Projekt Volo: Przygoda z Czarodziejem

Biała papuga pojawia się jakby znikąd. Mężczyzna w fraku i koszuli z falbankami właśnie to wyczarował. Nazywa się Marko Karvo i wraz ze swoją żoną Vanessą po raz pierwszy tego wieczoru zachwyci publiczność. Ptak przelatuje teraz kilka centymetrów nad głowami widzów przez halę Tigerpalast we Frankfurcie i po jednym okrążeniu pewnie ląduje z powrotem na ramieniu Karvo.

Występ fińskiego magika i jego frankfurckiej żony jest główną atrakcją wieczoru w słynnym frankfurckim programie rozrywkowym.

Czego widzowie nie widzą: intensywnego szkolenia zwierząt i wszystkiego, co jest niezbędne, aby „utrzymać codzienne życie w ruchu”, jak mówi Vanessa Karvo. Oprócz gołębi i papug, małżeństwo artystów ma także trójkę dzieci w wieku piętnastu, jedenastu i siedmiu lat. Od urodzenia podróżują z rodzicami po Europie, gdy mają rezerwację na nowy sezon w Barcelonie, Kopenhadze, Pradze lub Frankfurcie.

Życie takiej rodziny w wielu kwestiach nie odpowiada normom burżuazyjnym. Vanessa Karvo nie miała pojęcia, jak silne będzie to zerwanie, gdy ponad dwadzieścia lat temu bez zastanowienia się na nie zgodziła. Powodem tego była – jak mogłoby być inaczej – miłość. Do Marko Karvo, którego poznała tam, gdzie obecnie występują: w Tigerpalast. Właśnie tam mieszkają teraz. Tigerpalast posiada dziesięć apartamentów nad halą dla artystów, do których niektórzy artyści sprowadzają połowę swoich rodzin.

Vanessa Karvo została zatrudniona jako asystentka garderoby w Tigerpalast ponad dwadzieścia lat temu. Początkowo miała to być praca na pół etatu, wykonywana podczas studiów. Jednak świat różnorodności szybko okazał się jej prawdziwą pasją. „Od razu poczułam się bardzo komfortowo w tym cudownym miejscu” – mówi.

Porzuciła studia i rozpoczęła szkolenie na event managera w Tigerpalast. Siedziała na widowni z rodziną, gdy po raz pierwszy zobaczyła Marko Karvo. Miało to miejsce w 2004 roku podczas rewii bożonarodzeniowej w Kurhaus w Wiesbaden. Kiedy Marko Karvo dołączył do Tigerpalast we Frankfurcie na resztę sezonu, obaj stali się sobie bliżsi i polubili się.

Trening rodowitego mieszkańca Frankfurtu dobiegał już końca, gdy Fin zaczął szukać nowej partnerki do występów na scenie, ponieważ jego obecna partnerka chciała rzucić pracę. Po sezonie spędzonym w Tigerpalast postanowiła kontynuować współpracę z Marko Karvo.

W tamtym czasie życie wędrownej artystki było dla niej czymś nieznanym, poza kilkoma wrażeniami, jakie zebrała w Pałacu Tygrysów. Ale ona chciała być z Markiem i być z nim na scenie. „Wtedy musiałem sam znaleźć rozwiązanie: Jak to może zadziałać? Czy to w ogóle ma sens? Czy to nie jest zbyt szalone, żeby mogło być rzeczywistością?”

Rodzice Vanessy Karvo również uważali to za szaleństwo. „Nie byli szczególnie zadowoleni, gdy powiedziałam, że jadę do Danii z magikiem” – wspomina. Myśleli o bardziej klasycznym, mieszczańskim życiu dla swojej córki.

Marko Karvo, który dorastał w małej wiosce w Laponii, miał już za sobą dwie dekady występów na europejskich scenach i dobrze znał życie, które wiązało się z podróżowaniem z walizką. Tylko raz pracował przez sześć lat w słynnym teatrze rozmaitości Lido de Paris. Poza tym ciągle był w ruchu. Dla Vanessy Karvo było to wówczas jasne: „Albo się uda, albo skończy się katastrofą. Ale odrobina szaleństwa w życiu nigdy nie jest złą rzeczą.

Rzuciła się więc w wir przygody, która do dziś determinuje jej życie: dużo podróżowała, nie miała stałego domu, nieregularne dochody, prawie żadnych stałych kontaktów oprócz Marka i dzieci. Ponieważ nie tylko pracują razem, ale są także parą, są od siebie zależni 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu.

Poza tym są ptaki, które już wtedy musiały z nami podróżować w ramach swojego zawodu i które, jak mówi Marko Karvo, mają „więcej miejsca niż my” w swoim apartamencie w Pałacu Tygrysów.

Wszystko idzie dobrze. Po pięciu latach wspólnych występów rodzi się ich pierwsza córka Karla, która ma teraz 15 lat. Vanessa Karvo musiała podjąć kolejną decyzję. „Kiedy dzieci zaczynają się bawić, naturalnie robi się trudniej. Szybko postanowiliśmy, że wrzucimy wszystko do jednego garnka i będziemy robić wszystko razem. „Dzieci są zawsze obecne” – mówi. Za każdym razem, gdy przeprowadzamy się w nowe miejsce, do nowego miasta.

Zwłaszcza wraz z przyjściem na świat dzieci, rodzina, a zwłaszcza Vanessa Karvo, która w dużej mierze organizuje życie każdego z nas, uświadomiła sobie, jak bardzo ich koncepcja życia różni się od koncepcji innych ludzi. Ciąża musiała być tak zaplanowana, aby narodziny dzieci nie wypadły w sezonie zabaw (nie udało się to w przypadku średniego dziecka, Oskara, który był na scenie do pięciu dni przed porodem i ponownie krótko po nim). Jeśli chodzi o badania U małych dzieci, władze sanitarne wcale nie były rozbawione, jeśli dzieci były poza Niemcami przez dłuższy okres czasu.

Kiedy Karla poszła do szkoły, wszystko zaczęło się naprawdę rozwijać. W tym przełomowym momencie po raz pierwszy pomyślała, że ​​dalej już nie będzie – mówi Vanessa Karvo. „W Niemczech istnieje obowiązek szkolny i obowiązek uczęszczania do szkoły. Inne kraje są pod tym względem bardziej elastyczne”.

Jednak jej dzieci nie mogą spełnić wymogu obecności – chyba że zostanie z nimi we Frankfurcie. Ale to nigdy nie było możliwe. Po pewnym czasie Vanessa Karvo znalazła „Szkołę dla dzieci zawodowych podróżników” (SfKbR), która umożliwia im kontynuowanie podróży jako rodzinie i kontynuowanie kariery zawodowej jako para, pomimo obowiązkowej edukacji szkolnej.

Zajęcia odbywają się za pośrednictwem komputera, niezależnie od lokalizacji. „Następnie dzieci spotykały się ze swoim nauczycielem w klasie online dwa lub trzy razy w tygodniu i otrzymywały prace domowe”. Następnie uczniowie wspólnie z matką wypełnili testy i odesłali wyniki nauczycielowi. „Kiedy dzieci podrosły i dodaliśmy chemię lub inne tego typu przedmioty, naturalnie osiągnęliśmy granice naszych możliwości w przyczepie”.

W Niemczech nauczyciele przyjeżdżają również do rodzin artystów w tzw. mobilnych pojazdach edukacyjnych i uczą dzieci na miejscu. „To fantastyczna rzecz” – mówi Karvo.

Na czas pandemii rodzina tymczasowo przeniosła się do Finlandii. Tak czy inaczej nie odbyły się żadne występy w Europie. Wszystkie sezony i pokazy, na które byli zarezerwowani, zostały odwołane. W marcu 2020 roku zagrali swój ostatni występ w Hanowerze od około dwóch lat. „To był naprawdę trudny czas” – mówi Vanessa Karvo. Zwłaszcza, że ​​nikt nie wiedział, jak długo potrwają ograniczenia. Jak dodaje Marko Karvo, zabezpieczenie finansowe, które oni, podobnie jak wszyscy niezależni artyści, zgromadzili na wypadek sytuacji awaryjnych, staje się coraz mniejsze.

Przez pewien czas dzieci chodziły do ​​szkoły w Finlandii i musiały zmagać się z językiem fińskim, którym mogły się posługiwać dzięki ojcu, ale którego subtelności gramatyczne i pisane były dla nich mniej znane.

Vanessa Karvo mówi, że życie artysty nie jest czasem łatwe dla dzieci. Ciągłe zmiany miejsca zamieszkania były szczególnie trudne dla jedenastoletniego Oskara. „To życie podróżnicze interesuje go najmniej. Myślę, że chciałby po prostu gdzieś zostać i żyć normalnym życiem. Znalezienie przyjaciół w podobnym wieku jest przy takim stylu życia niemal niemożliwe, również dlatego, że koledzy z klasy nie poświęcają czasu komuś, kogo za kilka miesięcy lub nawet tygodni już nie będzie.

Karla, która również doświadczyła tych „negatywnych stron”, jak mówi jej matka, dobrze sobie z nimi radzi. „Ona jest prawdziwą tancerką. Uwielbia przebywać w towarzystwie artystów pochodzących z bardzo różnych krajów.” Już w wieku pięciu lat zapytała, kiedy w końcu będzie mogła przejąć suknię sceniczną swojej matki i zastąpić ją u boku Marka.

Na bieżący rok szkolny, który rodzina planuje spędzić we Frankfurcie, Karvo zapisała trójkę swoich dzieci do trzech różnych szkół. „Ustalono, że szkołą główną jest SfKbR. Szkoły, do których teraz chodzą dzieci, to szkoły podstawowe. Dzień jest ściśle zaplanowany. Wstań o wpół do siódmej, obudź dzieci, zjedz śniadanie i odprowadź najmłodszego, Viktora, do szkoły. Mają czas na szkolenie lotnicze i opiekę nad ptakami do wpół do pierwszej, potem Vanessa Karvo odbiera swoje najmłodsze dziecko ze szkoły.

Po południu dzieci na zmianę trenują do występu i pełnią obowiązki rodzicielskie. Od czwartku do niedzieli odbywają się dwa spektakle każdego wieczoru. Między występem o godzinie siódmej a występem o dziesiątej kładą dzieci spać. Ich dzień kończy się dopiero długo po północy.

Jednak w miarę jak dzieci stają się starsze, pojawia się konieczność podjęcia kolejnej trudnej decyzji. W SfKbR Karla, Oskar i Viktor mogą uzyskać jedynie świadectwo ukończenia szkoły średniej. W przypadku starszych klas Karla, która ukończy szkołę tego lata i po półroczu przyniesie do Tigerpalast świadectwo z oceną A, będzie musiała przenieść się do „normalnego” liceum. To również wiązałoby go z jedną lokalizacją, prawdopodobnie Frankfurtem. Nie podjęto jeszcze decyzji, jak poradzą sobie z tą sytuacją.

„Chcemy dać dzieciom wybór, w jakim świecie chcą żyć. Oczywiście, jest to możliwe tylko wtedy, gdy ukończą normalną szkołę i będą mogli podejmować własne decyzje” – mówi Karvo. Do tego czasu będą nadal występować razem. Do początku marca, początkowo w Tigerpalast we Frankfurcie, osiem pokazów tygodniowo.

Niniejszy tekst jest częścią projektu końcowego klasy stażystów 2023–2025.