten veel Esila's in. Mina Pelit, een diabetespatiënt die gevangen werd gezet omdat ze protesteerde tegen theoloog Nureddin Yıldız (die zei dat meisjes vanaf 6 jaar mogen trouwen) aan de Universiteit van Boğaziçi, is een van hen. En nu, terwijl hij wacht tot de rechter terug is van vakantie, verliest hij zijn recht om examen te doen, misschien verliest hij wel zijn beurs, misschien verliest hij wel zijn leven. Er is geen einde aan de onderdrukking!

Maar ik ben vastbesloten om, te midden van al deze wreedheid en kwaad, vandaag een boek met jullie te delen:

Van Osman Ulagay: Turkije

Ik wil meteen zeggen: Osman Ulagay, een van de meesters van de economische journalistiek en het schrijven, is mijn jeugdvriend. Wij zijn al drie generaties lang familievrienden. Zolang ik me kan herinneren, is Osman gepassioneerd door de zoektocht naar de waarheid. (Zie: Op de foto is hij 6 en ik ben 4 jaar oud, en zit op de schoot van zijn vader.)

Ik wist al een tijdje dat hij zijn memoires aan het schrijven was en ik wachtte er ongeduldig op. De titel van het boek is “82 jaar in Turkije in de spiegel van een leven” . Het is zojuist gepubliceerd door Doğan Kitap. Eerlijk gezegd had ik niet zo'n boek verwacht. Ze schrijven tenslotte zelf ook economie. En ik weet niks van economie! Ik begon erin tijdens de vlucht naar Moskou en heb het in één ruk uitgelezen. Toen het vliegtuig landde, keek ik naar de stijlvolle foto van Meral Tamer en Osman op de laatste pagina.

Het bevatte elementen die ik normaal gesproken niet in memoires tegenkom. Ik zal deze kenmerken meteen even opnoemen:

Heel oprecht, heel oprecht. Zijn voeten staan ​​op de grond. Hij kan zichzelf belachelijk maken.

Geen pracht en praal, geen preken, totaal geen pedanterie.

Hij heeft subtiele humor, eenvoudige taal, een brede en kritische blik en een economisch verhaal.

Hij biedt ons een zeer breed perspectief, omdat hij de veranderende wereld en de politieke en economische ontwikkeling van Turkije bekijkt door het raam van zijn eigen herinneringen. Een geschiedenis van Turkije die meer dan 80 jaar teruggaat, met haar voor- en nadagen. En dat allemaal in slechts 230 pagina's.

TUSSEN HEDEN EN TOEKOMST

Het eerste deel van het boek gaat over zijn jeugd. Industriële familie. Intellectuele moeder, toegewijde vader, ondeugende zus. Robert College. Robert College, dat de Boğaziçi-universiteit werd. Het belang dat de Republikeinse generatie hechtte aan onderwijs. “Meesters” in Engeland. De titel van zijn proefschrift is "Kemalisme en Nationale Ontwikkeling" ... De passie om de wereld die hen allen domineert en hen nooit met rust laat te begrijpen en te verklaren... Voetbal, meisjes, militaire dienst en kattenkwaad komen er ook nog eens tussenin. Maar op die bladzijden zien we ook hoe de wereld van het denken vorm krijgt.

Het volgende deel gaat over de journalistieke jaren. Soms een redacteur van een economiepagina, soms een columnist... Cumhuriyet, Sabah, Milliyet, Dünya, T24... 27 mei, 12 maart, 12 september in Turkije... Ecevit, Demirel, Özal, Çiller , globalisering, Davos, AKP en het eenmansregime... Gebeurtenissen en de boeken van Osman volgen elkaar op.

Dit boek is als een zeer goed georganiseerde documentaire, bijna een gids voor Turkije. Het laat zien hoe we in de huidige situatie terecht zijn gekomen, hoe we de kans die we in de jaren 2000 hadden, hebben verspeeld en welke fouten we hebben gemaakt die tot de economische ineenstorting hebben geleid.

Ik laat het laatste woord aan Osman Ulagay:

Dit boek is niet alleen een verslag van wat ik heb gezien, maar ook een waarschuwing en een oproep voor de toekomst. De toekomst van Turkije rust op de schouders van mensen die de waarheid verdedigen, in rechtvaardigheid geloven en zich maatschappelijk verantwoordelijk gedragen. Ik hoop dat deze herinneringen een kleine bijdrage zullen leveren aan zowel het begrijpen van het heden als het construeren van de waarheid.

Ik feliciteer mijn beste vriend en vestig uw aandacht op zijn waarschuwing en oproep voor de toekomst.