„Jak w II wojnie światowej” – tak Koreańczycy z Północy walczą z ukraińskimi żołnierzami

Sumy. Porucznik Wasyl jest żołnierzem od czasu rosyjskiej inwazji na Ukrainę. W ciągu tych trzech lat przeżył wiele. Nigdy nie wyobrażał sobie, że pewnego dnia będzie walczył z wojskami Korei Północnej w Rosji. „Nawet w najśmielszych snach” – mówi 23-latek, zaciągając się papierosem. Wasyl jest dowódcą oddziału liczącego około 50 ludzi, który zazwyczaj stacjonuje w rosyjskim obwodzie kurskim, gdzie Koreańczycy z Północy wspierają siły rosyjskie.

Oddział Wasyla znajduje się obecnie w obozie na Ukrainie, około 14 kilometrów od granicy z Rosją. „Jesteśmy tu dopiero dwa tygodnie od grudnia, resztę czasu spędziliśmy po drugiej stronie granicy” – mówi oficer. Nacisk wywierany przez wojska rosyjskie na Ukraińców w Kursku jest porównywalny z tym wywieranym na froncie na Ukrainie – i tu, i tam w ostatnich miesiącach zyskiwali oni coraz więcej terenu.

Na linii frontu: Wassyl jest dowódcą oddziału liczącego około 50 ludzi.

Źródło: Andy Spyra/RND

Ukraina niespodziewanie dokonała inwazji na obwód kurski w sierpniu. Prezydent Wołodymyr Zełenski liczy na wykorzystanie regionu jako karty przetargowej w negocjacjach z Rosją, która zajmuje około 20 procent terytorium Ukrainy. Jednak nadzieja, że ​​ofensywa zmusi szefa Kremla do wycofania wojsk ze wschodniej Ukrainy i zatrzymania ich marszu w tym kierunku, nie spełniła się.

Zamiast tego dyktator Korei Północnej Kim Dzong Un wysłał jesienią wojska do Kurska, aby wesprzeć rosyjską kontrofensywę. Brytyjski wywiad wojskowy szacuje liczbę żołnierzy na 11 000. Z okazji trzeciej rocznicy rosyjskiego ataku na jego kraj Zełenski powiedział, że Korea Północna straciła w Kursku około 4000 żołnierzy. Kim planuje wysłać od 1500 do 2000 nowych żołnierzy, aby uzupełnić straty. Koreańczycy z Północy, którzy również dostarczali Rosji granaty i rakiety, wyciągnęli wnioski ze swojego udziału w wojnie. „Na podstawie tych doświadczeń zbudują nowoczesne programy szkolenia wojskowego w Korei Północnej”.

Żołnierz Schustryj (39) chciałby, by cytowano go pod jego pseudonimem, który w języku niemieckim można przetłumaczyć jako „szybki” lub „dowcipny”. Karabinista maszynowy z oddziału Wasyla to jeden z Ukraińców, którzy przyczynili się do strat po stronie Koreańczyków z Północy: według jego własnych zeznań i zeznań jego dowódcy, zabił kilku z nich.

Walka z żołnierzami Korei Północnej: karabinier maszynowy Szustryj.

Źródło: Andy Spyra/RND

Według Szustryja, północnokoreańscy żołnierze przez wiele godzin wielokrotnie szturmowali pozycje ukraińskie. „Są naprawdę szybcy, celnie strzelają i są dobrze wyszkoleni”. Przykładowo, pewnej osobie udało się celnie rzucić granat ręczny przez okno z odległości 20 metrów. Ukraińcy mogliby jeszcze powstrzymać napastników. „Ci, których nie mogliśmy zastrzelić, zostali zabici artylerią i dronami FPV” – te ostatnie to drony kamikaze, które eksplodują przy uderzeniu.

Komandor Wasyl mówi także o przeciwnikach z Dalekiego Wschodu: „To zdecydowanie dobrzy wojownicy. Nie masz nic do stracenia. Albo umrą z głodu w Korei Północnej, albo zginą tutaj, na froncie”. Rosjanie i Ukraińcy mieliby przynajmniej jakiś wybór co do tego, czy chcą iść na wojnę. „To nie dotyczy Koreańczyków z Północy. Dlatego walczą tak dobrze.”

Wasyl mówi również, że żołnierze północnokoreańscy wyciągnęli wnioski ze strat poniesionych na początku misji. „Na początku walczyli jak w II wojnie światowej”. Na przykład całkowicie niedocenili zagrożenia, jakie stwarzają drony bojowe. Na swoim telefonie komórkowym pokazuje nagranie z drona, na którym widać wiele białych kropek – to północnokoreańscy żołnierze, którzy nie szukają ochrony przed śmiertelnym zagrożeniem z powietrza.

Na początku Koreańczycy z Północy wielokrotnie zbierali się w dużych grupach, co czyniło ich łatwym celem dla ukraińskiej artylerii – mówi Wasyl. Ruszyli w kierunku jego oddziału z 200 ludźmi – i wszyscy zginęli. „Teraz atakują tylko w małych grupach”. Wydaje się również, że komunikacja między wojskami rosyjskimi i północnokoreańskimi uległa poprawie.

Plan ataku: Ręcznie narysowana mapa, którą ukraińscy żołnierze znaleźli przy zabitym północnokoreańskim bojowniku.

Źródło: Andy Spyra/RND

W plastikowej kopercie Wasyl zebrał to, co jego żołnierze znaleźli przy zabitych wrogach. Wśród nich znajduje się plan ataku Korei Północnej z listopada zatytułowany „Rozkaz bitwy”. Na pierwszej stronie znajduje się mapa pola bitwy, a na trzech kolejnych stronach opisano szczegółowo plan operacyjny w języku koreańskim.

W dokumencie stwierdzono, że opór wroga należy stłumić ogniem artyleryjskim i karabinów maszynowych. Grupy szturmowe nacierały w skoordynowanych falach, aby przytłoczyć wroga. Po zajęciu obszaru docelowego należy rozpocząć przygotowania do ewentualnego kontrataku. Opieka nad rannymi z naszych szeregów również jest uregulowana – ich transport powinien się odbywać przy użyciu naszych i zdobycznych pojazdów.

Ukraińska ofensywa w Kursku budzi kontrowersje. Zaprawieni w bojach żołnierze, tacy jak ci z jednostki Vasyla, brakuje na froncie, gdzie siły zbrojne zmagają się z niedoborami kadrowymi. Dzieje się tak również ze względu na drastyczny wzrost liczby dezercji i nieusprawiedliwionych nieobecności. W ubiegłym roku wymiar sprawiedliwości odnotował prawie 85 000 takich przypadków – znacznie więcej niż dwukrotnie więcej niż w ciągu pierwszych dwóch lat wojny.

Wołodymyr jest jednym z tych mężczyzn, którzy zdezerterowali – 27-latek miał pojechać do Kurska jako działonowy czołgu. W 2018 roku walczył jako tymczasowy żołnierz przeciwko prorosyjskim separatystom w Donbasie – mówi Wołodymyr, który ukrywa się w stolicy Kijowie. Podkreśla, że ​​byłby gotowy bronić swojej ojczyzny także na jej własnym terytorium – czy to prawda, nie da się sprawdzić. „Ale ja nie chcę walczyć w Kursku” – mówi. „Chcą, żebym wziął udział w operacji w innym kraju”.

Wołodymyr miał pojechać do Kurska jako działonowy czołgu – i zdezerterował.

Źródło: Andy Spyra/RND

Wołodymyr wyjaśnia, że ​​po przeszkoleniu na działonowego czołgu został wysłany do miasta Sumy w pobliżu granicy z Rosją. Tam towarzysze opowiedzieli mu, jak kosztowne były walki pod Kurskiem. On i dwóch innych mężczyzn uciekli. Wołodymyr mówi: „Nie chcę stać się mielonką”.

Wasyl twierdzi, że nie ma szacunku dla dezerterów pokroju Wołodymyra. Jego oddział nie poniósł „naprawdę dużych strat” – siły zbrojne nie podają dokładnych informacji o ofiarach. „Dla mnie nie ma znaczenia, czy będziemy walczyć w Kursku, czy na Ukrainie” – mówi Wasyl. „Rosjanie zaczęli tę wojnę”. W Kursku mogli sami przekonać się, jak to jest. „Teraz mamy szansę przestać stać tam bezradnie i patrzeć, jak niszczony jest nasz dom. Teraz możemy się bronić.”

Jak rosyjska ludność cywilna reaguje na ukraińskich żołnierzy? „Powiedziałbym, że relacje są dość neutralne” – odpowiada Wasyl. „Nie rozmawiamy z nimi o polityce”. Nie odnotowano żadnych aktów sabotażu ani niczego podobnego. „Niektórzy nawet nam pomagają.” Na przykład, starszy mężczyzna zaoferował żołnierzom wodę, a starsza kobieta mięso.

Ukraińcy nie chcą zniechęcić się wątpliwą taktyką prezydenta USA Trumpa wobec szefa Kremla Putina, ale chcą kontynuować walkę. Mimo to motywacja słabnie, zwłaszcza wśród żołnierzy walczących na pierwszej linii frontu, mówi kapelan wojskowy, który martwi się nowym porządkiem świata.

To, co wydarzy się dalej w Kursku, jest tak samo niejasne, jak dalszy przebieg wojny na Ukrainie. Szef Kremla Putin odmówił negocjacji w sprawie Kurska. Można mieć wątpliwości, czy Ukraina odegra jakąkolwiek rolę w ewentualnych rozmowach na temat zawieszenia broni, biorąc pod uwagę przyjazne nastawienie prezydenta USA Donalda Trumpa do Putina.

Na pytanie, czy uważa, że ​​Zachód opuszcza Ukrainę, Wasyl odpowiada twierdząco. Jednak zdaje sobie również sprawę, że zmęczenie wojną zaczyna się udzielać także za granicą. „Sami Ukraińcy też są zmęczeni wojną”.

Rozmieszczenie sił na froncie bez optymizmu jest niemożliwe – mówi porucznik: „Ale jestem też realistą”. Motywacja wśród żołnierzy maleje. Po ataku Rosji trzy lata temu pojawiło się poczucie solidarności. „Wtedy myśleliśmy, że naprawdę pokonamy Rosjan. Teraz stała się to wojną na wyczerpanie”.

W obozie na północnym wschodzie Ukrainy żołnierze mają odzyskać siły między misjami bojowymi w Kursku. Ale i tu jest niebezpiecznie. W drodze tam kierowca jednostki nagle kieruje opancerzony pojazd wojskowy w stronę grupy drzew, aby go ukryć – nad obszarem krąży rosyjski dron rozpoznawczy. Dopiero po ogłoszeniu alarmu mogliśmy kontynuować wyboistą podróż przez zamarznięte pola.

Pojazd opancerzony to amerykański MRAP, którego zadaniem jest ochrona pasażerów przed minami i zasadzkami. Dokonano tego w momencie, gdy USA były nadal największym sponsorem Ukrainy. Wasyl chwali pojazdy MRAP, które przetrwały ostrzał wroga w Kursku bez szwanku.

Sam obóz położony jest w niewielkim lesie. W środku zimy drzewa są nagie i nie oferują zbyt dużej ochrony przed dronami. Wasyl prosi, aby nie robić zdjęć ani w drodze tam, ani na terenie obozu, gdyż mogłyby one ujawnić lokalizację obozu. Żołnierze śpią w podziemnych pomieszczeniach, które wykopali w ziemi. Przebudowana przyczepa służy jako łazienka i jest wyposażona w pralkę. Na zewnątrz, zamrożone części mundurów wiszą na linie.

Jedna strona przyczepy służy jako tylna ściana drewnianej szopy, w której Wasyl siedzi i opowiada o walkach pod Kurskiem. Piec zapewnia ciepło, na nim stoi czajnik, a porucznik częstuje kawą. Na stole stoi laptop, obok ładują się baterie do urządzeń radiowych.

Po rozmowie Wasyl przyznał, że ma złe przeczucia. W ostatnich dniach liczba lotów rosyjskich dronów obserwacyjnych znacznie wzrosła. Obawia się, że w niedalekiej przyszłości obóz zostanie zaatakowany rakietowo. „Rosjanie na pewno wiedzą, gdzie jesteśmy” – powiedział porucznik. „Po prostu jeszcze nie nadeszła nasza kolej”.

Współpraca: Andrii Kolesnyk